بریده‌هایی از کتاب تکرار

تنها آن که خاموش است به همه چیز دست می‌یابد. تنها آن که واقعاً توان عشق دارد حقیقتاً دلیر است؛ تنها آن که قادر است به عشقش بیانی از هر گونه ببخشد، هنرمند است.

امید میوه‌ای فریبنده است که قادر به خشنود کردن نیست

میل مشاهده تنها هنگامی حضور دارد که جایگاه عاطفه تهی باشد، و یا عواطف، لوندانه پنهان گردند.

آدمی هر چه بیشتر عمر می‌کند، هر چه بیشتر زندگی را می‌فهمد و هر چه بیشتر لذت آسودگی را می‌چشد و قدر آن را می‌داند _ خلاصه، هر چه تواناتر می‌شود، خرسندی کمتری می‌یابد. هرگز کاملاً و مطلقاً از همه لحاظ خرسند نیست و خرسندی نصفه‌نیمه نیز به زحمتش نمی‌ارزد و از همین رو ناخرسندی کامل بهتر است.

«جدیتِ اصیل، یعنی هم‌زمان شوخ و جدی بودن»؛

آن‌که درنیابد که زندگی تکرار است و این زیبایی زندگی‌ست، خود را محکوم کرده است و شایستهٔ چیزی بهتر از آن‌چه بر سرش می‌آید نیست _ او هلاک خواهد شد.

آن که می‌داند چگونه خاموش بماند الفبایی را کشف می‌کند که به تعداد الفبای معمول حرف دارد؛ این چنین می‌تواند هر چیزی را به لفظ خویش بیان کند، و هیچ آهی آن‌چنان عمیق نیست که در لفظ خویش خنده‌ای مطابقِ آن نداشته باشد، و هیچ خواستی آن‌چنان جسورانه نیست که برای انجامش فاقد آن مایه بذله‌گویی باشد.

نکتهٔ اصلی این است که همه چیز به موقعش رخ می‌دهد. هر چیز موقعی دارد در جوانی، و هر آن‌چه موقعی داشته بعدها باز موقعی خواهد داشت. وجودِ چیزی خنده‌دار در گذشتهٔ شخصی بالغ، به قدر وجود چیزی اشک‌بار سودمند است.

کاهو دوست دارم، اما همیشه مغزش را می‌خورم؛ به نظرم برگ‌ها برای خوک‌هاست. هم‌چون لِسینگ، لذایذ آبستن شدن را به رنج‌های زایمان ترجیح می‌دهم

تنها آن که خاموش است به همه چیز دست می‌یابد. تنها آن که واقعاً توان عشق دارد حقیقتاً دلیر است؛ تنها آن که قادر است به عشقش بیانی از هر گونه ببخشد، هنرمند است.