بریده‌هایی از کتاب ناخدا رحمت

آقا فقیرم. کمکی بفرمائید. و امام صادق (ع) سکوت کرد. چند باری رفت و از فقر و نداری گفت. تا این‌که امام فرمودند: - کسی که محبت ما اهل‌بیت را دارد، فقیر نیست.

سرت که به کار خدا گرم باشد دنیا و آخرتت یک‌جا درست می‌شود. اما وقتی که شیطان مسئول سرگرم کردن تو باشد دنیایت طوری خراب می‌شود که... مگر انسان چند سر دارد که بخواهد هزار سودا برایش ترتیب بدهد؟! سر پرسودای رحمانی اگر روزی شود آزاد می‌شوی و زندگی در همهٔ دنیا برایت یک «سَبک» پیدا می‌کند: سَبک اسلامی.

بعضی مغزشان را برمی‌دارند و فرار می‌کنند که... بعضی تمام دارایی‌شان را کف دست می‌گیرند و می‌آورند که... خدا! مالک همهٔ دارایی‌های ماست تا خدا که را بپسندد...

«خودخواهی» تو را هم از خودت دور می‌کند و هم از آرزوهایت. خراب می‌شوی و مدفون در خودی که هیچ است. اما وقتی که خدا را بخواهی همه عالم را خواسته‌ای. آن وقت خدا محبتت را می‌ریزد در آب و تشنگان را سیراب می‌کند. محبوب شدن، محبوب بودن و محبوب ماندن هنر است.

کافی بود کسی بیاید و از ناراحتی یا مریضی یا بی‌پولی‌اش بگوید. آخر شب و اول صبح نداشت، سریع زنگ می‌زد به کسی که می‌توانست این مشکل را حل کند و همه هم به خاطر محبتی که به او داشتند یک چشم می‌گفتند و دست به‌کار می‌شدند. بعضی وقت‌ها اهل خانه می‌گفتند: چقدر عجله می‌کنید بعداً هم می‌توانید بگویید. حاجی می‌گفت: شما رنج گرسنگی و سختی و مریضی را نکشیده‌اید که یک مرد را وادار می‌کند تا آبرویش را زیر پا بگذارد و به شما مراجعه کند، وگرنه این‌طوری صحبت نمی‌کردید.

آن سال‌ها، دُبی، یک بندر معمولی بود و کویت، بندر تجاری مهم و پرسودی بود. تجّار بزرگ و مایه‌دار، از کشورهای مختلف و طبیعتاً با آیین‌ها و مذاهب متفاوتِ مسیحی، یهودی، سنّی و شیعی برای تجارت به آنجا می‌آمدند

دولت پهلوی اعلام کرده بود که همه باید عضو حزب رستاخیز شوند، حتی ایرانی‌های مقیم خارج، وگرنه ویزاهای‌شان را باطل می‌کنیم. جز حاجی و پسرش و چندتا از شاگردهایش که زیربار خفت نرفتند، بقیه توی صف مقابل سفارت ایران برای عضویت در حزب رستاخیز صف کشیدند.

آقا فقیرم. کمکی بفرمائید. و امام صادق (ع) سکوت کرد. چند باری رفت و از فقر و نداری گفت. تا این‌که امام فرمودند: - کسی که محبت ما اهل‌بیت را دارد، فقیر نیست. سرمایه‌دارهایی که یک‌شبه سرمایه‌شان می‌رود و سکته می‌کنند، فقیر بوده‌اند. حاجی از اول سرمایه‌دار خان امام صادق (ع) بود. پس بی‌خیال همهٔ عالم که همهٔ عالم از اوست.