نظرات کاربران درباره کتاب قیدار

خیلی سال قبل، اوایل چاپ، نسخه چاپی کتاب رو خوندم و هنوز لذت خوندن داستان دوست داشتنیش یادمه، ولی قیمتش خیلی بالاست الان اینجا

نمیدونم شخصیت قیدار کمی فرازمینی بود یا ما در دوره ای زندگی میکنیم که همچنین شخصیت ها رو نداریم یا داریم ولی در گمنامی زندگی می کنند. قیدار مرد لوطی ، پولدار،خداشناسی، امام شناس و پایبند به اصول و اعتقاد خودش، به طور کل شخصیتشو دوست داشتم و از فضای داستانی لذت بردم.

من صوتی این کتاب رو از اپلیکیشن نوار با صدای خود نویسنده گوش دادم که عالی بود. جوری مکالمه ها بیان میشه که انگار خودشون یه عمر راننده جاده بودند که این هم از نبوغ آقای امیرخانی هست.

انقدر از خوندن این کتاب لذت بردم و از اینکه یه کتاب پر مغز خوندم اینکه واقعا نویسنده از جون مایه گذاشته برای کتاب واقعا با خوندن هر ورقش عشق کردم عالی بود کتاب

منم نسخه چاپی این کتاب چاپهای اول خوندم...کلا نوشته های امیرخانی دوست دارم دیگه این رمان که داش مشتی هم 🥰اصن یه چیزی👏👏👏👏 بنظرم من که از بهترینهای نویسندگان در قید حیات هستن ایشون

لوتی منشی... لوتی بودن با لات بودن فرق میکنه... مرام و معرفت داشتن چیزیه که با گوشه نشینی بدست نمیاد... عجب جانی... مردونگی و مرید مولا بودن عجب چیز خاصیه.... آدم دوست داره غرق بشه توی این فضا... غرق بشید...

قیدار خان خواستیم چند خطی بنویسیم واس اونایی که نگارش آقای امیرخانی رو در وصف شما نخوندن هنو، رخصت پهلوون. روزی روزگاری تو ایران خودمون یه اسمی خیلی اعتبار داشت. چه پیش سیاه سفیدای(معتادها) خیابون چه لات هایی که تو میخونه دور هم مینشستن. سیاه سفیدا با یاد قیدار خان سرطان خودشونو دود میکردن، تو میخونه ها هم به سلامتی ایشون مینوشیدن. قیدار خان گاراژ دار بود، کلی آدم زیر دستش داشت. همشونم بیمه یه نفر بودن. غلام ارباب. جون ابن حوی. قیدار خان خیلی مرد بود. تا میتونست خیرش و به همه میرسوند. از اونطرفم برائت از ظلم وظالم داشت. اونقدر مرد بود که وقتی عمو صفدر از هاشم ریزه میپرسه میخوای چیکاره شی؟ هاشم ریزه نه میگوید دکتر، نه مهندس، نه راننده ، نه مکانیک. میگوید: عمو صفدر، من میخوام قیدار شم. چه واسه کوچیک ترا مثل هاشم ریزه چه برا داش صفدر الگو بود. گذروندن وقت با قیدار خان و رفقا حس و حال زیبایی داره، ما که حظ کردیم. از با صفا بودن قیدار خان و باحال بودن شلتون و سیاه سفیدا، تاصمیمیت شهلا جان و الباقی.

☆۳۸☆ . . اولین کتابی که از امیرخانی خوندم همین کتاب بود به قدری مجذوب قلم نویسنده شدم که تا ماه ها نمیتونستم با هیچ قلمی ارتباط برقرار کنم بعد از من او این کتاب رتبه دوم رو داره روایتی از گنده نامی و خوش نامی و بدنامی و در آخر گمنامی قیدار داره

به پای من او نمیرسه ولی در جای خودش رمان دلنشینی هست...حیفه واقعا از امیرخانی نخوند...کتابهاش کاملا مناسب هدیه به جوانان تازه کتابخوان هستند

