بریده‌هایی از کتاب پهلوی سوم

برای مثال اسماعیل ختایی، فعال دانشجویی وقت و نماینده تشکل‌های دانشجویی سال ۱۹۶۹، در این مستند ابراز می‌دارد: «... شاه هر قدم که رفت جلو با سیستم ساواک و سرکوب و ... درست مخالف آن چیزهایی که در لوح کوروش نوشته بود، عمل کرد». وی که حدود یک ماه مانده به برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله توسط ساواک دستگیر شده بود، درباره فضای امنیتی آن روزها می‌گوید: «... آن موقع خواندن یک کتاب مشکل بود. کافی بود یکی از اینها را از ما می‌گرفتند، بعد به حد مرگ می‌بردند می‌زدند...».

در این مستند از هزینه‌های سرسام‌آور یک و نیم میلیارد پوندی این مراسم و کارهای پوچی همچون جابه‌جایی روزانه یک قطعه یخ به بزرگی یک اتاق توسط بالگرد که برای خنک‌کردن شراب سفید انجام می‌شد، یا اعمال اغراق‌آمیزی همچون واردکردن ۵۰ هزار پرنده برای آوازخوانی که اکثر آنها در روزهای نخست به دلیل بی‌آبی جان خود را از دست دادند و بسیاری بی‌برنامگی‌ها و ریخت‌وپاش‌های دیگر خبر می‌دهد تا بگوید چگونه چند سال پس از این جشن، کسی که خود را «شاه شاهان» می‌نامید از میهنش فرار کرد و کشور را به انقلابیون سپرد.

در واقع می‌توان گفت بخش عمده‌ای از ایده‌های مطرح‌شده در مستند انقلاب ۵۷ و سایر مستندهای تاریخی شبکه من و تو را حتی بازماندگان رژیم پهلوی و اپوزیسیون جمهوری اسلامی قبول ندارند.

در اقدامی مشابه در روز ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ برخورد نظامیان با مردم چنان وحشیانه بود که حتی برخی از عاملان حکومت پهلوی از قتل‌عام گسترده مردم ناراحت و پشیمان بودند.

جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی حتی از سوی طیف‌های دخیل و مخالف این جشن به‌شدت به چالش کشیده می‌شود. کارگردان در یک‌سوم آغازین اثر خود با برشمردن اشتباهات بزرگ محمدرضا شاه در طول دوران حکومتش، زمینه را برای نگاهی انتقادی به برگزاری این جشن‌ها فراهم می‌سازد.