بریده‌هایی از کتاب عشق و دوستی همه را جذب کنید!

با اجرای سه مرحلهٔ زیر می‌توانید رابطه تان را با فردی که از تعادل روحی و روانی برخوردار نیست، به‌طور کامل بهبود ببخشید: ۱- کاری کنید تا او احساس ارزش و اهمیت کند. ۲- نشان دهید که به وی اعتماد دارید، و ۳- احساس مسؤولیت و آزادی را در او تقویت کنید.

ترس، ریشهٔ تمام احساسات منفی از قبیل حسرت، شهوت، حسادت و به ویژه خشم است. اما ترس، خود از پایین بودن عزت نفس نشأت می‌گیرد. به همین دلیل است که مردم خشمگین، از عزت نفس پایینی برخوردارند. آن‌ها همیشه مشاجره می‌کنند، لجبازند و بخشنده نیستند.

اصل ۶: به او فرصت دهید تا به شما کمک کند برای همدلی و صمیمیت با یک فرد، هیچ راهی مؤثرتر از این نیست که به او اجازه دهید تا به نوعی به شما کمک کند و ببخشد. از او اندرز و راهنمایی بخواهید. اگر به او اجازه دهید ببخشد و عطا کند، احساس مطلوبی در وی ایجاد می‌شود و هر دو به هم نزدیک‌تر می‌شوید.

به جای بحث کردن دربارهٔ این که حق با کیست و چه کسی اشتباه می‌کند، به سادگی از او بخواهید تا در حقتان لطف کند و به خاطر شما کوتاه بیاید.

اکثر مردم به این علت پاسخ منفی می‌دهند که تمایل دارند در برابر تغییر مقاومت کنند. پس، درخواست خود را شش بار مطرح کنید. تحقیقات ثابت کرده‌اند که به طور کلی اگر حدود شش بار درخواست خود را مطرح کنید اکثر مردم با آن موافقت می‌کنند و بالاخره پاسخ مثبت خود را ابراز می‌دارند.

غرور، عبارت است از توقع و انتظاری که ما از مردم دنیا داریم تا ما را به گونه‌ای که می‌خواهیم و نیاز داریم، ببینند.

آزادی و عدم وابستگی، اساس «احترام به خود» را تشکیل می‌دهد. اگر همیشه وابسته به کسی یا چیزی باشید – از وابستگی به دارو گرفته تا حمایت مالی – نمی‌توانید احساس مطلوبی نسبت به خودتان داشته باشید. تصور کنید اگر مجبور شوید برای گرفتن کمک نزد کسی بروید چه احساسی به شما دست می‌دهد؛ شاید، احساس نگرانی و تشویش! بشر برای این که احساس مطلوبی نسبت به خود داشته باشد نیازمند احساس استقلال است، و از دست دادن کنترل و تسلط، احساس اختیار و استقلال را از ما سلب می‌کند. در واقع، این امر تعادل روانی ما را برهم می‌زند.

عزت نفس، پیامدی جانبی از نحوهٔ زندگی شما است و نمی‌توان آن را به‌طور مستقیم به دست آورد.

باید بگوییم که هیچ کس حق ندارد با شما بدرفتاری کند. اگر احساس می‌کنید که تبدیل به کیسه بوکس روانی طرف مقابل شده‌اید و او همهٔ دق‌دلی‌های خودش را بر سر شما خالی می‌کند، اوضاع را تغییر دهید. و بدانید که مردم به گونه‌ای با شما رفتار می‌کنند که خودتان به ایشان یاد می‌دهید. اگر با کسی سر و کار دارید که هرگز مراعات حال شما را نمی‌کند و به اصطلاح دیگر شورش را در آورده است، به او حالی کنید که این رفتار را تحمل نخواهید کرد!

اگر مردم را از معادله خارج کنید و فقط حقایق را در نظر داشته باشید حدود نود درصد موانع را از سر راه برداشته‌اید. این کار معقول‌تر و منطقی‌تر است.

آئرون بک در کتاب خود تحت عنوان «زندانیان نفرت» چنین می‌نویسد: " اشخاصی که از بیماری افسردگی رنج می‌برند اغلب، اتفاقات نامربوط را به خود نسبت می‌دهند و نشانهٔ بی‌ارزشی و بی‌کفایتی خود تلقی می‌کنند.»

با اجرای سه مرحلهٔ زیر می‌توانید رابطه تان را با فردی که از تعادل روحی و روانی برخوردار نیست، به‌طور کامل بهبود ببخشید: ۱- کاری کنید تا او احساس ارزش و اهمیت کند. ۲- نشان دهید که به وی اعتماد دارید، و ۳- احساس مسؤولیت و آزادی را در او تقویت کنید.

