نظرات کاربران درباره کتاب چرا عاشق می شویم؟

هلن فیشر انسان‌شناسی است که تلاش می‌کند به این سوال شکسپیر جواب بدهد که «عشق چیست». فیشر و همکارانش مغز داوطلبانی را که عاشق شده‌اند یا شکست عشقی خورده‌اند، اسکن می‌کنند و انجام آزمایش‌های علمی و بررسی تحقیق‌های دیگر، رمز و راز فرایند عاشق شدن در انسان را توضیح می‌دهند. در مورد تفاوت عشق رمانتیک، رابطهٔ جنسی و دلبستگی می‌گویند و اینکه چطور و در چه شرایطی این‌ها به هم تبدیل می‌شوند. یا چرا وقتی دست رد به سینه‌مان می‌خورد خشمگین و افسرده می‌شویم؟ تفاوت زن‌ها و مردها در تجربهٔ عشق رمانتیک چیست؟ سوال‌های جالبی که شاید برای همهٔ ما پیش آمده باشد. برای اینکه از زاویهٔ علمی به موضوع عشق و پیچیدگی‌هایش نگاه کنید کتاب جالبی است. در سرتاسر کتاب روایت‌هایی از اسطوره‌ها و ادبیات عاشقانه نیر می‌آورد از لیلی و مجنون تا رومئو و ژولیت. به نظرم یک جاهایی حرف‌هایش را زیاد تکرار می‌کرد به خصوص در قسمت‌های اول کتاب.

خانم هلن فیشر در سخنرانی تد یه جمله از جورج برنارد شاو میگه که قابل تأمله: Love consists of overestimating the differences between one woman and another. حالا اینکه چرا یک نفر تو زندگی مون خاص میشه و دیگری نمیشه دلیل عشق رمانتیکه. توی این کتاب میاد از لحاظ بیولوژیکی عشق رو بررسی می کنه. معیارهایی که باعث میشه یه نفر برای ما جذاب به نظر برسه رو بیان میکنه. خیلی وقت ها این معیارها خودخواسته نیست و در طی سالیان سال در ژن هامون ثبت شده و ما به اشتباه فک میکنیم که ما انتخاب گریم! در حالی که نیستیم! مثلا جایی از کتاب میگه که زنانی که نسبت کمر به باسن شون 70 درصده احتمال بچه دار شدن شون بیشتره و مردها طی روند تکاملی این رو فهمیدن و در نتیجه به عنوان یه مشخصه ی جذاب براشون نمود پیدا میکنه! یا برعکس مردهایی که شوخ طبع اند برای زن ها جذاب تر به نظر میان. و در کل چون طبیعت همیشه میل به ایجاد تنوع داشته عموما آدم هایی از نظر ما جذاب به نظر میان که کمی با ما فرق کنن! و ما جذب آدم هایی می شیم که به لحاظ ژنتیکی می تونیم باهاشون کودکان متفاوت ترین تولید کنیم!! کتاب کلا به لحاظ فیزیولوژیک و بیولوژیکی میاد روند عاشق شدن رو بررسی میکنه. یه جاهایی از کتاب خسته کننده میشه و فک میکنم نویسنده در بخش هایی از کتاب صد بار یه چیزی رو تکرار میکنه! در کل برای یک بار خوندن میرزه. یه دیدگاه جدیدی به آدم میده که فکر نکنه عشق صرفا یه پدیده ی احساسیه! بلکه به مقدار بیشتری حالت زیست شناسی داره.

