بریده‌هایی از کتاب غیرزمینی

حس سیندرلا را دارم که وسط جاده با یک کدو و تعدادی موش نشسته است، درحالی‌که شاهزاده چارمینگ، مسئولیت نجات دختر دیگری را قبول کرده است.

می‌گوید: «جا افتادن خوبه.» با نگرانی می‌گویم: «از جدا افتادن بهتره.»

به‌نظر می‌رسد مستقیم به درونم نگاه می‌کند، انگار که چیزی را که واقعاً هستم، می‌بیند. در آن لحظه، می‌خواهم حقیقت را به او بگویم. می‌دانم دیوانگی، حماقت و اشتباه است.

۱. مأموریت نخستین‌بار- اگر بخواهم دقیق باشم، ششم نوامبر- ساعت دو صبح با حس مورموری در سرم بیدار می‌شوم، انگار که کرم‌های شب‌تاب کوچک جلو چشمانم می‌رقصند. بوی دود را احساس می‌کنم. بلند می‌شوم و از اتاقی به اتاق دیگر بی‌هدف پرسه می‌زنم تا مطمئن شوم هیچ‌کدام از قسمت‌های خانه آتش نگرفته‌اند.