با وجود این که عقاید ما متفاوت است، اما به این علت میان ما اختلاف به وجود می‌آید که هر کس از یک زاویهٔ ثابت به موضوع نگاه می‌کند. هیچ کس بر سر «مسائل» مشاجره نمی‌کند، بلکه علت اصلی مشاجرات، اثبات اصول، ارزش‌ها و موجودیت شخص است. ابتدا احترام متقابل را برقرار کنید. سپس، مرحلهٔ متقاعد کردن متقابل را اجرا نمایید و به دنبال آن، نظر این فرد را در کنار نظر خود مورد بررسی قرار دهید. در آخر، به سادگی خواستهٔ خودتان را مطرح کنید.

هر چیز، سر رسید یا تاریخ انقضا دارد. از کوپن‌ها گرفته تا خود ما (به این معنا که ما همیشه زنده نمی‌مانیم)، و سر رسید، ما را به اقدام وادار می‌کند. طبیعت بشر به گونه‌ای است که اغلب تمایل دارد درنگ و تعلل کند تا شرایط بهتری فراهم گردد یا خودش از حال و حوصلهٔ بهتری برای انجام کار برخوردار شود. بنابراین، بسیار اهمیت دارد که ضرب الاجل تعیین کنیم و به فرد بفهمانیم اگر اکنون وارد عمل نشود، دیگر هیچ وقت چنین فرصتی را به دست نمی‌آورد. همچنین، این امر یک اصل روان‌شناسی دیگر را نیز وارد عمل می‌کند: این که ما دوست نداریم محدود شویم و آزادی خود را از دست بدهیم. اگر به کسی حالی کنید در آینده نمی‌تواند کاری را انجام دهد، او قدر چیزی را که در حال حاضر دارد یا می‌تواند به دست آورد، بیشتر می‌داند و برای حفظ آن تلاش می‌کند.

۳-تعدیل: اگر احساس می‌کنید با مقاومت شدیدی از سوی فرد مورد نظر مواجه خواهید شد، بهترین راه این است که ابتدا از او بخواهید کاری بکند که به مراتب فراتر و بالاتر از حد انتظار است. برای مثال، اگر از نفوذ و قدرت کافی برخوردارید، ابتدا به او اصرار کنید که با هواپیما به آن سر کشور برود و هر طور شده با فرد مورد نظر آشتی کند. سپس، کوتاه بیایید و درخواست خود را تعدیل کنید. برای این منظور به وی بگویید شما ترتیب همهٔ کارها را می‌دهید و تنها کاری که او باید بکند گوش دادن به صحبت‌های طرف مقابل است. به این ترتیب، دو قانون مهم روان‌شناسی به نفع شما وارد عمل می‌شوند: رابطهٔ متقابل و مقایسه. دراصل، وقتی تقاضای اولیهٔ خود را تعدیل می‌کنید و آن را به درخواستی کوچک‌تر تقلیل می‌دهید، فرد مورد نظر متوجه می‌شود که کوتاه آمده‌اید و از این رو او نیز به نوبهٔ خود کوتاه می‌آید. اکنون، او متوجه می‌شود که شما با او مدارا کرده‌اید، در صورتی که اگر ابتدا به ساکن درخواست واقعی خود را مطرح می‌کردید، چنین تصوری در او ایجاد نمی‌شد. به علاوه، با اجرای این روش، قانون مقایسه نیز وارد عمل می‌شود زیرا درخواست فعلی شما در مقایسه با درخواست اول، چندان بزرگ به نظر نمی‌رسد.

اصل ۸: موضوعی را که باعث ناراحتی شما شده است، مطرح کنید اگر چیزی باعث ناراحتی شما شده است، یا اعمال طرف مقابل شما را آزار می‌دهد، آن را با او درمیان بگذارید. این کار مانع از این می‌شود که ناراحتی در دل شما بماند و به بغض و کینه تبدیل شود. اگر ناراحتی را در دل خود بریزید هم به خودتان آسیب وارد خواهید کرد و هم به رابطه‌تان. اما حتماً باید با ظرافت و ملایمت موضوع را مطرح کنید. همچنین، به یاد داشته باشید که نباید سر هر مسألهٔ جزیی بهانه بگیرید. فقط مواردی را مطرح کنید که به‌راستی آزار دهنده هستند.

- به او نشان دهید که بسیار مشتاقید در کنار وی باشید. اگر او احساس کند که به سختی او را تحمل می‌کنید، عزت نفسش تضعیف می‌شود و رابطهٔ میان شما نیز به خطر می‌افتد.

وقتی این فرصت را به کسی بدهید که به شخص دیگری کمک کنید تا به شما ببخشد، احساس خوشایند و مطلوبی در وی ایجاد می‌شود.

اگر قدرت خود را به طرف مقابل واگذار کنید خواهید دید که او اغلب منصفانه‌تر و عادلانه‌تر رفتار می‌کند.

