نظرات کاربران درباره کتاب من او

لطفا این کتاب رو در طاقچه ی بی نهایت قرار بدین

فکر کنم دیگه همه این کتاب رو خونده باشن! اولین باری که این کتاب رو خوندم اول دبیرستان بودم و تازه داشتم با دنیای داستان‌ها آشنا می‌شدم. ساعت یازده شب قبل خواب گفتم بزار یه فصل بخونم و بخوابم. ولی خب همونطور که می‌تونید حدس بزنید تا صبح عین دیوانه‌ها مشغول خوندنش بودم! دو بار دیگه هم این کتاب رو خوندم و باید بگم که اون حس اولیه رو توی دفعات دوم و سوم هم داشتم و این کتاب بازهم برام جذابیت داشت. تنها چیزی که ممکنه یکم اذیت‌تون کنه، تغییر راوی و زوایه‌دید روایته که باعث می‌شه یکم تو ذوق بزنه ولی کافیه به لحن روایت «علی» دل بدید تا با دردی که تو روایتش هست همراه بشید...

لطفا در بی نهایت قراربدین

چرا ان قدر گررون؟؟..

یادم هست بعد از دوماه رضایت دادم تا « منِ او» رضا امیرخانی را تموم کنم چون اونقدر برای من جذاب بود که دلم نمیخواست تموم بشه :) منِ او باب دل من بود و تکه هایی از زندگی نزیسته و وجود من رو میون سطرهاش جای داده بود : زندگی در اون خونه های بزرگِ قدیمیِ حوض دار، کوچه هایی پر از عطر یاس ، آدم هایی نزدیک به قلبت با تکیه کلام هایی شیرین و غریب ولی آشنا و عاشقانه ای ناب همراه رنجی عمیق با چاشنی فلسفه بخونیدش باشد که شما هم غرق بشین ♥️

😭😭عالی بود،بی نظیر،خدارو هزار مرتبه شکر که این کتاب رو خوندم.....

سالها پیش با خوندن این کتاب با قلم رضا امیرخانی آشنا شدم. بعد که فهمیدم متولد دهه ی پنجاهه، باورم نمی شد یه دهه پنجاهی بتونه در باره ی تهران سال ۱۳۱۲ با این همه جزئیات بنویسه. بعد از اون دنبال بقیه ی کتابهاش گشتم و یکی یکی اونا رو هم خوندم. امیرخانی یکی از بهترینهاست.

کتاب بی نهایت زیبایی هست. یه کم ارزون کنین بخرم. من کتاب کاغذی این رمان رو دارم. برای کتابخونه ی الکترونیکی ام لازم دارم. لطفا ارزون کنین بخرم

" تنها بنایی که اگر بلرزد، محکم‌تر می‌شود، دل است." و "منِ‌او" کتابی بود که دل مرا لرزاند! آن‌چنان که تا مدت‌ها نمی‌توانستم سراغ داستان دیگری بروم و هنوز دلم جایی پیش مریم و علی و مهتاب، در کوچه مسجد قندی تا کافه‌ کوچک کنار خیابان در پاریس، گیر افتاده‌است!🌳 به عنوان یک دانشجوی معماری که در حوزه معماری معاصر ایران پژوهش می‌کنم، متن کتاب و توصیفات معمارانه‌اش از تهران ۱۰۰ سال گذشته، بسیار گیرا و جذاب بود. زندگی‌ در خانه‌هایی با حیاط وسیع و پر دار و درخت، تکیه کلام‌ها و مرام و مَنشی که در کتاب از آن یاد می‌شود و عشقی که مثل رود پاک و زلال است، هرچند برای نسل من بسیار غریب است ولی بسیار دوست داشتنی است!😍 منِ او تنها برای خواندن نیست، برای زندگی کردن است؛ برای خندیدن و گریستن و عشق ورزیدن... نفس کشیدن در هوای منِ او را به همه پیشنهاد می‌کنم.❤

