بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن

اگر کسی هنوز از ویندوز ۹۵ استفاده کند به او می‌خندیم، اما هنوز هم به عقاید سال ۱۹۹۵ خود پایبندیم.

صرفاً دیدگاه‌های افرادی را می‌شنویم که حس خوبی به ما می‌دهند، نه ایده‌هایی که ما را به تأمل وامی‌دارند.

در نهایت، این‌طور جوابم را داد: «شما یک قلدر منطقی هستید!» چی هستم؟ جِیمی دوباره حرفش را تکرار کرد: «یک قلدر منطقی. یعنی مرا با انبوهی از استدلال‌های منطقی‌ای محاصره کردید که با هیچ‌کدام از آن‌ها موافق نیستم اما توان مقابله هم ندارم.»

یاد گرفته‌ام که دو نوع جدایی واقعاً مفیدند: جدایی حال از گذشته، و جدایی عقاید از هویت.

به‌ندرت کسی پیدا می‌شود که بخواهد چیزی را بشنود که دوست ندارد بشنود.

دو نوع جدایی واقعاً مفیدند: جدایی حال از گذشته، و جدایی عقاید از هویت.

«اگر به گذشتهٔ خود بنگرید و نگویید که "ای وای، یک سال پیش چقدر احمق بودم"، پس حتماً در طول سال گذشته به‌اندازهٔ کافی یاد نگرفته‌اید».

تجدیدنظر دربارهٔ باورهای عمیق ما می‌تواند تهدیدی برای هویت‌مان باشد، به‌گونه‌ای که گویا بخشی از وجودمان را از دست می‌دهیم.

خسته کردن یک نفر در مباحثه با متقاعد کردن او فرق دارد. - تیم کریدر

«نادانی بیش از دانش موجب اعتمادبه‌نفس خواهد شد». - چارلز داروین

«اشتباه کردن تنها راهی است که مطمئن می‌شوم چیزی یاد گرفته‌ام».

احتمالاً این داستان را شنیده‌اید که وقتی قورباغه در یک دیگ آب جوش انداخته شود، بلافاصله بیرون می‌پرد. اما اگر همان قورباغه را در آب ولرم بیندازید و به‌تدریج دما را افزایش دهید، همان‌جا خواهد مرد. زیرا این موجود فاقد قدرت تجدیدنظر دربارهٔ موقعیت است و تنها زمانی متوجه تهدید خواهد شد که دیر شده است. به تازگی دربارهٔ این داستان معروف تحقیق کردم و متوجه یک مسئله شدم: حقیقت ندارد. اگر قورباغه در آب جوش انداخته شود، دچار سوختگی شدید خواهد شد، بنابراین شاید بتواند فرار کند و شاید هم نتواند. درحالی‌که قورباغهٔ دیگر در آبِ در حال جوش، وضع بهتری دارد: به‌محض اینکه دمای آب آزاردهنده شود، از آن بیرون می‌پرد. این قورباغه‌ها نیستند که توان ارزیابی مجدد نداشته باشند، ما چنین مشکلی داریم. پس از شنیدن و پذیرش صحت یک داستان، به‌ندرت به خودمان زحمت می‌دهیم تا درستی آن را زیر سوال ببریم.

بر اساس نتیجه‌گیری یک تیم تحقیق، «عدم اختلاف نظر، نه نشانه‌ای از هماهنگی بلکه حاکی از بی‌توجهی و بی‌علاقگی اعضا است».

علت راحتی بیش‌ازحد آن‌ها با اشتباهات‌شان این است که شدیداً از اشتباه کردن می‌ترسند.

شخصیت شما باید مبتنی بر ارزش‌هایتان باشد نه چیزهایی که به آن‌ها باور دارید. ارزش‌ها همان اصول کلیدی زندگی شما هستند و می‌توانند شامل تعالی و سخاوت، آزادی و انصاف، یا امنیت و صداقت باشند. پایه‌گذاری هویت بر اساس این اصول، اجازه می‌دهد تا با ذهنی باز به‌دنبال بهترین راه‌های پیشبرد آن‌ها باشید.

