بریده‌هایی از کتاب درخت سؤال نمی‌کند، می‌افتد

یک روز عاقبت می‌آیم ‫با تو آواره می‌شوم ‫مثل ماه

قطار من از ریل خارج شد خدا سوزنبانی بود که می‌دانست کدام خط مرا به خانه می‌رساند در دشت شقایقی که باد بیدار است چرا به خانه فکر کنم؟

برو عزیز دلم ‫پله‌ها ‫به زیرزمین می‌رسند ‫و از میان ما ‫یک نفر ‫برای زندگی کافی‌ست

۲۸: پشیمان هم که باشم ‫رنگ آسمان عوض نمی‌شود

تنها برای گلوله‌هاست ‫که قلب دارم!

هیچ کلاغی در من ‫به خانه‌اش نرسید ‫و آن‌که بود ‫نبود

که فکر آدم‌ها را مثل کیک قاچ‌قاچ می‌کند