بریده‌هایی از کتاب باقی‌مانده‌های آشویتس

در اردوگاه، یکی از دلایلی که می‌تواند یک زندانی را به زنده‌ماندن برانگیزد فکر بدل‌شدن به یک شاهد است

کلمهٔ لاتین holocaustum است که خود ترجمه‌ای است از واژهٔ یونانی holocaustos ‌(که البته یک صفت و به معنای «کاملاً سوخته» است؛ اسم یونانی متناظر با آن holocaustōma  است). تاریخ معناشناختی این اصطلاح اساساً مسیحی است، زیرا پدران کلیسا آن رادر واقع نه با دقت و نه با انسجام‌برای ترجمهٔ آموزهٔ پیچیدهٔ ایثار در کتاب مقدس (بخصوص، در کتاب‌های لاویان و تثنیه) به‌کار می‌بردند. کتاب لاویان همهٔ ایثارها را به چهار نوع اصلی فرومی‌کاهد: olah،hattat،shelamin و minha. همان‌طور که مارسل موس و هانری هوبر در «سرشت و کارکرد ایثار» می‌نویسند، اسامی دوتا از این چهارتا معنادارند. hattat ایثاری بود که به‌ویژه برای پس‌دادن کفارهٔ گناه موسوم به hattat یا hataah صورت می‌گرفت، که تعریف ارائه‌شده از آن در سفر لاویان متأسفانه بسیار مبهم است.

چگونه نجات‌یافتگان می‌توانند به نیابت از غرق‌شدگان سخن بگویند و به جای آنها شهادت دهند؟ چگونه آنان می‌توانند به تجربه‌ای گواهی دهند که خودشان نیز از سر نگذرانده‌اند؟

«وظیفهٔ مانه در قبال آنان که مرده‌اند، بلکه در قبال خودمان، و آنان که در اطرافمان هنوز زنده‌اندتقویت رانه‌های زندگی است