بریده‌هایی از کتاب دشمن به زانو درآمد

به هر روش که می‌دانید این غائله را خاتمه دهید. حتی در حرمسرا هم حرف ما را نمی‌خوانند. از روزی که این ماجرا آغاز شده، حتی یک قلیان هم برای ما درست نکرده‌اند. آخر نمی‌دانم این چه سّری است که خودش در سامرا نشسته، اما حکمش در حَرَ‌م‌سرای ما هم نافذ است. زودتر فکری بکنید. تاب و توان ما تمام شده. نه روزمان را می‌فهمیم نه شبمان را. نه در تفریح به ما خوش می‌گذرد و نه حتی شکار به ما روی خوش نشان می‌دهد.»

سربازی که پشتش گرم نباشد و دائم در این فکر و خیال است که خانواده‌اش از گرسنگی و ناامنی مرده‌اند یا زنده، چطور می‌تواند از مملکت دفاع کند؟ با چه امیدی بجنگد؟ از این قشون نابسامان و آن دربار گرفتار هرج‌ومرج و آن دشمن سر تا پا آماده، چه انتظاری جز شکست و ننگ معاهده بستن؟!