شاهکار

من او.... منِ تو.... او.... و روایتی دلنشین و عمیق از دنیایی که در اون عشق و معرفت و بزرگی و نفرت و اندوه...همگی و همگی منحصر بفرد هستند. روایتی که بوی کاه گل و خاک بارون خورده میداد. باهاش همراه میشدی و حتی از قسمتهای فرامنطقیش هم استقبال میکردی. وقتی خوندمش...امیرخانی یک نویسنده ی توی بورس بود و دو سه سالی یکبار کتابی چاپ میکرد. اونقدر که دلم میخواست تموم نشه... انگار میدونستم قراره فقط شاهد یه در اوج بودن چندساله و رو به افول رفتن چند ساله ای باشم که انگار یه چند ده سالی برام طول کشیده.... و الان میتونم براش نظری بذارم که برای نوشتنش حتی نیازی به تورق کتاب هم نداشتم! داستان اینگونه در مغز من حک شده بود... و اما داستان....کرکتر اصلی داستان بنام علی ست...(نام محبوب من)که در خانواده ای متمول و از طبقه ی مرفه جامعه ی تهران بزرگ شده. دوستِ وصله ناجوری داره بنام کریم...که بقول حاج آقا مجتهد تهرانی (رض)، داش مشتیِ داستانه که خیلی زود به پایان داستان خودش میرسه....زاویه دید علیِ داستان در قالب سرفصل هایی بنام"او" گفته میشه و دیگر فصلها از زبان نویسنده ست که تحت عنوان "من" روایت میشه. این تغییر زاویه دید اگر چه گیج کننده ست اما در واقع جذابیت نویسندگی امیرخانیه. یه جورهایی داستان رو از روایت خطی خارج کرده و خواننده ی خودش رو محک میزنه. امیر خانی در این کتاب، گزینه های فرامنطقی رو مثل همیشه روی میز داره و به مدد اونها سطح داستانش رو بالا میبره و ارزشی میکنه اون رو. درویش مصطفایی که لابلای داستان در قالب های شخصیتهای مختلف و‌در موقعیت های متفاوت ظهور میکنه‌ .اون راهنمای داستانه و نماد عقل معاده... تعلیقی که در کتاب وجود داره، شاید برای ملانقطه ایها یا مخاطبینی که از ژانر سورئال لذت نمیبرند، خیلی بیهوده و گیج کننده بنظر برسه اما بهتره بدونید گذر کردن امیرخانی از اون...فقط و‌فقط از پس یک نویسنده ی ماهر برمیاد. اینها گاف و گپ نیستند...اینها فقط دست اندازهایی هستند که ذهن مخاطب رو به چالش میکشه و حتی قضاوت رو بر عهده ی اون میگذاره. در نهایت...کتاب من او، خیلی پیچیده تر و عمیق تر از اونیه که بشه سرسری خوندش و ازش لذت برد! برای درک اون...شاید نیاز باشه ذهن آرامی داشته باشید و قلبی که بتونید غم حاصل از پایانش رو در خودش نگه داره. پس اگر یک کتاب معمولی دوست دارید...سراغش نرید.

چرا در قسمت معرفی کتاب ته داستانو میگید اینجوری مزه اش از بین میره. الان این چندمین کتابی هست که میخوام بخرم ولی معرفی کتابو میخونم میبینم تا ته داستان گفته شده😶 برا این کتابم که نوشتید تهش جفتشون ناکام از دنیا میرن دیگه چه هیجانی داره خوندنش??

من نسخه چاپی کتاب رو دارم و البته خیلی سال پیش این کتاب رو خوندم برای من ارزش بارها خوندن رو نداشت اما لذت بردم برای یک باری که خوندم یه جایی اواسط کتاب خوندم کسی که مشروب میخوره دعاش تا ۴۰ روز بالا به عرش نمیرسه چقدر این جمله حقیقت داشت و یا چقدر نه نمیدونم یا که فقط قسمتی از یه خیال پردازی نویسنده بود یا نویسنده واقعیت رو توی داستان شاید گوشزد میکرد هر چی که بود از اون سالای دور تا به الان این جمله باعث شد من سمت مشروب نرم با وجود ۳۵ سال سن خیلی وقتا دلم خواسته شاید یک بار تجربه کنم اما انگار هر بار به طریقی سدی ایجاد شده که شاید رازی توی اون جمله باشه!! ((حقیقت همیشه آن جایی ست که ایمان است. پائولو کوئیلو ))