معتقدم آموزش یکی از بنیادی‌ترین حقوق بشر است

در واقع بحث من با دیگران، نشانه‌ای از بی‌احترامی‌ام به آن‌ها نیست بلکه نشانهٔ احترامی است که برایشان قائلم. یعنی آن‌قدر برای دیدگاه‌هایشان ارزش قائلم که آن‌ها را زیر سوال می‌برم. اگر برای عقایدشان اهمیت قائل نشوم، خودم را اذیت نخواهم کرد.

هر بار که به اطلاعات جدید برمی‌خوریم، حق انتخاب خواهیم داشت. می‌توانیم عقاید و هویت‌مان را به یکدیگر پیوند بزنیم و یک‌دندگیِ واعظ‌ها و دادستان‌ها را در پیش بگیریم. یا می‌توانیم همچون دانشمندان عمل کنیم و خود را انسان‌هایی حقیقت‌طلب بدانیم - حتی اگر در این مسیر، اشتباه بودن دیدگاه‌های خودمان هم ثابت شود.

«اگر به گذشتهٔ خود بنگرید و نگویید که "ای وای، یک سال پیش چقدر احمق بودم"، پس حتماً در طول سال گذشته به‌اندازهٔ کافی یاد نگرفته‌اید».

افراد ناسازگار شخصیت‌هایی منتقدتر، بدبین‌تر و چالش‌پذیرتری هستند، و احتمال مهندس یا وکیل شدن آن‌ها بیش از سایرین است. آن‌ها هیچ مشکلی با تعارض ندارند؛ در واقع تعارض به آن‌ها انرژی می‌دهد. اگر کسی به‌شدت ناسازگار باشد، لذت مجادله را بالاتر از گفتمان‌های دوستانه می‌داند.

اما دانشمند بودن یک حرفه نیست. بلکه یک چارچوب ذهنی است؛

بهترین رهبرها آن‌هایی بودند که نمرهٔ بالایی در هر دو بخش اعتمادبه‌نفس و فروتنی داشتند. هرچند به نقاط قوت خود ایمان داشتند، اما هوشمندانه به نقاط ضعف‌شان هم اعتراف می‌کردند

اجتناب از باور به تمامی تفکراتی که وارد ذهن‌تان می‌شود، نشانه‌ای از خرد است. اجتناب از نهادینه‌سازی تمامی احساساتی که وارد قلب‌تان می‌شوند، نشانه‌ای از هوش هیجانی است.

«بدون تغییر نمی‌توان پیشرفت کرد؛ و آن‌هایی که نتوانند ذهنیت‌شان را تغییر دهند، قادر به تغییر هیچ‌چیز نخواهند بود»

یادداشتی به خودم: در سفر بعدی به قله حماقت، یادم باشد سلفی بگیرم.

اگر کسی هنوز از ویندوز ۹۵ استفاده کند به او می‌خندیم، اما هنوز هم به عقاید سال ۱۹۹۵ خود پایبندیم. صرفاً دیدگاه‌های افرادی را می‌شنویم که حس خوبی به ما می‌دهند، نه ایده‌هایی که ما را به تأمل وامی‌دارند.

اگر همین‌جا غمگین باشید و با هواپیما به ایتالیا بروید، همان انسان غمگین قبلی هستید که این بار در ایتالیا حضور دارد و صرفاً مکانش را عوض کرده.

«یادگیری نیازمند فروتنی است تا بفهمیم که هنوز چیزهایی برای آموختن وجود دارد».

در یک فراتحلیل از ۵۰۰ مطالعهٔ صورت گرفته بر بیش از ۲۵۰ هزار شرکت‌کننده، مشخص شد تعامل با اعضای گروه دیگر می‌تواند در ۹۴ درصد مواقع، تعصب را کاهش دهد.

باید مراقب باشیم که خیلی وابسته به یک مسیر بخصوص یا حتی مقصد معین نشویم. هیچ تعریف ثابتی از موفقیت یا مسیر واحدی برای خوشحالی وجود ندارد.