بریده‌هایی از کتاب اسکارلت

اکنون درمی‌یافت ــ گرچه خیلی دیر بود ــ که از مدتهای مدید، عادت به عشق او جایگزین خود عشق شده بود.

«گریه نکن، بچه‌جون. هیچ چیزی اونقدا بد نیست که نشه درسش کرد.»

برادرم می‌خواهد به من درس زراعت بدهد. می‌بینی چطوره؟ همه باید همیشه چیزهای تازه یاد بگیرند.»

. با خود اندیشید چقدر سولن به چغلی عشق می‌ورزد. برایش مثل آب و غذا می‌ماند