بریده‌هایی از کتاب تقریباً

بدون اینکه جایی باشی که هستی، به جایی که می‌خواهی نمی‌رسی. و توی هر چیزی، بدون اینکه مدتی «تقریباً» باشی، به هیچ جایی نمی‌رسی.

«بدون گذشتن از جایی که هستی، نمی‌تونی برسی به جایی که می‌خوای.»

نمی‌تونی بدون گذشتن از جایی که هستی، بری جایی که می‌خوای.»

«نمی‌تونی بدون گذشتن از جایی که هستی، بری جایی که می‌خوای.»

«باید کاریو بکنی که دوست داری، نه کاری که خوب بلدی.»

پایتخت آرکانزاس را نمی‌دانم. اهمیتی هم نمی‌دهم. آرکانزاس خودش برود پایتختش را یاد بگیرد.

بعضی وقتا بهترین راه برای خوب‌کردن اوضاع اینه که به خودت اجازه بدی یه‌کم ناراحت باشی

«همه هر چند وقت یه بار به یه روز ناراحتی احتیاج دارن. بعضی چیزا ان‌قدر بزرگ‌ان که نمی‌شه ندیده‌شون گرفت. بعضی وقتا بهترین راه برای خوب‌کردن اوضاع اینه که به خودت اجازه بدی یه‌کم ناراحت باشی.»

همیشه بدترین اتفاقی که می‌افتد، اتفاقی است که فکر می‌کنی هیچ‌وقتِ هیچ‌وقت نمی‌افتد.

«من نمی‌گم که بعضی بچه‌ها بدجنس نیستن. بعضی وقت‌ها آدم‌ها حرفایی می‌زنن که واقعاً وحشتناکه.» سرم را انداختم پایین و به دستمال‌کاغذی‌ام نگاه کردم. «ولی تو می‌دونی کی هستی اَلبی. تو می‌دونی ارزشت چقدره. حداقل من امیدوارم که بدونی.» دستمال‌کاغذی را تا کردم. بعد دوباره تا کردم. بعد سه‌باره تا کردم. «و تویی که تصمیم می‌گیری چه کلمه‌هایی اذیتت کنن. اگه نظر منو بخوای، ’خنگول‘ نباید حتی یه ذره هم فکرتو مشغول کنه.»

این حرفی بود که بابابزرگ پارک به مامان زد. فکر کرده بودند من خوابم یا نمی‌شنوم یا نمی‌دانم. اما من گوشم تیز است.

ـ همه که نمی‌تونن بالاترین سنگ باشن.

ایمیل‌هایی که مدرسه می‌فرستد، هیچ‌وقت خوب نیست. معلم هیچ‌وقت برای مامان و بابا نمی‌نویسد: «اَلبی خیلی دوست‌داشتنیه! خوش‌حالم توی کلاسمونه! گفتم به شما هم خبر بدم!»

می‌دانم که پدر و مادرها همیشه دقیقاً نمی‌دانند چه‌کار می‌کنند، حتی اگر نهایت تلاششان را هم کرده باشند.

«بعضی وقت‌ها آدما با انگیزه‌های درستی مهربونی نمی‌کنن.»

«باید کاریو بکنی که دوست داری، نه کاری که خوب بلدی.»

آن‌وقت بود که آن حس عجیب آمد توی مغزم؛ همان که بعضی وقت‌ها می‌آمد سراغم. وقتی چیزی اول به‌نظرم واضح است، اما بعد تیره و گنگ می‌شود.