بریده‌هایی از کتاب نیچه؛ فیلسوف، روان شناس و دجال

«چه داند از عشق، آن کسی که نباید بداند به که عشق می‌ورزد!»

«آن‌چه ما را متفاوت می‌سازد آن نیست که خدایی نمی‌یابیم ــ نه در تاریخ و نه در طبیعت و نه در مابعدالطبیعه ــ بلکه این است که گمان نمی‌کنیم آن‌چه را به عنوان خدا می‌ستاییم، “خدایی” است.

استقلال روح ــ که این‌جا در خطر است! هیچ ایثاری بالاتر از این وجود ندارد: حتی باید بتوان بهترین دوست خود را در این راه فدا کرد، ولو این فدایی عظیم‌ترین فرد انسانی، زینت جهان، نابغه‌ای بی‌همتا باشد...

من زیاده کنجکاو و زیاده پرسشگر، و زیاده بلندطبع هستم تا به هر پاسخی اکتفا کنم. خداوند ابتدایی‌ترین پاسخ و یک بی‌ادبی به ما متفکران است ــ اوج ماجرا ممنوعیتی گذرا برای ماست: نباید بیندیشی!

نیچه بر تجربهٔ زیباشناسانهٔ خلاق تمرکز کرده است و به نظر می‌آید که اشاره می‌کند آدمی نوعی علاقهٔ حیاتی به زیبایی دارد که بسی متفاوت است با دیگر علایق و انگیزه‌ها