نظرات کاربران درباره کتاب جاسوس اتفاقی؛ لندن، جنگ جهانی دوم

من خودم زیاد خوشم نیومد... یجورایی داستانش سطحی بود حس میکنم زیاد به واقعیت نزدیک نبود درسته که جنگ اینجوریه ولی جوری که فرمانده ها و مامورا انقدر اعتماد داشتن به این بچه ها و هرکوفتیو لو میدادن دیگه چرت بود. من خودم با اینکه ۱۴ سالمه خوشم نیومد.. بنظرم یکمشو بخونید اگه خوشتون اومد بقیشو بخونید و مثل من نکنید. چون حس میکنم تنها فقط وقتم رفت😂

حل یک معما... لو نرفتن نقشه... پیروزی...

کتاب «جاسوس اتفاقی» رمانی نوشته ی «دبورا هاپکینسن» است که نخستین بار در سال 2019 به انتشار رسید. «برتی بردشاو» هیچ وقت قصد نداشت که به یک جاسوس تبدیل شود. او هرگز تصور نمی کرد که در لندن جنگ زده، به گشت و گذار برود، گره از معماها بگشاید، جاسوسی کند و دنبال یک خائن بگردد. او مطمئنا هیچ وقت فکرش را نمی کرد که دختری آمریکایی و مصمم به نام «النور»، در همه ی این اتفاقات در کنارش باشد. اما وقتی زنی جوان گم می شود و یادداشت هایی کدگذاری شده را از خود بر جای می گذارد، «برتی» تصمیم می گیرد که این معما را حل کند. او با کمک «النور» و دوست دیگرش «دیوید»، باید هرچه سریع تر این یادداشت ها را رمزگشایی کند تا جلوی جاسوسی دوجانبه را بگیرد که قصد دارد بزرگترین اسرار جنگ را در اختیار نازی ها بگذارد.

در زمینه داستان پردازی کتاب فوق العاده ای بود.به شخصه لذت بردم.ترجمه هم عالی بود. اما دوست دارم چن تا کتاب واقعا تاریخی در مورد جنگ جهانی دوم معرفی کنم که خواندنش خالی از لطف نیست. ۱)کتاب فاتحین جهانی:اثر موریس مارشالکو ۲)کتاب پس پرده هولوکاست(پی دی اف کتاب به صورت رایگان روی سایت انتشارات ((موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی قرار داده شده))

عجب کتابی عجب کتابی ترجمه روان داستانی عالی دیگه چی می‌خوایم از خدا ایول به نویسندش از یک چیز دیگه هم خوشم اومد که چند نفر تو داستان درگیره بودن و شاید داخل یک بخش سه داستان روایت میشد

خواندن نداشت. یک رمان تبلیغاتی با داستان همیشگی جنگ جهانی دوم، آلمانی‌های بد، یهودی‌های مظلوم. واقعا دنیا هنوز از این محتوای تکراری لذت می‌برد؟ جدای از تکراری و تبلیغاتی بودن محتوای داستان، اصل قصه هم ضعیف بود، شخصیت‌پردازی‌ها سطحی بودند، از همه بدتر شخصیت یهودی قصه بود که به طرز آشکار و مستقیمی قصد داشت به مظلومیت و دانایی‌اش تأکید کند و به عکس بسیار نچسب شده بود. شخصیت "آیزنهاور" هم به عنوان رهبر پیروزی در قصه گنجانده شده بود و در ادامه‌ی مستقیم‌گویی‌های نویسنده، نوجوان‌های داستان با آیزنهاور ملاقات می‌کنند. آیزنهاور در این قسمت از تاریخ هنوز رییس‌جمهور نشده و فعلاً رهبر نبرد نرماندی است. همین شخصیت، قصه را دوست‌ناداشتنی‌تر می‌کند؛ چون متأسفانه این قهرمان بی‌بدیل یکی از مهره‌های اصلی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۲۰ در ایران است و برای ما و خیلی از مردم‌دنیا اصلاً قهرمان به حساب نمی‌آید. روند داستان هم ساده و معمولی بود، معماها خیلی خوب از آب در نیامده‌بودند و برای حل‌شدنشان باید خیلی منتظر می‌ماندیم، علاوه بر آن برای فهمیدن مهم‌ترین چالش شخصیت اصلی تا انتهای داستان معطل شدیم و در نهایت اصلا چیز خاصی نبود. در بخش‌هایی از قصه به تفاوت وضعیت اروپایی‌های جنگ‌زده و آمریکایی‌های تازه‌نفس که دیرتر به جنگ پیوستند، اشاره می‌شد که برایم جالب بود چون این بخش را فقط در کتاب‌های تاریخ خوانده بودم. و به شخصیت‌های اروپایی حق می‌دادم که از آمریکایی‌ها خیلی خوششان نیاید چون دیر از راه رسیدند تا وارث پیروزی باشند. گرچه که در نهایت براساس منطق تبلیغاتی قصه همه باهم خوب شدند. تنها نکته‌ی مثبت و جالب کتاب، آموزش بعضی از شیوه‌های رمزنگاری بود که مستقل از قصه در بین فصل‌ها گنجانده شده بود و می‌شد از آن استفاده کرد، حالا یا برای جاسوسی (!) یا صرفاً برای سرگرمی. در نهایت‌ هم همان جمله ابتدای متن، "خواندن نداشت".

برای افراد بالای 18 سال توصیه نمیکنم خودم خوندمش فقط وقتم رو تلف کردم