کتابش خوب بودا ولی نمی دونم چرا خیلی توقع داشتم یعنی می خواستم انگار یه چیز عظیمی بعدش بهم اضافه بشه که نشد نمی دونم چرا از قلم آقای امیرخانی چنین توقعی داشتم ولی این رمان به طور غالب یه داستان عاشقانه و تاریخی است و بیشتر توصیفات و ماجرا های اون زمان رو میگه. همین

واقعا نوع نگارش کتاب شگفت زده ام کرد... لذت بردم از این خلاقیتِ به غایت شیرین و بامزه قلم جناب نویسنده حقا که به قول خودتان ما را در قوطی کردید! دست مریزاد

این کتاب نجیب بود 🍀🍀💌💌

قلم رضا امیرخانی خاص خودشه، داستان در تهران قدیم اتفاق افتاده، کلا اگر به ماجراهای قدیمی علاقمند هستید این کتاب و متنش مناسب شماست، از جمله اینکه در خلال داستان کلمات قدیمی و اصیل زیاد به کار رفته که باعث جذابتر شدن داستان میشه و خوندن این کتاب به دایره لغاتتون کمک میکنه طوری که خود بنده چندین بار مجبور به استفاده از فرهنگ لغت شدم. تکرار گویی در بین داستان کم نیست، اما در همین تکرار گوییها ارتباط های مختلف پیدا میشه، مثلا میبینی فصلهای آخر به یه اتفاق عادی و به نظر بی اهمیت از فصل های اول گره میخوره و همین باعث جذابیت بیشتر داستان میشه و باعث احترام و ایمان بیشتر به قلم نویسنده میشه، در طی داستان به خاطر تکرارگویی ها تصمیم گرفتم که کتاب رو نیمه خوانده رها کنم اما همون موقع اتفاقاتی به هم ارتباط پیدا میکرد که باعث شگفتی و جذابیت برای ادامه دادن میشد از جمله اینکه مثلا در یک فضای واقعی واقعی، یک‌آن خیالبافی رخ میداد. کتاب اتفاقات رو با جزئیات ریز توضیح داده که اگر حوصله جزییات رو نداشته باشین از مطالعه کتاب خسته میشین. کلا کتابی نیست که مایل باشم یک بار دیگه مطالعش کنم اما خوندنش رو هم به عنوان یک داستان توصیه میکنم.

تنها چیزی که حد نداره رفاقته...

سلام. الان که در حال نوشتن نظر درباره کتاب هستم, دقیقا دقایقی بعد از به پایان رساندن این کتاب بی نظیر است!✌🏻 کتاب با لحنی متفاوت و خاص شروع میشود و میخواهد شمارا با فضای زمانی و مکانی آن ایام آشنا کند. لحنی که شاید تا 40 صفحه اول برایتان ناخوشایند و اذیت کننده باشد،اما اگر صبوری به خرج بدهید و ادامه بدهید،رفته رفته دل شمارا خواهد برد و ذهن هایتان را تسخیر خواهد کرد و قطعا حض کاملی از این رمان خواهید برد. 🔥🎉 بسیار دقیق و زیبا تمام مکان ها و اشخاص این رمان رو برای خودتون تجسم کنید و اون محله رو برای خودتون نسبت به اون بازه ی زمانی ایجاد کنید و از پرواز شیرین و اوج گیرنده داستان لذت ببرید. جوری داستان و دیالوگ های رد و بدل شده تا پایان داستان جذاب و شیرین میشود که حتما بعد از به پایان رسیدن این رمان، تصمیم بر دوباره خواندن این کتاب در باقی عمر خواهید گرفت! بنده بشخصه با این رمان و با اون حال و هوا کیف کردم و لذت بردم.♥️🔥 چه جملات و پاراگراف های تکان دهنده و عمیقی که من رو با خودش چند ده دقیقه به فکر فرو نبرد!👌🏻 فقط صبر و حوصله کنید و از جدا شدن از داستان قبل از شروع به اوج گرفتن پرواز قلم این نویسنده بپرهیزید. دم اقای امیرخانی گرم🌹

