بریده‌هایی از کتاب خانه روز، خانه شب

ناگهان این میل در درونش به وجود می‌آمد که زانو بزند و در اوج ناامیدی شروع به دعا بکند، نه این‌که در دعاهایش چیزی بخواهد، بلکه فقط حرف بزند و حرف بزند، به امید این‌که کسی به حرف‌هایش گوش دهد.

از آن لحظه‌ای می‌ترسم که دیگر نمی‌توانم چیزی را به بعد موکول کنم