نظرات کاربران درباره کتاب شاهنشاه

مطالعه تاریخ و وقایع مهم گذشته، هم مانع می شود که گول شایعات را بخوریم و هم درس هایی برای امروز و فردایمان دارد.

کتاب در ۱۲ فصل راجب به ۱۲ عکسی که در هیاهوی انقلاب گرفته شده به صورت مستند داستان‌پردازی میکنه اما "طاقچه" هیچ‌کدام از عکس‌هارو در کتاب نیاورده.

کتاب بسیار جذابی هست. کاملا روان و ادبی شرایط ایران آن زمان را توضیح داده است. هم متن و هم ترجمه بسیار روان بود و من لذت بردم. به ویژه از این خوشحال شدم که کتاب طولانی نبود و چندان پرگویی نکرده بود. اما متاسفانه این کتاب چندان مستند نیست. یعنی به این کتاب، به چشم یک کتاب تاریخی مستند نگاه نکنید. مهم ترین اشکال از بخش عکس های قدیمی شروع میشود. نویسنده به اشتباه پاسبانی که میرزا رضای کرمانی را در بند کرده را پدر رضاشاه خوانده است. در حالی که پدر رضاشاه در سال 1258 درگذشت. ناصرالدین شاه هم در سال 1275 ترور شد! بنابراین مطالب عکس اول کاملا اشتباه هست. در بخش عکس دوم، رضاشاه دست پرورده لیاخوف توصیف میشود و در ادامه میگه شاه وقت در سال ١٩١٧ لیخوف را، به علت ترس از بلشویک بودن، اخراج میکند. اما اشتباه است. اولا لیاخوف سه روز پس از فتح تهران استعفا میدهد و به روسیه میرود. درضمن او توسط خود بلشویک ها کشته می‌شود. زیرا مخالف بلشویک ها بود. من در هیچ کتابی هم نخواندم که بین رضاشاه و لیاخوف ارتباطی قائل شوند. سپس القابی چون ظل الله و قبله عالم را به رضاشاه نسبت می‌دهد. در حالی که اینها القاب عصر قاجار هست و طبق تاریخ ایران مدرن آبراهامیان، لقب رضاشاه تنها اعلیحضرت بود و باقی القاب ملغی شد. بخش عکس سوم هم نویسنده می‌گوید که رضاشاه در قم آخوندی را بخاطر خطبه انتقادی تنبیه می‌کند. در حالی که قضیه چیز دیگری بود. خانواده شاه بی‌حجاب وارد حرم می‌شود و متولی حرم معصومه از ورود آنان امتناع می‌کند و رضاشاه این متولی را تنبیه می‌کند. در عکس چهار مولف می‌گوید رضاشاه پس از استعفا به آفریقا می‌رود. در حالی که ابتدا به جزیره موریس رفته و از آنجا به ژوهانسبورگ می‌رود. در عکس پنجم مولف می‌گوید مصدق ابتدا نخست وزیر شده و سپس نفت ملی می‌شود. اما نفت در ٢۴ اسفند ١٣٢٩ توسط مجلس ملی می‌شود و مصدق در ٨ اردیبهشت سال بعد نخست وزیر می‌گردد. در از میان یادداشت ها (٣) می‌گوید که شاه پس از کودتای ٢٨ مرداد و سرازیر شدن پول های آمریکایی، به ارتش توجه نشان می‌دهد. در حالی که طبق آمار کتاب تاریخ ایران مدرن شاه از همان اول به سلطنت رسیدن بسیار به ارتش می‌رسید و از ارتشی ها حمایت می‌کرد و درضمن برخلاف گفته نویسنده، پیش از کودتا سرگرم ورزش و تفریح نبود، بلکه شاه از همان اول به اوضاع مملکت توجه نشان می‌داد و سال ١٣٢٨ اختیارات خود را افزایش داد. در ادامه هم یک سری ادعاهای مضخرفی مثل سوزاندن مخالفین در دیگ یا انداختین آنان میان مارها و گربه ها توسط ساواک و بی اعتمادی مردم به یکدیگر بخاطر فضای ترس (که به وضوح اغراق شده) توسط کتاب مطرح می‌شود!!! این کتاب ایران را به مثال یک کشور کمونیست بلوک شرق به تصویر کشیده است. من گمان میکنم نویسنده از قصد دست به این کار زده است. زیرا خودش لهستانی بود و خواسته یک نوع شباهتی میان حکومت وقت کمونیستی لهستان و حکومت شاهنشاهی ایران بوجود بیاورد تا به نوعی به مردم خودش بگه: «ببینید مردم ایران چطوری تونستن حکومت خودشون رو که عین حکومت ما هست برکنار کنن؟ اگه اونا تونستن پس شما هم میتونین!» البته این صرفا نظر بنده هست و انتقاد پذیر میباشد. اما در کل کتاب خیلی خوب و روانی هست و از نظر ادبی عالیست. ولی از نظر مستند بودن اصلا. جز درباره دوران انقلاب و وضعیت ایران در این زمان که نسبتا قابل اعتماد تر میباشد. خود نویسنده هم معتقد است بیشتر ادیب هست تا مورخ. بنابراین این کتاب را به بیشتر به چشم یک کتاب ادبی ببینید تا رفرنس تاریخی. لازم بذکره نویسنده فارسی هم بلد نبود و تمام اطلاعاتش رو از گفته ها و شنود های مردم گرفته است. همین سندیت این کتاب رو پایین می‌آورد. اما درخصوص زمان انقلاب، چون خود نویسنده شاهد مستقیمش بود و تو همان دوران و در قلب ایران به نگارش اثر خود پرداخته، اطلاعات او درباره این دوران مستند تر است.