انتظارم از یک رمان معروف ایرانی بالاتر بود، و حس میکنم زیادی مورد اقبال قرار گرفته. کتاب نسبتا خوبه، توصیفات تهران قدیم و مرام و مسلک مردم، فصل های مربوط به علی قشنگ بود. عقب و جلو رفتن زمان خوب بود، ولی به نظرم زیادی بود. نویسنده با بارها مخاطب قرار دادن خواننده با گفتن رجوع کنید به .‌‌.... و جملات مختلف دیگر، اجازه غرق شدن در دنیای داستان رو نمیداد و این باعث می‌شد همراهی با قصه سخت بشه و خودمو مجبور کنم تمومش کنم. اواخر کتاب فاز جادویی خیلی زیاد شد و من متوجه شدم به رئالیسم جادویی علاقه ندارم. در انتهای کتاب گرایش های سیاسی نویسنده کاملا متجلی شد، شاید اگر از اول خودشون رو میشناختم سراغ کتاب نمی‌رفتم.

☆۳۳☆ نسخه چاپی کتاب مطالعه شده یکی از بهترین کارهای امیرخانی هست داستان با رفت و آمد در زمان بسیار جذاب شده پیشنها می کنم حتما مطالعه کنید

بعد از کتاب ارمیا ، من او بی نظیر بود امیر خانی یک نویسنده ی نابغه است.

از نظر من حرف نداره این کتاب !!

بی نظیر، بی نظیر بی‌نظیر بهترین اثر بین تمام کتاب های عاشقانه ای که خوندم و فیلم‌های عاشقانه ای که دیدم تو خوندنش شک نکنید اونجور که من از صحبت های یکی از دوستانم یادم هست دو تا راوی وجود داره، قسمت های من ( من یک من دو و...) و قسمت های او (او یک دو و....) که یکیش از دید علی یعنی نقش اول داستان هست، دیگری از دید سوم شخص( نویسنده) هستش البته من وقتی خوندم اصلا متوجه دو راوی نشدم و فکر کردم همش از یک جهت روایت شده، بس که جذاب بود

بعد از خوندن کتاب "بیوتن" یه فاصله ده ساله ای افتاد تا "من او " رو خوندم البته همیشه ته دلم میخواست کتابهای امیرخانی رو بخونم... یه جا خونده بودم که کتابها میدونن کی بیان سراغت... واقعا که الان وقتش بود هم لذت بردم هم جواب یکی از سوالهای مهم زندگیمو گرفتم. کتاب گرم و دلچسبه، با شخصیت های جذاب فقط یه کم هم رئالیسم جادویی چاشنی زده که به نظرم خوب دراومده. از خوندنش لذت ببرید.

داستان به صورتی بود که انگار نویسنده در حالت طبیعی نگارش نکرده بود!کمی هم نظرات سیاسی مغرضانه داشت،پتانسیل بهتر نوشتن و پایان منطقی تر را داشت

کتاب خیلی قشنگیه، حال وهواش روخیلی دوست دارم. روی شخصیت‌های داستان خیلی خوب کارشده وداستان پردازی عالی داره اماروایت رو اززبان علی بیشتر دوست داشتم وبه نظرم روایت اززبان نویسنده ازجذابیت کتاب کم می‌کرد. درهرصورت کتاب خیلی خوبیه وارزش خواندن داره.