اگر زمام امور را به دست کسی بسپارید، دیگر انگیزهٔ برنده شدن را از او سلب کرده‌اید. به این ترتیب، وقتی او درست عمل می‌کند این احساس را دارد که این کار را به این دلیل می‌کند که انسان خوبی است، نه این که از روی اجبار یا به دلیل شکست در مباحثه به این کار دست می‌زند.

اکثر مشاجرات و اختلافات ساده بر سر این که چه چیزی درست و منصفانه است را می‌توان با از میان برداشتن غرور در وهلهٔ اول، و به دنبال آن استفاده از هر یک از متدهای متنوع تقسیم عادلانه، رفع کرد.

همهٔ اعمال اشتباه از یک انگیزه ناشی می‌شوند: ترس.

نود درصد روند حل اختلاف، بستگی به این دارد که چطور وارد صحبت شویم. شما باید با کمال احترام وارد صحبت شوید. با کمال احترام!

حتی در مواقعی که تنها بخشی از تقصیر متوجه شما است، باز بهتر است وقتی جهت رفع کدورت با طرف مقابل صحبت می‌کنید همهٔ تقصیر را به گردن بگیرید. علت این امر این است که اگر فقط بخشی از تقصیر را متوجه خودتان بدانید و او با شما هم عقیده نباشد، دوباره مشاجره پیش می‌آید. اما وقتی همهٔ گناه را به گردن بگیرید، مشاهده خواهید کرد که او یا می‌گوید: " نه، من هم مقصر بودم، " و یا هیچ صحبتی نمی‌کند. پس از مدتی کوتاه – یک هفته یا چیزی در همین حدود – اگر لازم دانستید می‌توانید با ظرافت نقش او را در مشکلی که بین شما به وجود آمده بود، برایش شرح دهید. اما تا زمانی که رابطهٔ میان شما به خوبی مستحکم و تثبیت نشده است، نباید این موضوع را مطرح کنید.

هر چه خودتان را بیشتر ملامت کنید و موضوع را جدی‌تر بگیرید، او کم‌تر به شما سخت خواهد گرفت. اما اگر نقش خود را در اختلافی که به وجود آمده است کوچک جلوه دهید، او را مجبور خواهید کرد که به مقاومت برخیزد و در نهایت مشکل بزرگ‌تر می‌شود.

بعضی وقت‌ها، اختلافات با کمک یک واسطهٔ بی طرف خیلی راحت‌تر و بهتر حل می‌شوند

اغلب، سه باور زیر موجب می‌شوند تا فردی از واقعه‌ای در زندگی خود ناراحت و نگران شود: ۱. او احساس می‌کند این واقعه دائمی‌و همیشگی است. ۲- او احساس می‌کند این واقعه بسیار حاد است، به این معنی که او واقعه را مهم‌تر از آنچه به‌راستی هست، تصور می‌کند. و ۳- او احساس می‌کند این واقعه بر کلیهٔ جوانب زندگی وی تأثیر می‌گذارد، یعنی کلیهٔ عرصه‌های زندگی او را مورد هجوم و تجاوز قرار می‌دهد.

اعتماد، صداقت، و احترام عناصر سازندهٔ هر نوع رابطه هستند.

پس بیایید نگاه مختصری به پشت صحنهٔ ذهن بشر بیندازیم. هر شخص برای این که خوشحال باشد، روابط خوبی برقرار کند و از نظر روانی در وضعیت متعادلی به سر برد، باید احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد. این، بدین معناست که ما باید به معنای واقعی کلمه به خودمان عشق بورزیم. و این عشق ورزی به خود، عزت نفس نامیده می‌شود.

غرور و عزت نفس با هم رابطهٔ معکوس دارند؛ وقتی یکی افزایش یابد دیگری کاهش می‌یابد آن بخش از ما که در جستجوی احترام دیگران است، غرور نامیده می‌شود. غرور، عبارت است از توقع و انتظاری که ما از مردم دنیا داریم تا ما را به گونه‌ای که می‌خواهیم و نیاز داریم، ببینند. اگر از عزت نفس کمی‌برخوردار باشیم (و در نتیجه غرور در ما شدید باشد)، چنانچه به خوبی از جانب دیگران حمایت و تشویق شویم، احساس خوبی نسبت به خودمان خواهیم داشت. و بر عکس، اگر به خوبی از جانب دیگران حمایت نشویم، احساس خوبی نسبت به خودمان نخواهیم داشت. وقتی کسی نسبت به ما جسارت می‌کند یا ما را ناراحت می‌نماید – یا به هر طریقی به ما اهانت می‌کند - اگر از عزت نفس کم و پایینی برخوردار باشیم، ارزش خود را مورد سؤال قرار می‌دهیم و با خشم واکنش نشان می‌دهیم. به همین دلیل، فردی که از عزت نفس پایینی برخوردار است، به شدت حساس است – زیرا نظری که نسبت به خود دارد متغیّر خواهد بود و بسته به این است که تا چه حد می‌تواند دیگران را تحت تاثیر قرار دهد.