بریده‌هایی از کتاب خواهر عروسکی

اما حرف زدن از احساساتم برایم خیلی سخت است.

می‌تونی روی قولم حساب کنی.» به انگشت‌هایم نگاه می‌کنم. یاد تمام قول‌هایی می‌افتم که شکسته. می‌گویم: «من ریاضیم خوبه.»

پاتریس تقریباً بیشتر چیزهایی را که بهش می‌گویم می‌فهمد، حتی چیزهایی را هم که نمی‌گویم می‌فهمد.

چون اگر کسی بهم نگوید نبین، تمام مدت فیلم نگاه می‌کنم.

می‌خواهم باهاش حرف بزنم و بهش بگویم چه حسی دارم، اما نمی‌توانم، چون می‌خواهد ازم محافظت کند. می‌خواهم داد بزنم، غرغر کنم و بگویم ای بابا! اما نمی‌توانم، چون اگر بداند توی مغزم چه می‌گذرد، بعد می‌فهمد یواشکی به گفت‌وگوهای تلفنی گوش می‌دادم و این کار را نباید بکنم. قرار است خیلی کارها بکنم که نباید بکنم

قبل از این‌که سرپرستی‌ام را قبول کنند، سه بار سعی کردم از خانه‌های مختلف همیشگی فرار کنم، اما پلیس همیشه پیدایم کرد و برم گرداند.

«بیشتر تخم‌مرغ و حریره و خاگینه و نون تست فرانسوی، تست هم با کره و ژامبون و بلغور، با نُه‌تا دونه انگور و یه لیوان شیر انسان.»

«همیشه بهش می‌گی کریستال با س، مگه مردم کریستال رو جور دیگه‌ای هم می‌نویسن؟ مثلاً با ث؟» سر تکان می‌دهم که نه. می‌گویم: «با ص.» «با ص؟ فکر نکنم هیچ‌وقت شنیده باشم یه نفر کریستال رو با ص بنویسه.» می‌گویم: «اسم بچه‌عروسکم رو این‌طوری می‌نوشتیم.»

«حق نداری بهم دست بزنی. این بدن منه! پاتریس گفت! هیچ‌کس تا وقتی من نگفته‌م اشکالی نداره، حق نداره بهم دست بزنه! من هم نگفتم اشکالی نداره!»