بریده‌هایی از کتاب ادبیات جهان را چگونه بخوانیم

نه شعر غیبت تو تنها طرحی، تنها تَرَکی بر دیوار، چیزی در باد، ته‌مزه‌ای تلخ.

چشم‌انداز جهان، همواره چشم‌اندازی است از آن بلندایی که مشاهده‌کننده بر آن ایستاده است و ما هر چه را که می‌خوانیم، ناگزیر از صافیِ تجربه‌های آن‌چه پیش‌تر خوانده‌ایم، می‌گذرانیم.

گوته در دهه‌های آغازین قرن نوزدهم، پس از خواندن آثاری از شرق، به دوست خود اِکرمان می‌گوید ادبیات ملی معنا ندارد و ادبیات داراییِ مشترک نوع بشر است.