نظرات کاربران درباره کتاب ر ه ش

به عنوان یک مادر و دانشجو معماریِ شهروند تهران، با شخصیت اصلی داستان خیلی هم‌ذات پنداری کردم. آقای امیرخانی داستان را از زبان یک "زن" خیلی دقیق روایت کرده‌اند. دغدغه ایشان در نویسندگی بسیار ارزشمند است و جای تقدیر دارد. فصل پایانی کتاب برایم بسیار جذاب بود! با آرزوی "ره‌ش" برای آن‌ها که "ش‌ه‌ر" تهران نفس‌شان را تنگ کرده‌است...🕊

رضا امیرخانی از نویسندگان خوب امروز کشور ماست. مهمترین اثر او را شاید بتوان منِ او نامید. کتاب شهر او (ره‌ش) داستان زنی میانساله که با پسر و همسرش که از زمان آشنایی با او حالا خیلی فرق کرده در خانه‌ی به ارث رسیده از پدرش زندگی می‌کند. داستان درباره‌ی تهران و این شهر است

سلام لطفاً کتاب بیوتن از همین نویسنده رو اضافه کنید

داستان کتاب در مورد خانواده ی سه نفره ایه که پسر خانواده بیماری آسم داره و در شهر تهران زندگی میکنند. هوای آلوده با ساختمانهای بلند نفس شهر که هیچ نفس ایلیا کوچک را هم گرفته مادر و پدر تحصیل کرده ی رشته ی عمران هستند و پدر خانواده منصبی در شهرداری داره زن با همسرش در مورد شهرسازی مدرن و مشکلاتش کشمکش دارند امیرخانی در این کتاب چهره زشت شهرسازی مدرن را به نقد میکشه

این داستان نگاه متفاوتی از شهر به شما میده که عکسش میشه "ر ه ش" یه جاهایی مثل جستار میشه ...بالاخره آقای امیرخانی و حرفهای تازه و نگاه نو و انتقادی...و رسم الخط مخصوص خودش بیشتر از اینکه بره تو دسته رمانهای این نویسنده من برا خودم گذاشتمش تو دسته "نشت نشا" و "نفحات نفت" من نسخه چاپی ۵ سال پیش خوندم و دوست داشتم🥰🤗

قلم نویسنده خوب بود موضوع داستان بیان یک مشکل و فاجعه در مدیریت شهری است به طوری که پول محور اصلی همه چیز شده است چه در فروش آپارتمان های فرازنده چه در تخریب خانه های قدیمی که هویت یک شهر محسوب میشوند و جایگزینی آنها با برج های بی روح و مرده امروزی که خود مسبب ایجاد هزاران بیماری جسمی و روحی است خوشحالم نویسنده هایی هستند که دغدغه مشکلات روز جامعه را دارند و مثل برخی از همکارانشان برای بدست آوردن خواننده و چاپ بیشتر تنها در فضای رویایی و خیال پردازانه عشق و عاشقی سیر میکنند و قلم میزنند

من خیلی از این کتاب خوشم اومد ولی مامانم نصفه ولش کرد کاملا سلیقه ای هست

راوی داستان یک زنه و آقای امیرخانی خوب روایت کرده جزئی نگری های یک مادر رو... این که نویسنده در آخرین رمان اش گریزی زده به مسجد قندی من او و ارمیا در آخر داستان برای من جالب بود خیلی

فاصله ی از زمین تا آسمان با کتاب منِ او و یه سیر نزولی برای نویسنده

متنش دوس داشتم، رو موضوع خوبی هم دست گذاشته بود، فقط آخرش یهویی تموم شد، منتظر یه اتفاقی چیزی بودم برای آخر داستان .... پایان باز داشت...

سلام کتاب در مورد تراکم فروشی به قیمت نابودی شهر تهران به عنوان سمبل یک کلان شهر است موضوعی که تقریبا به آن پرداخته نشده است در ادبیات ما تا حوالی فصل سه‌ کتاب نویسنده کشدار و خسته کننده نوشته فصل های بعد به غیر از فصل آخر اوضاع کمی بهتر می شود خصوصا فصل ۵ که شیرینی نثر جذاب امیرخانی در من او به عنوان شاهکار این نویسنده را زیر زبان می آورد ولی در مجموعم اگر اهمیت موضوع را کنار بگذاریم احساس می کنید نویسنده شما را اوسکل کرده است!

ازبین تمام آثار آقای امیرخانی کتاب نفحات نفت خیلی جذاب بود اما سایر آثار متاسفانه اون کشش و جذابیت رو نداره

نویسنده در هر کتاب افول کرده و واقعا برای من به عنوان کسی که نوجوانی خود را با کتاب های ایشان پر میکرده، بسیار ناراحت کننده است.

☆37☆ . . درسته از نظر موضوع و قلم از کتاب های دیگه امیرخانی ضعیف تره ولی دغدغه نویسنده و نوع نگاهش به مشکل شهر و شهروندی خواندن کتب رو جذاب می کنه و خیلی زود همراه روایت کتاب می شی داستان در مورد معضل ساختمان سازی و هوای آلوده و منظره ی ساختمانی نازیبای شهر تهرانه

چند قسمت نچسب و عجیب پر از عبارات و اتفاقات دور از عرف و اخلاق داره. چشم گیر ترینهاش از نظر من راز مخفی فرازنده و صفورا و داستان طولانی از جسمش ببرانید و بر جانش بخورانید بود. اولی میخواست خفت شخصیت فرازنده رو نشون بده که بدون این ماجرای رکیک هم معلوم بود. دومی میخواست واقعیت تلخی رو درمورد مدیریت شهر با یک مثال برسونه که چندین جای دیگه با مثال های بهتر رسونده شده بود. حضور مجسمه آناهید و زئوس و تاکید بر برهنگی و اندام های تناسلی شون واقعا چه ربطی به دغدغه های مدیریت شهری داره؟ این همه استهجان برای رسوندن منظوری که ضمن گفتگوهای شخصیت ها کاملا به مخاطب رسیده لازم بود؟؟ برای کسانی که روی واژه هایی که میخونن حساس هستند اصلا خوندنش رو توصیه نمیکنم برای کسانی که فقط با موضوع کار دارن و براشون مهم نیست از چه طریقی بهشون میرسه هم توصیه ش نمیکنم! چون داستان هیچ سر و تهی نداره و فقط ناراحتی نویسنده از اوضاع شهره. که خب ما هم ناراحتیم!

کتاب خوبیه، طنز جالبی داره اما احساس کردم کمی از روی بی حوصلگی نوشته شده اون هم از نویسندۀ صبوری مثل امیرخانی که رمان‌های قطوری داره، احساس کردم امیرخانی فکر می‌کرده با رمان می‌تونه چیزی رو تغییر بده اما حالا سرخورده و غرغرویه، شاید کمی حق داشته باشه. طرح جلدش خیلی خلاقانه‌اس.

کتاب معمولی بود به غیر از من او باهیچ کتاب دیگه ای از اقای امیرخانی ارتباط نگرفتم