نظرات کاربران درباره کتاب دیوان رهی معیری

رفتیم و پای برسر دنیا گذاشتیم کار جهان به اهل جهان وا گذاشتیم چون آهوی رمیده زوحشت سرای شهر رفتیم و سر به دامن صحرا گذاشتیم ما را به آفتاب فلک هم نیاز نیست این شوخ دیده را به مسیحا گذاشتیم بالای هفت پرده ی نیلی است جای ما پا چون حباب بر سر دریا گذاشتیم صد غنچه دل از نفس ما شکفته شد هر جا چون نسیم سحر پا گذاشتیم بودیم شمع محفل روشن دلان رهی رفتیم و داغ خویش به دلها گذاشتیم