داستانی به غایت زیبا و عاشقانه با متنی جذاب و گیرا ، بسیار کتابو دوست داشتم و با عشق خوندم . دفتر زندگی ما چطور نوشته میشه ... ما در این وادی عمر چه میکنیم و چه بر سرمون میاد ..‌. الله اعلم

این کتاب رو پدربزرگم به من قرض دادن و خوندم و راستیتش کتاب من چون قدیمی بود هم خود کتاب کمی خراب بود و هم نوشته ها سنگین و به سبک تهرانی قدیم بود این شکلی بود که شاید تک تک جمله ها رو متوجه نمیشدم ولی اصل مطلب رو میگرفتم بعد از تموم کردن کتاب خیلییییییی گریه کردم چون به خاطر پایانی که داشت و هم اینکه باورم نمیشد تموم شده❤🥺 این اولین کتابی بود که از یه نویسنده ایرانی میخوندم و واقعا محشر بود🥺 فقط ممکنه یکم رشته داستان از دستتون در بره چون از زبون راوی و خود شخصیت داستان هستش😅 ولی درکل واقعا ارزش یک بار خوندنو داره😍

خوراکی خوشمزه ها هست که یه ذره یه ذره میخوریم تا دیر تموم بشه؟؟؟ دقیقا مثل هموناست دلت نمیخواد تموم بشه ولی به حدی جذابه که نمیشه رهاش کرد اصلا دنیایی داره................ من او دنیای جذابی داره جذابیتش حکما دل میبره😉

از بهترین عاشقانه‌های ایرانی، با روایت خاصی که در زمان انتشار واقعا نو و جذاب بود...رمان خوب ایرانی بخونید

کتاب خیلی معروف رضا امیرخانی که نیاز به تعریف نداره ولی با اینکه طولانی بود داستان کشش لازم رو داشت و پایان خوبی هم داره داستان زندگی علی و خانواده ش از زمان رضاخان تا زمان جنگ تحمیلی اتفاقات در این دوران رو به زندگی کارکترها گره زده که داستان رو واقعی تر می‌کنه

کتاب خیلی معروفی از آقای رضا امیر خانیه

واقعا عالی بود من چاپی این کتاب رو خوندم ولی انقد داستان جذاب بود که ۲روزه تمومش کردم

دوست داشتنی

اولین‌کتابی بود که خریدم سال ها پیش وقتی اول دبیرستان بودم و شروعه اعتیادم به کتاب... چندین بار این کتاب رو تموم کردم و هر بار وقتی تموم شد دلتنگ شدم برای من خاطرات خوش جوانی خودم رو زنده میکنه کمی سنگینه از‌کلمات جالب لوطی وار استفاده شده و فضای داستان خیلی گرم و خوش آینده

داستانی بسیار شیرین وقابل فهمی بود

مثل همیشه عالی

قشنگ بود .

عالیه یک پایان جذاب و خواندنی

رمان پرکششیه که خواننده رو با خودش همراه میکنه و خیلی جاها ادمو به فکر فرو میبره من از عقب و جلو رفتن نویسنده خوشم نیومد چون همون اول اخر ماجرا رو لو داد که از جذابیتش کم میکنه

من آقای امیر خوانی را نمی‌شناختم اما یکبار دیدم در فضای مجازی شخصی که با ایشون زاویه داشت ازشون نقدهایی کرده بود که به شخصیت اون شخص نمی خورد وقتی کتاب رو دیدم کجکاو شدم که ببینم چه جور شخصیتی دارن ایشون. کتاب جالبی بود فضا پردازی خوبی داشت داستان و شخصیت پردازیها هم خوب بود ولی جالبترین قسمت آن روایت ماجراها در فصل‌های متفاوت از زبان نویسنده و شخص اول داستان است . پیش بردن داستان در فصل‌های من و رسوخ به قلب و مغز و احساس قهرمان داستان در فصل‌های او ابتکار جالبی بود.فصلهای او بسیار جذاب بودن و البته در فصل انتهایی من و او به هم پیوسته و پایان شگفت انگیز ماجرا را رقم می‌زنند. من خودم کتاب را صوتی گوش کردم و خوشحالم بابت این موضوع چون فکر میکنم روح اثر را بهتر درک کردم و واکنش من به پایان ماجرا این بود. .... عجب!!!! حتما پیشنهاد میکنم بخونید مخصوصا اونایی که میخوان خودشون نویسنده بشن

یک کتاب زیبا پر از احساسات ناب که از خوندنش غرق لذت شدم، باهاش خندیدم، اشک ریختم،گاهی اونقدر عمیق بود که تا دقایقی فقط دوست داشتم راجع به سطری که خوندم فقط فکر کنم تبریک میگم به نویسنده این کتاب محشر.

