نظرات کاربران درباره کتاب بیروط

از خواندن کتاب اذیت شدم، تنش و فشار شخصیت اصلی، خشونت فزاینده و بی سر و ته بودن داستان آزارم داد

عالی حتما بخونید

کتابی خوشخوان،خوش قلم،مسئله مند نویسنده با دغدغه ای که جوان ایرانی را محاط کرده به این کتاب پرداخته. خواندنش توصیه میشود حتی با وجود افتادن ریتم و صفحات متعدد انتهایی که در خواب غور میکند.

یک کتاب داستان بی سر و ته. انگار دارید خاطرات فردی رو میخونید که مواد مخدر مصرف میکرده یا شیزوفرنی داشته و به جز اندک مواقعی که در عالم واقع بوده، تو یه فضای مسخره سورئال توهم میزده. ۱۰٪ متن در عالم واقعیته بقیش توصیف چند تا خواب بده که هی تکرار میشه. از اون خواب هایی که اعصاب آدم رو خورد میکنه و بریده بریده و کاملا بی منطقه. واقعا انتظار بیشتری داشتم. رمانی که در مورد امام موسی صدره نباید اینطوری باشه. حداقل به شخصیت امام موسی احترام میگذاشتید!

خواندن این کتاب را به همه توصیه می‌کنم.

خب بیروط رو فقط برای بیروت و عنوان کتاب شروع کردم اما... لذتی از بیروت بیروط نبردم بیروت تصور شده سراسر از ناامنی و استرس های بی وقفه بود چند صفحه ای اول کتاب با خواب و پریشان احوالی شخصیت اصلی داستان که راوی هم هست شروع می شه ... کتاب در قالب سفرنامه نویسی خاطره نویسی و از همه ملموس تر پریشان نویسی هست شاید اینهمه منفی گرایی راوی داستان برای هر کسی خوشایند نباشه برای من ابتدای داستان کمی اذیت کننده بود ولی جلوتر در خیلی موارد قابل درک و تحمل بود این همه درد و نفی انگاری رو داستان پر از تضاد و تمثیل های به جا و ظریف هست ..تضاد پدر که باید مأمن آرامش باشه ولی شده مایه فرار و عذاب با امام موسی صدر تضاد منطق و برهان با تخیل و خواب نگاری ...تضاد افراط گری داعش و افراط گری شیعی .. تقابل غربت و وطن تقابل خونه ی پدری و روستای آبا اجدادی و .... و از تمثیل عصای موسی و شاه مار معجزه به امام موسی صدر و طریق ایشون برای جذب کردن انسان به اسلام ...چیزی که همه ناخوشایند می دونن ولی نجات بخشه ...چیزی که لزومشو فقط پدربزرگ یحیی درک کرده عصای موسی در دستان امام موسی صدر ...واقعا قابل تامله یحیی یه شخصیت غیر قابل تحمله که با همه ی دنیا درافتاده ...ولی در ادامه ی داستان اینو احس می کنی که چطور یحیی ربانی تبدیل شده به یحیی داستان به این که بستر خانواده در عین حالی که باید نجات بخش باشه چقدر موجب هلاکته ...فلسفه ای که باید در جهت انسان سازی باشه چطور وسیله غرور و تکبر و دل زدگی از همه براهین می شه یحیی یه انسان ایده آلیست که از سطحی بودن فراریه ...از خرافه و اوهام فرار می کنه ولی در لحظه لحظه بهش پناه می بره ... قلم نویسنده تو این کتاب با پریشان نویسی یحیی خیلی عجینه ...یعنی جاهایی که به شدت حرص درآره که حتما به عمده ...از این نویسنده همین کتاب رو خوندم ...انگیز ای برای کتاب های بعدی ست اگه دنبال کتابی راحت و روون و حال خوب کن هستید کتابی که برای سرگرمی دست بگیرید این کتاب رو نخونید

این کتاب روح آدم رو آزار می ده ، نخوانید این کتاب رو

سلام روز ۱ خرداد ۹۲، یکشنبه نبوده، چهارشنبه بوده. چند صفحه ابتدایی داستان، بشدت به هم ریخته و شلخته است. نویسنده ابتدا منطقه حادثه یا رویا را کوهستانی تصویر می‌کند و صفحه بعد آنرا دشت می داند و در جایی از برهوت سخن می‌گوید و برهوت بمعنای چاه است و نویسنده طاهرا نمی‌داند چه قصد کرده است... افعال درست به کار نرفته اند. گوسفندان بع بع می‌کنند نه مع مع...و...