نظرات کاربران درباره کتاب 1Q84 (جلد سوم)

داستان 1q84 یک داستان سورئال جذاب است. ریتم داستان در جلد اول و دوم مناسب است اما در جلد سوم کند و کشدار می شود. تکرار وصف یک اتفاق یا فکر در متن داستان گاهی حوصله سر بر می شود. اما در کل کتاب جذابی است و آقای غبرایی به زیبایی و چیره دستی کار ترجمه کتاب را انجام داده.

از هنر موراکامی و خوبی‌های این کتاب زیاد صحبت شده. چیزی که من می‌خوام راجع بهش نظر بدم ترجمه پراشتباه کتابه. متاسفانه مترجم در چند جا درگیر اشتباهی فاحش در ترجمه شده. Rubber Plant که به اشتباه گل پلاستیکی یا در جاهایی گل مصنوعی ترجمه شده در حقیقت نام یک جور گل آپارتمانی است. این گل در ایران به فیکوس معروف است و نام علمی کامل آن فیکوس الاستیکا است. آقای غبرایی از خودش سوال نکرده که چرا باید کسی به گل مصنوعی آب بده یا برای مراقبت اون رو به کسی بسپره. در جای دیگه اصطلاح Crew Shirt که به معنی بلوز یقه گرده در کمال تعجب یقه اسکی ترجمه شده. بعضی قسمتهای داستان رو هم ایشون خودشون عملا به فارسی بازنویسی کردن. سانسور هم که تا دلتون بخواد.

موراکانی است دیگر...باید خواند وبا فضای ذهنیش پیش رفت .مانند سفری میماند که نمیدانی چه اتفاقی خواهد افتاد .سوار میشوی وراه میافتی .فقط میروی بدون هدف وسر از جاهای ناشناخته درمیاوری ...

من این کتاب را بر روی تبلت ده اینچی سامسونگ می‌خوانم اما متاسفانه صفحه بندی ایراد دارد و جملات آخر هر صفحه پیدا نیست و مرتب باید تبلت را افقی و عمودی کنم که بتوانم متن پاراگراف‌های آخر را کامل بخوانم .بر روی هیچ کتاب دیگری این مشکل را ندارم . کسی می‌تواند بگوید مشکل از کجاست؟

سبک رمان رئالیسم جادویی هستش که خیلی خوب و روان روایت شده، ترجمه خیلی خوب انجام شده است

لطفا تخفیف بگذارید برای جلد سوم. سه تا جلد الکترونیکیش باهم خیلی هزینه زیادیه

سه ماه طول کشید اما بالاخره تموم شد ،بنظرم اگه طرفدا سورئال هستین عالیه.

جالب بود. کلا سبک جالبی داره . تلفیقی از جنایی و عاشقانه و سوررئال.

بالاخره تموم شد!سه جلد طولانی از موراکامی جادوگر. موراکامی تو این داستان به سراغ رابطه‌ای عجیب، فرقه‌های نوظهور و خشونت خانگی علیه زنان پرداخته و طبق قلم خودش، عناصر تخیل بر داستان قالبه . داستان در مورد زنی جوونه که با کمک بیوه زنی پولدار، انتقام زن‌هایی که گرفتار خشونت خانگی شدن رو میگیره. به موازات، داستان مردی روایت میشه که همسن زنه ، معلم ریاضیه و داستان‌می‌نویسه .شخصیت زن و مرد یه مرور به هم ربط پیدا میکنن و این وسط ورود زن به دنیایی موازی با دنیای خودش تو همون سال ۸۴ میلادی که اسمش رو میذاره ۱q۸۴، داستان رو پیچیده میکنه .حضور فرقه‌ای عجیب که ماجراش توسط دختری نوجوون تو قالب رمان روایت شده و این زمان رو شخصیت مرد داستان ادبیش کرده، پای این فرقه رو به داستان باز میکنه. اگر از نثر موراکامی خوشتون میاد، این کتاب اتمام حجتی بر این سبکه. پر از دنیاها و روابط و تنهایی‌هایی که خاص نویسنده‌س. تنها ایراد کتاب تکرار مکررات و اطناب بور. میشد این کتاب رو با نصف این حجم نوشت ، اگر نویسنده آنقدر به جزئیات نمی‌پرداخت. اما خب اگر این نویسنده رو دوست دارید، کتاب ۱q۸۴ گزینه خوبیه. و ابنیه بین ترجمه‌هایی که تو بازار موجوده، ترجمه آقای غبرایی بهتره و در آخر اینکه متاسفانه این کتاب ممیزی‌ها و سانسورهای زیادی شده. به بافت داستان لطمه نزده اما خب سانسور آزاردهنده‌س.

ترجمه عالی از داستانی از یک نویسنده عالی

چند ماه قبل نوشته بودم در یک جاده ی کوهستانی گل آلود پس از باران رانندگی می کردم که در وسط جاده به در بسته ای خوردم. دری وسط جاده که قفل شده بود . و ایا جاده ی قفل دار دیده بودی؟ که تازه پشت قفل می دانی که دیگر اینجا نیست ولی راهی برای اثباتش نداری. اما من نمی توانستم توضیح بدهم به خوبی موراکامی ، وقتی برایم تعریف کرد که چطور از کنار آزادراه، به راهنمایی یک راننده تاکسی عجیب و غریب برای فرار از ترافیک قفل شده از یک پلکان باریک به طبقه پایین خیابان رفت و چند روز بعد دید که در آسمان دو ماه می تابد. دنیای دیگری جانشین دنیای ما شده بود. و به همین سادگی موراکامی کمک می کند که باورنکردنی ها به سادگی باورپذیر شوند. این چند روز معلق شدن در توکیو و تجربه حس تعلیق خلق شده ی موراکامی، کشف رموزی که می دانی در اخر نیز به جوابش نمی رسی، همه و همه باعث شد که موازی خوانی چندکتاب دیگر را کنار گذاشته و سریعتر به پایان سفر تانگو و آئومامه برسم. داستان خوبی بود ، داستان خوبی برای به خاطر سپردن و تعریف کردن. به این کتاب از 10 ، 8 می دهم.

داستان جالبی داره ولی به نظرم خیلی توصیف‌های اضافی و مطالب پر تکرار داره یه جاهایی خیلی حوصله سر بر می شد اما در کل کشش خوبی داشت میخواستی بدونی آخرش چی میشه پس باید هر سه جلد کتاب رو میخوندی.

مبهوت کننده

کتاب فوق العاده بود . ولی به نظر من چوب نروژی و کافکا در کرانه شاهکارهای موراکامی هستند

کتاب سورئال که اوایلش جذابه ولی رفته رفته جذابیتش رو از دست میده و صرفا بخاطر داستان پردازی اش باعث میشه داستان رو ادامه بدی. پررنگ کردن تامارو و یوشیکاوا در جلد سوم هم به جذابیت داستان اضافه کرده من موراکامی رو به شخصیت پردازی اش میشناختم ولی این داستان شخصیت پردازی چندانی نداره و کلا اگه برگردم به قبل، نمیخونمش