بریده‌هایی از کتاب آن‌جا که جنگل و ستاره‌ها به هم می‌رسند

«هنر یعنی نشون بدی که دنیا از دید تو چه‌طوریه نه این‌که دقیقاً عین چیزی رو که می‌بینی بکشیش.»

داره یه داستان خیالی برای خودش سرهم می‌کنه تا بتونه از واقعیت فرار کنه.»

«این‌جا روی زمین معمولاً ما آدم‌ها به هر چی بخوایم نمی‌رسیم.»

دنبالش می‌گردید؟» «اگه فرار کرده، پس نمی‌خواد کسی پیداش کنه.»

گاهی اتفاق‌های بد لازمن تا اتفاق‌های خوب بیفتن.

هیچ‌کس تا انتهای جاده نمی‌آمد مگر آن‌که گم می‌شد

«هنر یعنی نشون بدی که دنیا از دید تو چه‌طوریه نه این‌که دقیقاً عین چیزی رو که می‌بینی بکشیش.»

«من مریضم. نمی‌تونم همین‌طوری خوب بشم و فراموشش کنم.» «اگه باورت اینه که هرگز نمی‌تونی.» «مثل بیش‌تر مردمی که این شرایط رو تجربه نکردن، دید تو هم به افسردگی، یه دید خوشبینانهٔ اشتباهه.»

او زندگی‌اش را برای آدم‌هایی فدا کرد که عاشق‌شان بود.

«یه پیتزایی خوب پایین جاده‌ست. یکی از اون پیتزایی قدیمی‌ها که جوک‌باکس دارن.» «تبی رو می‌خوام.» «فکر نکنم تبی سرو کنن.»

«هنر یعنی نشون بدی که دنیا از دید تو چه‌طوریه نه این‌که دقیقاً عین چیزی رو که می‌بینی بکشیش.»

«بیا از لحظه لذت ببریم.»

«آدم‌هایی که دوستت دارن کمکت می‌کنن.»

«اون حسی رو که توصیفش کردی، به یاد بیار. اون حس جمعیت زیاد که باعث یه وحشت روانی تو درونت می‌شه. شاید می‌شه گفت می‌ترسی اگه اجازه بدی آدم‌ها نزدیکت بشن، صدمه ببینی.»

«هنر یعنی نشون بدی که دنیا از دید تو چه‌طوریه نه این‌که دقیقاً عین چیزی رو که می‌بینی بکشیش.»

پیدایش می‌کرد، حتی اگر مجبور می‌شد از آسمان بالا برود و خودش شخصاً او را از ستارگان پایین بیاورد.

همیشه دیوارهای قلعه‌ت رو محکم‌تر می‌کنی. حتی در برابر آدم‌هایی که دارن تو جبههٔ تو می‌جنگن.»

اما گاهی اتفاق‌های بد لازمن تا اتفاق‌های خوب بیفتن

«خواسته‌ها و سرنوشت ما کاملاً در مغایرت با هم پیش می‌رن.»

«آدم‌هایی که صداشون به جایی نمی‌رسه به کسایی نیاز دارن که جاشون حرف بزنن.»