من قصد داشتم این کتاب را بخوانم ولی وقتی در معرفی کتاب پایان داستان را لو می دهید دیگه خواندنش جذاب نیست

این دومین کتابی بود که از آقای امیرخانی خواندم حقیقتا کشش داستان ، لحن و داستان پردازی را دوست داشتم. ( منِ او ) رُمانی تاریخی - عاشقانه در سبک رئالیسم جادویی هست. بیشتر فضای داستان در دوران کشف حجاب و رخ دادهای منتج از آن می گذرد. در طول داستان نکته منفی و ناخوشایندی ای که وجود دارد این است که با توجه به پایگاه فکری که نویسنده از آن برخاسته و به آن تعلق دارد متاسفاته همه چیز را از آن زاویه دید مِتر می کند و همین موضوع است که تا حدودی تو ذوق می زند و من چندان با مسائلی که قصد القاء اش به خواننده را دارد همدل نیستم. پایانش را دوست نداشتم اما برایم تازگی داشت . عشق افلاطونی بین علی و مهتاب هم برای نسل های دهه ۵۰ و ۶۰ یک حالت نوستالژی دارد اما برای جوانان کنونی شاید ناآشنا و گنگ باشد.

داستان خیلی زیبا توصیف شده، اگر به دنبال یه عاشقانه ارام هستید این کتاب رو پیشنهاد میکنم، البته عشق رو به نحوی خاص بیان کردن. قلم بسیار قوی دارن و من تا بحال کتابی شبیه به این کتاب هم نخونده بودم، بسیار خاص بود.

آقای امیرخانی یکی از بهترین نویسنده‌ها هستن. با اینکه قیمت کتاب‌هاشون بالاست اما نوشته‌هاشون واقعا دلنشینه.👌🏻 منِ او داستانی درباره‌ی یه عشق واقعی، خالص، و پاکه؛ و البته سبک داستان هم ترکیبی از واقعیت و خیال هست (فکر کنم میشه گفت به سبک رئالیسم جادویی؛ سبک آثار مارکز) که سوژه و پایان‌بندی داستان رو قابل قبول می‌کنه. (چون سعی داشتم بدون لو دادن داستان نظرم رو بگم شاید چیز زیادی متوجه نشید.) با خوندن این کتاب با تمام وجود به صد سال قبل سفر می‌کنید. جزئیاتی که در این اثر توصیف شده، مشخص می‌کنه که نویسنده خیلی در این زمینه مطالعه کرده و ایران قدیم رو با تموم وجود می‌شناسه. صد درصد پیشنهاد میدم مطالعه کنید.👍🏻

جخ الانه که می خوام در موردش بنویسم، هنوز تو بهتش موندم که این منِ او با خودش چند چند بود؟! نه اینکه بد بگه ها نه، اتفاقا خوب گفته، خوب نوشته، پر بیراه نیست اگه بگم این علی فتاح اهل دلی بوده لوطی مرام، بیجکت فهم دار شد چی گفتم؟!! یا علی مددی... چنان صفحات پایانی روی تند مخاطب را همراه خود می کشد که تو می مانی چه شد؟ می خواهی برگردی از اول اما می دانی که باید فکر کنی باید لختی بگذاری بگذری بعد برگردی.. خواندنش را هر بار عقب انداختم اما بالاخره تمام شد و عجیب شوک زده ام کرد... س. چ. 15 فروردین 03

اونقدری که ازش تعریف میشنیدم برام جذاب نبود. انگار بخش زیادی از قصه توهمات بود. یه بدی دیگه ش هم این بود که همون اوایل یه سری چیزارو میفهمی کشش داستان کم میشه

هروقت جایی که بودم رو دوست نداشتم این کتاب رو باز میکردم.. میرفتم به دنیای این کتاب به تهران قدیم،به کافه های پاریس یا با حرفای درویش مصطفا به فکر فرو میرفتم...