نظرات کاربران درباره کتاب موسیقی یک زندگی

رُمانَکی دربارهٔ یک پیانیست زبردست روسی به نامِ آلکسی بِرگ که در دورانِ استالین و زیر سلطهٔ حکومت شوروی، مجبور می‌شود از مُسکو به حومهٔ شهر و مناطق روستایی بگریزد و هویت سربازی کشته‌شده را برای خود جعل کند. داستان با صحنه‌ای از رویارویی راوی با این پیانیست آغاز می‌شود. برف سنگینی همه‌جا را پوشانده است و راوی به‌همراه خیل کثیری از آدم‌ها در ایستگاه منتظر است تا قطار مسکو از راه برسد. در ایستگاه، در جست‌وجوی صندلی به اتاقی راه می‌یابد که آلکسی در آن مشغول نواختن پیانو است و آرام‌آرام می‌گرید. در ادامه، داستان زندگی آلکسی بِرگ را برای ما روایت می‌کند. نوع روایت داستان وهم‌آلود است و تا حدی شبیه به یک رؤیاست. شاید حتی برخی جاها پیچیده و گیج‌کننده شود. من خودم گاهی مجبور می‌شدم بازگردم و مطلبی را از نو بخوانم تا ابهامم برطرف شود. با اینکه حجم کمی دارد، اما بسیار تکان‌دهنده است. اینکه چطور انسانی مجبور می‌شود هویتی را که عمری با آن زیسته به فراموشی بسپارد و شخصیتی نو بپذیرد. تصورش هم رعشه به تن آدم می‌اندازد. نابودیِ فردیت آدم‌ها ترسناک‌ترین و مهلک‌ترین اتفاق ممکن است. حال و فضای این داستان مرا یاد رمان ۱۹۸۴ جورج اورول انداخت. همان‌قدر سرد و تاریک. فکر می‌کنم ترجمهٔ اثر بیش از حد پیچیده است و قطعاً می‌توانست ساده‌تر باشد. در برخی از قسمت‌های کتاب به‌نظر می‌آید مترجم ادبی نوشتن را از حد می‌گذراند و خواننده را به ابهام می‌کشاند. ترجمهٔ خوبی است، اما می‌توانست بهتر باشد.

من عاشق این کتاب شدم به شما هم توصیه می کنم حتما بخونیدش🥰😍🤩🌹