بریده‌هایی از کتاب نت های تنهایی

کم نامه خاموش برایم بفرست از حرف پرم، گوش برایم بفرست دارم خفه می‌شوم در این تنهایی لطفاً کمی آغوش برایم بفرست

تنهایی هر کسی برایش چاهی است تا سر ببرد درون آن، گریه کند

کوه‌ها باهم‌اند و تنهایند همچو ما باهمانِ تنهایان

گوش دل من به زنگ تنهایی توست عمری است همیشه تنگ تنهایی توست هر آدمی انگار به رنگی تنهاست تنهایی من به رنگ تنهایی توست

ترسی است مهیب لانه کرده در من یک حس غریب لانه کرده در من این خانه چقدر بی تو سوت و کور است تنهایی عجیب لانه کرده در من

در خلوت من سکوت در تکثیر است مرگ است که با زندگی‌ام درگیر است در سینه خود مترسکی کاشته‌ام تنهایی من پر از کلاغ پیر است

تا صبح من و خدا نشستیم

با تو دل من پر از کبوتر شده است حال من و شعرهام بهتر شده است حالا تو منی و من تو هستم، با تو تنهایی من چند برابر شده است

چندی است دلم شبیه غار خالی است غاری که پر از گرد و غبار خالی است هی می‌روم و دوباره بر می‌گردم تنهایی من پر از قطار خالی است

روحم شده جالباسی تنهایی آویخت به من لباس‌هایش را مرگ

کوه‌ها باهم‌اند و تنهایند همچو ما باهمانِ تنهایان

بی حوصله، پر بهانه برمی‌گردد شب‌ها که به آشیانه برمی‌گردد تنهاتر و زخم‌خورده‌تر از هر روز تنهایی من به خانه برمی‌گردد

با این همه بت جای خدا، ابراهیم! با چند تبر بیا بیا، ابراهیم! قربان تو اینک این همه اسماعیل چاقوی تو کند است چرا ابراهیم؟

روحم شده جالباسی تنهایی آویخت به من لباس‌هایش را مرگ

هر روز از این مسیر برمی‌گردم از رفتن ناگزیر بر‌می‌گردم تو شام بخور، بخواب، تنهایی جان! من مثل همیشه دیر برمی‌گردم

مانند بلوط‌های خشک «مانشت» تنهایی من پر از صدای تبر است

با تو دل من پر از کبوتر شده است حال من و شعرهام بهتر شده است حالا تو منی و من تو هستم، با تو تنهایی من چند برابر شده است

تنهایی و زخم، ساخت سالادش را در زودپزش گذاشت فریادش را

حالا تو منی و من تو هستم، با تو تنهایی من چند برابر شده است

من یک تنم از عشیره تنهایی ساکن شده در جزیره تنهایی تاریکی و تکرار، بزرگم کردند با شیر سکوت و شیره تنهایی

بدجور نشسته گرد تنهایی‌هات بر قاب سیاه و سرد تنهایی‌هات نشکن دلم ـ این آینه سنگی را ـ شاید بخورد به درد تنهایی‌هات

ای عشق! تو هم کنارمان آمده‌ای امروز سر قرارمان آمده‌ای تنهایی و من چقدر خوشحال شدیم ممنون که تو هم به غارمان آمده‌ای

ای عشق! تو هم کنارمان آمده‌ای امروز سر قرارمان آمده‌ای تنهایی و من چقدر خوشحال شدیم ممنون که تو هم به غارمان آمده‌ای

کوه‌ها باهم‌اند و تنهایند همچو ما باهمانِ تنهایان

چندی است دلم شبیه غار خالی است غاری که پر از گرد و غبار خالی است هی می‌روم و دوباره بر می‌گردم تنهایی من پر از قطار خالی است

دیوانه و مست هم‌چنان می‌گردم لبریز شکست هم‌چنان می‌گردم در شهر شما دربه‌در انسانم خورشید به دست، هم‌چنان می‌گردم

هرچند نمی‌رسد به دستت دستم یاد تو عجیب می‌کند سرمستم من عاشقم و فلسفه من این است دارم به تو فکر می‌کنم، پس هستم

چشمان غزل‌نوش تو را می‌خواهم از حرف پرم، گوش تو را می‌خواهم نزدیک بیا، مرا بغل کن لطفاًً آرامش آغوش تو را می‌خواهم

کم نامه خاموش برایم بفرست از حرف پرم، گوش برایم بفرست دارم خفه می‌شوم در این تنهایی لطفاً کمی آغوش برایم بفرست

در خلوت من سکوت در تکثیر است مرگ است که با زندگی‌ام درگیر است در سینه خود مترسکی کاشته‌ام تنهایی من پر از کلاغ پیر است