بریده‌هایی از کتاب آشویتس خصوصی من

در خون‌های لخته خیره مانده‌ام انگار بخواهم از روی ردِ زخم‌ها فال خون بگیرم به سیاقی که در فنجان‌های قهوه رد خط‌ها و شیارها را می‌گیرم بالا می‌آیم می‌رسم به لب‌های فروبسته و دُهان‌هایی چاک‌چاک در ما زخم‌خورده‌ای باقی مانده از سال‌های دور و هربار به شکلی زندگی‌اش را از سر می‌گیرد.

دری نیمه‌بازم به تاریکی تا آن‌ها که رفتند از من بازگردند