بریده‌هایی از کتاب دشمن مردم

می‌دونین، واقعیتش اینه که قوی‌ترین آدم توی دنیا اونیه که از همه تنهاتره.

دکتر استوکمان: حق هیچ‌وقت با اکثریت نیست. تأکید می‌کنم، هیچ‌وقت! این یکی از اون دروغ‌های مرسومه که انسانِ آزاده و فکور باید علیه‌ش بشوره. اون‌هایی که اکثریت‌رو در یک کشور تشکیل می‌دن کی‌ها هستن؟ عقلا یا سفها؟ فکر می‌کنم دراین‌باره باید موافق باشیم که، در حال حاضر، در سراسر دنیا اکثریتِ وحشتناک و سرکوبگرِ سفها اطرافمون‌رو گرفته‌ن. ولی، مرده‌شور، یقیناً هرگز درست نیست که سفها باید بر عقلا حکومت کنن. (همهمه و فریاد جمع) بله، بله، می‌تونید با داد و قال خفه‌م کنین، حقیقت‌رو نمی‌تونین انکار کنین. اکثریت قدرت داره... بدبختانه... ولی حق با اکثریت نیست.

خانم استوکمان: اینکه خیلی باعث خجالته! ولی چرا این آقایون باهات مخالفن؟ دکتر استوکمان: (خشمگین) آه، چراش‌رو می‌گم بهت. چون‌که همهٔ مردها زن‌اند... مثل تو. همه‌شون فقط به فکر خانوادهٔ خودشونن، نه به فکر خیر جامعه.

قوی‌ترین آدم توی دنیا اونیه که از همه تنهاتره.

آدم وقتی برای آزادی و حقیقت می‌ره به جنگ، هیچ‌وقت نباید بهترین شلوارش‌رو بپوشه.

کاری‌ترین دشمنای حقیقت و آزادی میون ماها اکثریته. بله، این اکثریتِ قاطعِ لیبرالِ منفور... اینه دشمن‌مون! اینم از اسمش دیگه.

حق! فایدهٔ حق چیه، اگه قدرت نداشته باشی؟

کمبود اکسیژنْ وجدانِ آدم‌رو بیمار می‌کنه؛ و انگار توی بسیاری از خونه‌های این شهر اکسیژن کافی نیست، چون کل این اکثریت قاطع اصلاً کَکش هم نمی‌گزه که توسعه و رفاه شهررو روی باتلاق دروغ و فساد بسازه.

خیلی از آدمای اینجا این‌طوری‌ان: حزبِ بادن و مدام از این شاخه به اون شاخه می‌پرن. کلی با شک و وسواس همه‌چیز رو سبک و سنگین می‌کنن، آخرشم جرأت ندارن حتی یه قدم بردارن.

هورستر: قراره بازم انتخابات باشه؟ بیلینگ: خبر نداشتین؟ هورستر: نه، با این‌جور جریانات کاری ندارم. بیلینگ: ولی گمونم به مسائل اجتماعی علاقمند باشین، نه؟ هورستر: نه. از این چیزها سر درنمی‌آرم. بیلینگ: به هر حال، آدم رأی که باید بده. هورستر: حتی اون‌هایی که نمی‌دونن جریان چیه؟ بیلینگ: نمی‌دونن؟ منظورتون چیه؟ جامعه مثل یه کشتیه: همه باید دستی به سکان برسونن. هورستر: شاید توی خشکی این تشبیه به‌جایی باشه، ولی توی دریا خیلی با اوضاع جور درنمی‌آد.

مورتن کیل: ولی عمراً بتونین شهرداررو مجاب کنین با این چیزها. دکتر استوکمان: خب، حالا می‌بینیم. مورتن کیل: فکر می‌کنین اون اینقد دیوونه باشه؟ دکتر استوکمان: امیدوارم همهٔ مردم شهر این‌قدر دیوونه باشن.

هورستر: قراره بازم انتخابات باشه؟ بیلینگ: خبر نداشتین؟ هورستر: نه، با این‌جور جریانات کاری ندارم. بیلینگ: ولی گمونم به مسائل اجتماعی علاقمند باشین، نه؟ هورستر: نه. از این چیزها سر درنمی‌آرم. بیلینگ: به هر حال، آدم رأی که باید بده. هورستر: حتی اون‌هایی که نمی‌دونن جریان چیه؟ بیلینگ: نمی‌دونن؟ منظورتون چیه؟ جامعه مثل یه کشتیه: همه باید دستی به سکان برسونن. هورستر: شاید توی خشکی این تشبیه به‌جایی باشه، ولی توی دریا خیلی با اوضاع جور درنمی‌آد.

هیچ اشکالی نداره که یه جامعهٔ ریاکار و دروغگو نابود بشه! همهٔ آدم‌هایی‌رو که دروغ مبنای زندگی‌شونه باید مثل میکرب نابود کرد! شماها به وقتش کل مملکت‌رو مسموم می‌کنین؛ شماها کل مملکت‌رو به راهی می‌کشونید که مستحق نابودی باشه؛ و اگر کار به اونجا بکشه، من، صمیمانه و از ته دلم می‌گم: کل مملکت‌رو نابود کنین! کل مردمش‌رو نابود کنین!

انگار توی بسیاری از خونه‌های این شهر اکسیژن کافی نیست، چون کل این اکثریت قاطع اصلاً کَکش هم نمی‌گزه که توسعه و رفاه شهررو روی باتلاق دروغ و فساد بسازه.

خانم استوکمان: ولی عزیزم، توماس، به هر حال، قدرت طرف برادرته... دکتر استوکمان: آره، ولی حق طرف منه جونم! خانم استوکمان: آخ، آره، حق، حق! فایدهٔ حق چیه، اگه قدرت نداشته باشی؟

شهردار: پوه! مردم افکار نو لازم ندارن. مردم بیش از هر چیزی از افکار خیر و مقبولی منتفع می‌شن که امتحان خودشون‌رو پس دادن و از قدیم باهاشون دمخور بودن.

توی این دنیا یه عالمه بی‌عدالتیه که آدم تحملشون می‌کنه!

اگه به اون چیزی که حق و حقیقته پایبند نباشم، دیگه ازم می‌خوای چه کوفتی ازم سر بزنه؟

قوی‌ترین آدم توی دنیا اونیه که از همه تنهاتره.

واقعیتش اینه که قوی‌ترین آدم توی دنیا اونیه که از همه تنهاتره.