بریده‌هایی از کتاب عادت‌های خوب عادت‌های بد

«می‌توانی این کار را بکنی! اگر یکی باشد که بتواند، آن یک نفر تویی.» «هیچ کاری نیست که تو از پسش برنیایی.»

باور این مسئله آسان است که ثابت‌قدم بودن ناشی از تلاش‌های مکرر و آگاهانه ما برای هدایت اعمال تا رسیدن به اهداف‌مان است.

گویی تلاش برای سرکوب یک فکر به آن انرژی خاصی داد بود که بعداً دوباره به ذهن خطور کند.

برای دست‌یابی به اهداف مهم و طولانی‌مدت چه چیزی از این بهتر است؟ مناظره را حذف و کار را شروع کنید. عادت‌ها دقیقاً به همین کار می‌آیند.

دلیل تراشیدن استعدادی است که ذهن خودآگاه‌مان در آن استاد است.

بعد از اینکه شرکت‌کننده‌ها سعی کردند به خرس سفید فکر نکنند، فکرش بارها و بارها برگشت. شرکت‌کننده‌هایی که در ابتدا فکر خرس سفید را سرکوب کرده بودند، هنگام درجه‌بندی تجربه‌شان گزارش کردند که احساس کرده‌اند مدام درگیر این فکرند. این، پیچیدگیِ نامأنوس میل است. تلاش برای سرکوبش، قوی‌ترین قصدمان را تخریب می‌کند و کاری می‌کند که رسیدن به اهداف‌مان مشکل‌تر شود.

در این مرحله، هنگامی که امیال برآورده‌نشده ما زیاد می‌شوند و انگیزه‌مان افول می‌کند، خودِ آگاه و متفکرمان وارد می‌شود. خودآگاهی ما به‌راحتی در دسترس است و به آسانی توجیهاتی برای رهاکردن تلاش‌هایمان می‌تراشد. دلیل تراشیدن استعدادی است که ذهن خودآگاه‌مان در آن استاد است. در چشم برهم‌زدنی می‌توانید خوردن پیتزای دیشب را (ناهار نخورده‌اید) یا صرف‌نظرکردن از باشگاه‌رفتن امروزتان را (زانویتان درد می‌کند) توجیه کنید. این استعداد درنهایت باعث می‌شود که از جنگیدن با خود و محیط‌مان دست برداریم. دوباره همان جایی هستیم که شروع کرده بودیم.

باید دست بالا گرفتن خود معقول‌مان را متوقف کنیم و درعوض به این درک برسیم که از بخش‌هایی عمیق‌تر هم ساخته شده‌ایم.

می‌توانیم عادت‌های ناخواسته را تغییر دهیم و عاداتی خوب بسازیم که با اهداف‌مان سازگارند. زمانی که پاسخ خودکار ما، پاسخی مطلوب باشد، عادت‌ها و اهداف‌مان در هماهنگی‌اند. دیگر مجبور نیستیم به اراده وابسته باشیم. این نتیجه نهایی این کتاب است: درک اینکه چگونه در میان تله‌های زندگی روزمره، عادات خوبی بسازیم. می‌توانیم یاد بگیریم عادت‌هایی بسازیم که به شکلی مؤثر کنارمان کار کنند نه در مقابل‌مان.

زنجیره‌های خُرد عادت، به‌ندرت به‌حدی سنگین‌اند که محسوس شوند، با این همه قوی‌تر از آنند که بشود شکست‌شان. ساموئل جانسون

یافته جالب دیگر این بود که تقریباً همه‌چیز موضوعِ عادت بود: ۸۸ درصد از بهداشت روزانه مثل دوش‌گرفتن و لباس پوشیدن، از روی عادت انجام می‌شد. ۵۵ درصد وظایف سر کار، طبق عادت بودند. وزنه‌برداری، دو، بازی‌های ورزشی – حدود ۴۴ درصد این‌ها طبق عادت انجام می‌شد. درازکشیدن، استراحت، لم‌دادن روی مبل – حدود ۴۸ درصد، عادت بودند.

کاملاً ۴۳ درصد مواقع، کارهای ما طبق عادت‌اند، بدون تفکر آگاهانه انجام می‌شوند.

رأی‌دادن در یک دموکراسی مبتنی بر گزینش نماینده، یکی از سه لحظه‌ای است که هرکدام از ما اهمیت پیدا می‌کنیم. دوتای دیگر – سرشماری و مالیات – منفعلانه‌اند. چیزهایی ازتان گرفته می‌شوند (اطلاعات، پول). رأی‌دادن متفاوت است. خودِ شما وارد صحنه می‌شوید و ترجیحات خود و تصورتان از آینده کشور را اظهار می‌کنید. در جامعه‌ای دموکراتیک، رأی‌دادن لحظه اتحاد است.