من عاشق این رمانم و عاشق قیدار

به نام خدا کتاب عجیبیه و با یه فرمول ناشناخته حالتو خوب می‌کنه. آغاز جالبی هم داره که از همون اول جذبت می‌کنه. ماجرایی آشنایی من با این کتاب برمی‌گرده به سه چهار سال پیش، وقتی داشتم از محل کار بر میگشتم، تو واگن مترو یه تیکه از کتابو به دیوار زده بودن، خیلی خوشم اومد. اون موقع چون سرم حسابی شلوغ بود نتونستم بخونمش ولی از همون زمان کتاب قیدار تو ذهنم موند و بعد از اینکه یه کم سرم خلوت شد، کتابو خریدم و مطالعه کردم و بی‌اغراق بگم که یه تجربه‌ی عالی بود... به چند نفر دیگه هم معرفیش کردم... از خود کتاب بخوام بگم اینکه کتاب عجیبیه از این جهت که طرح خاصی نداره و شدیدا شخصیت محوره، شخصیت منحصر به فرد قیدار که جذبت می‌کنه و فکر کنم تا آخر عمر گوشه ذهنت خواهد بود تا دیگران گاهی تو رو به یاد اون بندازن یا اینکه به دیگرانو با اون مقایسه کنی... یه شخصیت جوونمرد، رند، عیار، صادق، سخاوتمند، زیرک، متعهد، با اخلاق، مومن، کاردرست، ماشین‌باز، بنی‌هندل، چشم‌پاک، دریادل و مرد... قیدار واقعا لایق صفت مرده و با اینکه خودش مراد خیلیاس، مرید اهل بیت و بعضی از ساداته، هر چقدر برای ظالم گردنکشه برای مریدش متواضع و خاکساره... قیدار همه چیزش منحصر به فرده از ماشینش بگیر تا لحن کلامش تا رفتارش و تا زن گرفتنش... ماجرای ازدواجش از او یه داش آکل می‌سازه ولی نه داش‌آکلی که نگون‌بختی و تیرگی دلگیری سرتاسر زندگیشو پر کرده باشه و آخر سر هم مرجانو از دست بده، لوطی‌گری قیدار از نوع دیگس، نوعی که هم بخت خودشو بلند کرده و هم کام خوانندشو شیرین. قیدار گویی یه انسان نیست مجموعه‌ای از آدم‌های عادی ولی خوب و سالم تاریخ و دوره‌ی ماست. قیدار با اینکه منحصر به فرده در عین حال آشناس، خیلی آشنا... ایراد از کتاب نیست، ایراد از شخصیت یکه قیدار هم نیست... از لحن منحصر به فرد و زبان جارگن طایفه بندی هندل هم نیست... ایراد از نویسنده‌ای است که خوب بلده تو کتابش یه دنیایه دیگه برای خواننده بسازه و دلشو ببره... خدا قوت امیرخانی! امیدوارم از مطالعه قیدار کیف کنید

قِیدار اسمی که قبل از این کتاب نشنیده بودم اما با خوندن این داستان تا آخر عمر همراهم خواهد بود. فوق العاده بود.

کتاب بی نظیری بود،من نسخه‌ی صوتی ش با صدای خود نویسنده را هم شنیدم ،واقعا فرق میکرد،انگار در لحظه خود نویسنده داستان را برایتان تعریف می‌کند. حتما بخوانید و بشنوید تا لذت ببرید،

موقع خوندنش بیشتر جاها آدم یاد حشمت فردوس میوفته البته خیلی خیلی افراطی تر از اون. یک سری رفتاراش به شدت افراطی و جاهلانه که واقعا توو ذوق میزنه و آدمو اذیت میکنه موقع خوندن. در شخصیتش هم به شدت غلو و بزرگنمایی شده که بسیار اذیت کننده است.

عااااالی بود

زمانی که تازه چاپ شده بود، نسخه کاغذی این کتابو خوندم و هنوز لذتشو فراموش نکردم! هر بار که اسم این کتاب بیاد یا جلد کتابشو ببینم همون حس خوبو بهم میده، نوع داستان پردازی و جملاتش واقعا جذاب بود برای من.