/ژولیت از پشت تلسکوپ/ یا /نگاهی به «چرا عاشق می‌شویم؟» اثر هلن فیشر/ از دیرباز تا کنون یکی از بغرنج‌ترین مسائل، یا بهتر بگویم مصائب ناشی از عشق برای بشر، ناشناخته بودن آن است. اینکه ما نمی‌دانیم چه اتفاقی می‌افتد یک عذاب و اینکه نمی‌دانیم چگونه آن اتفاق ادامه پیدا می‌کند یا قطع می‌شود یک جهنم است. برای آدمی که عشق را صرفا به عنوان چسب زخم استفاده می‌کند اتفاقا این روند بسیار هم سودمند است اما برای آنکه آن را جدی می‌پندارد، اصلا! اتفاقاتی درون مغز، بدن، تاریخ و روح ما ما را به سمت کشش و جذبه به سوی یک جنس مخالف می‌راند و به همان تناسب اتفاقاتی در همان حوزه‌ها ما را به ادامه یا قطع آن کشش وا می‌دارد. شناخت این تغییرات و اتفاقات ظاهرا کوچک و جزئی به ما آن امتیاز بزرگی را می‌دهد که به واسطه انسان بودن مستحق‌اش هستیم: شناخت...و سپس تسخیر. به راستی چگونه می‌شود عاشق شدن یا نشدن و شدت و قوت آن را تحت تسخیر و تسلط خویش در‌آورد؟ این درست است که «خوش آمدن» ما از دیگری یک عمل نسبتا دفعی‌ست و تحت شرایطی اتفاق می‌افتد که خیلی امکان ایفای نقش درش را نداریم. ولی مسئله اینجاست که در عصرحواس‌پرتی که مستی فضیلت است و پوچی حقیقت، آیا انسان آگاه حتی ناهشیارتر است از حیواناتی که برای انتقال DNA خود نهایت دقت غریزی را به کار می‌برند؟! می‌شود عشق را با نگاهی علمی و انسان‌شناسانه و تکیه بر سبقه تاریخی و زیست شناسی اجدادمان بررسی کرد. اصلا طبیعت چرا این بازی عشق را پدید آورده و فرایند‌های آن را در انسان و حیوان چگونه مدیریت می‌کند؟ تفاوت‌ها چیست و شباهت‌ها کجاست؟ آنچه ما عشق رمانتیک یا عشق پرشور می‌نامیم‌اش به راستی چیست؟ و فرایند تکاملی خویش را چگونه طی می‌کند؟ تطور عشق ما به یک جنس مخالف آیا اصلا معنایی غیر از کلیشه روزمرگی و فرو رفتن در عادت‌هامان دارد؟ آیا می‌شود ارادی، خودآگاه و هوشیارانه عاشق شد و پس از گذر از شور عشق رمانتیک می‌شود همچنان آن را زنده نگه داشت؟ عاشقانه‌ترین قصه‌ها بعد از وصال به برگ آخرشان می‌رسند. چگونه می‌شود عشق را بعد از وصال از ورطه ملال و نابودی روزمره نجات داد؟ مثل کتب زرد، اینجا صحبت بر سر تکنیک‌ها نیست بلکه بررسی فرایند‌ها راه را نشان خواهند داد. مثلث شهوت و شور و دلبستگی چگونه میلیون‌ها سال بر جانوران گوناگون و بقای آن‌ها حکم راندند؟ چه عواملی این مثل را تهدید و چه عواملی تقویت‌اش می‌کند؟ به هنگامه از دست رفتن عشق مغز و بدن چه ضجه‌ای می‌زنند و روح‌مان در کدام جهنم گرفتار شده؟ آیا راهی برای خاموش کردنشان هست؟ هلن فیشر در«چرا عاشق می‌شویم؟» با اتکا به مستندات و تحقیقات علمی زیست شناختی تلاش می‌کند توضیحی قانع کننده و قابل اندازه گیری برای مفهوم عشق ، ماهیت آن و روند تکامل آن بیابد او همچنین از انواع عشق و از واکنش ما نسبت به عشق از دست رفته می‌گوید. این کتاب حاوی یک خودآگاهی ارزشمند در باب ناخودآگاه ترین عمل اجتماعی بشر است. پ.ن۱: یکی دیگر از انیمیشن‌هایی که از کودکی تا به حال(۲۱سالگی) به کرّات دیده و پسندیده‌ام، آناستازیا بوده. اینجا خواستم ادای دینی کرده باشم. فلذا همه عکس‌ها مال آن انیمیشن است. ؛) پ.ن۲: در راستای پی‌نوشت اول این را ببینید: https://www.namasha.com/v/qWEDdhSa/آهنگ_انیمیشن_اناستازیا_با_زیرنویس_فارسی

متاب فوق العاده ای بود و خوانش بسیار خوبی هم داشت

کتاب بی نظیریه .این کتاب رو باید تو دانشگاه ها تدریس کرد

کتاب خیلی خوبیه دلایل بیولوژیک و تکاملی عشق رو می گه که به نظرم لازمه همه برای شناخت خودشون و تمایلات و احساساتشون ازش آگاه باشند ، فقط تاریخ چاپ کتاب ۲۰۰۴ است کمی دیر به فارسی ترجمه شده و تا الان حتما یافته های علمی تغییر کردند و به روز شدند ، نکته بعدی اینکه در جای جای کتاب آثار و شواهد دخالت ممیزی و ارشاد به چشم می خوره که واقعا جای تاسف داره در کتب علمی نباید مسائل عقیدتی رو وارد کرد مثلا هر جا تمایلات طبیعی جنسی به مزاقشون خوش نیومده یا با معیارهای ایرانی اسلامی غیراخلاقی دیدند اضافه کردند( در فرهنگ غربی) و تغییراتی ازین دست ، یا در مطالعات نگاه کردن سوژه های آزمایش به عکس مردان و زنان جذاب را تغییر دادند (به عکس همسرانشان )!!!! واقعا کسانی در ارشاد نشستند و بر چاپ کتاب نظارت می کنند که کوچکترین اطلاعی از مسائل علمی ندارند و در عقاید دگم و بسته خودشون موندند !! وای به حال ایران و ایرانی

اصلن توصیه نمیکنم بخونید .چیز خاصی نداره و ارزش یک بار خوندنم نداره