بریده‌هایی از کتاب مدرسه... است، لطفا جای خالی را پر کنید؛ جلد دوم

این‌طور که به نظر میاد، وقتی خونه، شهر و مدرسه‌تون رو عوض می‌کنین، پیداکردن تجربه‌های جدید، دیگه اون‌قدرها هم سخت نیست.

یه سری‌ها میان تو زندگیمون، که یه سری چیزا رو بهمون یاد بِدَن. نقششون هم فقط همینه. شاید یه دوره‌ای فکر کنیم نقش دیگه‌ای دارن؛ ولی نه! کاری که از دستمون برمیاد، اینه که وقتی یادشون می‌کنیم، یاد چیزایی بیفتیم که ازشون یاد گرفتیم؛ و ممنونشون باشیم. سخت نگیرین. می‌گذره.

البته همه‌چی به این سادگی هم نبود! (هیچ‌وقت نیست؛ دقت کردین؟!)

«می‌خوام بانک بزنم. همین بیرون منتظر باش، حلّه؟»

«باید کلاس کارو ببری بالاتر... وقتشه بزرگ‌تر فکر کنیم.»

هر وقت زندگیم می‌خواد همچین یه‌کم بیفته رو غَلتک، یهو یه داستان جدید درست می‌شه و گند می‌زنه به همه‌چی! یعنی یه جوری که انگاری از آسمون واسه‌م بدبختی می‌باره!

یادتون باشه، زندگی‌تون رو وارد هنرتون کنین، تا هنرتون زندگی کنه!»

فقط مدلش این‌جوری بود که دوست داشت همیشه پایهٔ هر کاری باشه!

زندگی همیشه در جریانه. به نظرم