بسیار عالی بود نسخه صوتی این اثر باصدای خود نویسنده هم فوق العاده است

اوایل که چاپ شده بود خوندم و هنوز مزه‌اش زیر دندونمه، چقدر شیرین 💚

شخصیت قیدار یه جوریه که جذب کتاب میشی و خودتو جاش میزاری و با داستان همراه میشی جملات جالبی هم داره و خیلی خوب یه سری از رذایل اخلاقی رو در قالب داستان با برخوردا و تمسخر های قیدار مذمت میکنه باید صبر کنی تا متوجه بشی داستان از چه قراره و مثه همه کتابای رضا امیرخانی خیلی واقعی نیست

من نسخه چاپی این داستان رو خوندم و به نظرم شخصیتهای داستان قیدار خیلی واقعی و ملموس هستن البته در لفافه سورئال پنهانی که در همه داستانهای رضا امیرخانی داستان پردازی شده.

نسخه چاپی کتاب رو چند سال پیش خوندم، عاشق قیدار شدم.

روایت یک پهلوان واقعی را خواندم و از اینکه نویسنده توانمندی این را داشت که ابعاد مختلف زندگی او را و فراز و فرودهایی که بر او در مسیر زندگی گذشت را به خوبی به تصویر بکشد. اینکه یک پهلوان هم با همه بزرگی اش اهل عبرت گرفتن از اتفاقات زندگی است، نقطه برجسته این روایت بود. ضمن اینکه پهلوانی اش زمانی دیدنی میشد که زیردستانش را به چشم حقارت نگاه نمی‌کرد ، بلکه مایل بود با آنها رشد روحی پیدا کند. فقط کمی حوصله لازم دارد تا خیلی روان کل کتاب را بخوانید و لذت ببرید.

بخشی از کتاب : حالا همه می‌فهمند بیمه جون ، یعنی چه ! روزی که وصل کردم گاراژ را به بیمه جون ، پاری ها گفتند چرا بیمه جون؟ گفتم اگر بچه لشت نشای گیلان بودم ، می‌نوشتم، بیمه آقا عبدالله، اگر بچه‌ی بادرود و نطنز بودم، می‌نوشتم، بیمه آقا علی عباس ... اما چی کنم ، هیچ امام زاده ای بچه محل قیدار نمیشود. پاری دیگر گفتند، چرا ننوشتی بیمه حضرت قمر؟ بی گفتی کردم ؛ اما از همان روز ترسم از این بود که روزی هم چه واقعه ای شود و به قرص ماه شب چهارده ، لکی بیافتد ... حالا همه می فهمند که حضرت ارباب و حضرت قمر که هیچ ، در بین هفتاد و دو تاشان ، غلام سیاهشان هم قیدار را روسیاه نمی‌کند جلو خلق ...

کتاب فوق‌العاده دلنشین و دوست داشتنی بود.

عالی بود قلم جذاب رضا امیرخانی و دنیای پهلوونایی که انگشت شمارند

قلم رضا امیر خانی خاص هست و میتونه مخاطب خاص خودش رو داشته باشه چندمین کتابیه که ازش میخونم یه جاهاییش لذت بخش و یه جاهایی هم مجبوری با این سر سپردگی امیرخانی و این که میخواد تمام کتاباشو وصل کنه به انقلاب کنار بیاید در کل ارزشمند و خواندنی.

چه حال عجیبی داشت این کتاب... این کتاب رو باید برای سیقل روح چند وقت یکبار خوند..

خوشم نمییاد بخونم

نمیتونم زیبایی کتاب رو توصیف کنم با همه ی رسم الخط سخت و اصطلاحات نامأنوس ش بازم خیلی زیبا بود. چقدر جای این دست کتاب‌ها در میان رمان‌های ادبی خالی ست.