این کتاب هم مثل دیگر نوشته ها و کتبی که انقلاب اسلامی ایران رو از زاویه دید یک تحلیلگر ( و در این کتاب روزنامه‌نگار) خارجی روایت میکنند حائز اهمیت است و اززش خواندن را دارد. روش نویسنده در روایتش از انقلاب متفاوت و نو هست که همراه با ترجمه خوب کششی را در متن ایجاد میکند. اما در همین روایت ( از آنجا که مطلب به تحلیل هایی درباره‌ی زمینه های شکل گیری انقلاب هم می‌پردازد) وجود گفت‌وگو های افرادی که از واقعی بودن یا نبودن آنها اطلاعی نداریم، آوردن مطالبی که برای صحت آنها به منبعی ارجاع داده نمیشود، و ... هم دیده می‌شود. نویسنده بعضی مسائل ریشه‌ای را با وجود وقوع انقلاب همچنان پایدار میبیند و تحلیل خود را نسبت به آن و چرایی ایجاد آن و چگونگی زدودن آن ارائه میدهد اما در نقاطی از این تحلیل کنش ها و واکنش های اجتماعی پس از انقلاب(همچون افت تب و تاب انقلاب) را با دقت خیلی کمتری گزارش میکند و در تحلیل مورد استفاده قرار میدهد.

کتاب از دیدگاه یک خبرنگار اروپایی داره وقایع نگاری میشه، و اجبار انقلاب رو براساس رفتار و تصمیم های پهلوی ها بررسی می‌کند.گتاب جالبیه، اما یخ ایراد داره نسخه الکترونیکی، عکس‌ها در نسخه چاپی موجود هست اما در این نسخه نه، کتاب برای کسایی که علاقه به کتب تاریخی دارند جالب خواهد بود و روند اتفاقات را خیلی خوب بررسی می‌کند.

دیدن انقلاب از نظر یک خارجی، لطف زیبایی داره. پس حتما این کتاب رو بخونید

عکس های کتاب کجا هستند؟؟؟؟؟؟

عکساش رو چرا نزاشتید؟

باسلام من پسندیم جای جای این کتاب را چون برای اولین بار بجای بیان وقایع و حوادث با تفسیر و تحلیلی برا پایه تجربیات خود نویسنده و اشراف بر تاریخ ایران مواجه شدم . یا حق

درود دوستان، نظرتان بقیه عزیزان را مطالعه کنید و سپس دست به خرید بزنید! پس از خواندن کاملا حس می کنم نویسنده که خود ذاتاََ اهل لهستان استو طبیعتا در شرایط و آب و هوای سیاسی آن عصر زندگی می کرده برایش طبیعی و عادی است که کشور ایران را هم به مثابه یک واحد سیاسی که در بلوک آمریکا بوده و پس از انقلاب اسلامی شده متحد شوروی و بلوک شرقی شده ! تعاریف دقیقی از شیعه ندارد و سعی کرد دو تعریف عمومی و خصوصی بارش کند اما این ۲ تعریف با یک دیگر متضاد شدند ... بیشتر نشان می‌دهد که تعریفات اوضاع ایران در دوره محمد رضا پهلوی توسط خبرنگار یا دیگر افراد به دست مولف رسیده و خودش هیچ تحقیق میدانی و مطالعات کتبی نکرده و به بایگانی ها هیچ اهمیتی نداده است ! کاری که همه مورخان می کنند و با اسناد زندگی می کنند اما نویسنده صرفا یک گزارشگر سیاسی آست! و خوراک حاضر آماده را نوشته

به یک بار خواندنش می ارزد اما به نظر می رسد نویسنده از نگاه منتقدین شاه در مورد او و حکومتش قضاوت کرده و لذا در بسیاری از تحلیل های خود از مسیر بی طرفی که از یک مورخ انتظار می رود بکلی دور شده است.