بریده‌هایی از کتاب سفر سیلکا

«هیچ‌کس نمی‌تونه ما رو قضاوت کنه. هر چی هم بگم نمی‌تونی تصور کنی ما کجا بودیم. فقط دو راه داشتیم: یا باید یه‌جوری نجات پیدا می‌کردیم، یا اینکه می‌مردیم.» هانا می‌خندد. سیلکا با خشمی دوچندان به او می‌نگرد. تا حالا باید به این شرایط عادت کرده باشد - مردم از خودشان سلسله‌مراتبی از خیر و شر درست می‌کنند و بعد تصمیم می‌گیرند که جایگاه تو کجاست.

سولژنیتسین دراین‌باره می‌پرسد: «این قبیلهٔ گرگ‌ها چگونه ازمیانِ مردم خودمان برخاستند؟ آیا واقعاً از خودمان ریشه گرفته‌اند؟ از خون ما هستند؟ بله، از ما هستند.»

آنهایی که قربانی جنگ، اسارت یا ستم شده‌اند، واکنش‌های گوناگونی از خود نشان می‌دهند، و گذشته‌از این، مردم ممکن است خود را در موقعیت آنها بگذارند و حدس بزنند خود چه می‌کردند، اما تا جای آنها نباشی نمی‌فهمی.

کسی چه می‌داند وقتی یک‌شبه از همه‌چیزت محروم شوی، چه واکنشی نشان خواهی داد.

آدم هروقت درمانده شه، احساس خشم می‌کنه.»

عشق باوجود بدترین ناملایمات امکان‌پذیر است.

بحث نکن. دعوا نکن. سعی کن نامرئی باشی و هر چی بهت می‌گن گوش کنی

مردم از خودشان سلسله‌مراتبی از خیر و شر درست می‌کنند و بعد تصمیم می‌گیرند که جایگاه تو کجاست.

مگر یک انسان چندبار می‌تواند خوار و خفیف شود، از میان برود؟

گاهی فکر می‌کنم که هیچ‌وقت یاد نمی‌گیرم مثل آدم زندگی کنم.

همیشه برای رسیدن به موقعیت خوب و راحت، مشکلاتی سر راه آدم قرار می‌گیرد.

شاید او بتواند جسم تو را از آنِ خویش کند، اما روح و ذهن و قلبت را هرگز نخواهد داشت.

اگر به‌زور وظیفه‌ای بر عهده‌ات بگذارند، احساس می‌کنی که دیگر خودت نیستی - انگار روحت را کج‌ومعوج کرده‌اند.

مردم از خودشان سلسله‌مراتبی از خیر و شر درست می‌کنند و بعد تصمیم می‌گیرند که جایگاه تو کجاست.

بسیاری به جراحت‌هایشان می‌بالند، زیرا با انگیزهٔ عدالت جنگیده‌اند - برای شرایط بهترِ کار و زندگی.

شاید دنیا زندانی وسیع‌تر باشد جایی که در آن نه خانواده‌ای دارد، نه دوستی و نه خانه‌ای.

وجود اردوگاه‌های کار اجباری هیتلر و گولاگ‌های شوروی فقط به یک دلیل مشترک بود و آن هم زدودن جامعه از دشمنان و استفاده از تمام توان کاری آنها قبل‌از مرگشان. تنها تفاوت این اردوگاه‌ها اندازه و میزان بهره‌وری آنها بود

«یه روز اگه خداوند بخواد تو عشق مادر رو به فرزندش بفهمی؛ می‌فهمی چقدر دوستت دارم.»

الکساندر سولژنیتسین، نویسنده و برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل،‌ یکی از مشهورترین زندانیان گولاگ است که سیستم اردوگاه‌های کار اجباریِ استالین را در کتاب مجمع‌الجزایر گولاگ توصیف کرده است.

تاریخ هرگز اسرارش را به‌سهولت نمایان نمی‌کند.