قیدار یعنی سفره دار سفره داری از جنس مردم ،کسی که تز بطن جامعه اومده و برای مشکلات همنوع هاش راه چاره است چند نقد وجود داره اما به متن روان و جداب داستان می ارزه حتما بخونید

این کتابو دوست داشتم

خوشا گمنامان! هم قدم قیدار و گوش به دهان سیدگلپا باش...تا بدانی قصه گمنامان را بدانی تا قیداری شوی

کتاب قشنگیه، خیلی قشنگ... اعتراف میکنم تا مدت ها غرق کتاب شده بودم و لاتی حرف میزدم😅

خوب بود

این کتابو توصیه میکنم به علاقمندان نوشته های امیرخانی. از زبان بزرگترها شنیدیم که قدیما پهلوانانی بودند از این دست جوانمرد با دل دریایی ولی نسل ما متاسفانه ندیده و فقط شنیده

چه قدر شخصیت قیدار دوست داشتنی بود چه قدر از شخصیت پارسایی لذت بردم من کتابخون نیستم اما این رو یکی از دوستام بهم هدیه داد خیلی جذاب بود

این کتاب رو من دو سه سال پیش خریدم و نسخه فیزیکیش رو خوندم قشنگ بود کشش کم بود اما تا اخر نگهت میداره در کل متوسط بود

کتابی که در آن عمق جهالت و خرافات مردم آن روزگاران رو میشه دید کتاب در بعضی قسمت‌ها یک مقدار کشدار نوشته شده و در کل بدک نیست

این کتاب جاش تو بی نهایت نیست؟🤔😉

«در قرآن، اسم بعضی پیامبران آمده است؛ اسم بعضی غیرِ پیامبران هم، چه صالح و چه طالح آمده است... این صلحا عاشق حضرت باری هستند... اما حضرتِ حق، بعضی را خودش هم عاشق است... عاشقی خدا توفیر دارد با عاشقی ما... خدا عاشقی است که حتا دوست ندارد، اسم معشوفش را کسی بداند... به او می‌گوید، رجل! همین... مرد! ... همین ... می فرماید و جاء من اقصی المدینة رجل یسعی ... جای دیگر می فرماید و جاء رجل من اقصی المدینة یسعی، یعنی این دو تا رجل با هم فرق می کنند... یکی میاد موسای نبی را نجات می دهد... قوم بنی اسرائیل را در اصل نشان می دهد... دیگری هم قومی را از عذاب نجات می دهد... اسم ش چیست؟ اسمشان چیست؟ نمی دانیم... رجل است...»

نگارش گفتگوها و شخصیت‌پردازی این کتاب با سلیقه شخصی من جور نیست و بیش از حد شعاری و غلو شده است...

میتونست بهتر باشه

نه، هرچی سعی کردم خوشم نیومد، عجیبه که تعداد کامنتهای خوب و توصیه هایی گرفته به نسبت مخالفتها زیاده، من نه از قلم نویسنده خوشم اومد(البته کار دیگه ای نخوندم ازش، قضاوتم براساس همین اثر هست) توقع داشتم کسیکه بخودش اجازه داده کار خوندن رو برای خواننده سخت کنه دلیل خوبی برای کارش داشته باشه که متاسفانه من چیزی پیدا نکردم. کاراکتر هم چنگی به دل نمیزنه، نه اسمه قیدارش جالبه و نه رسمش ( آخه چجور آدمی دست‌پخت تازه عروسش رو میده غریبه ها بخورن، اونم با این عذر بدتر از گناه که دوست نداره مهمون کسی بشه 😳🥴... نه پایین آوردن نوعروس در حد "کسی" کاره جذابی هست و نه اساسا مهمون کسی شدن حال خراب کن هست که برعکس... کلا بار داستان بر دوش یک گویش متفاوت و نه لزوما جالب و در بیشتر اوقات (برای متفاوت موندن) ساختگی هست که بنظر من اصلا چنگی بدل نمیزنه... نمی‌فهمم واقعا حیفه جذابیتهای زبان جمالزاده یا نیما نیست که بعضی نویسندگان اینجوری خودشون و خواننده رو به دردسر میندازند؟

من نمیدونم چرا وقت و پولم رو برای این کتاب هزینه کردم 😑 مزخرفه واقعا

یکی از بدترین و بی سرو ته ترین کتاب هایی بود که خوندم. بسیار خسته کننده بود....