بریده‌هایی از کتاب تاریکی معلق روز

کی گفته دنیا محل گذره؟ نمی‌گذره ولی اگر هم می‌گذره، داره خیلی بد می‌گذره. کُند می‌گذره. اصلاً گیر کرده و نمی‌گذره.

مرگ مرا بی‌رحمانه می‌زیست.

انگار هر چیزی در فصلِ پلاسیدگی‌اش سراغش می‌آید. تقابلِ تروتازگی و دیرهنگامی. مثل زنی که لباس زیبای پُرچین و خوش‌رنگی را آن‌قدر در گنجه نگه می‌دارد تا دیگر به صورت پُرچین‌وچروکش نمی‌آید

دلایلِ انتقام همیشه از خودِ انتقام مهم‌تر است

گاهی زندگی می‌گذاردت لای چرخ‌دنده و تا صدای شکستن آخرین استخوانت را نشنوی رهایت نمی‌کند، گاهی هم می‌گذاردت لای پنبه تا از ملال و بی‌حوصلگی بمیری. هر دو جورش یا چاله در چاله است و یا تپاله در تپاله.

هر کاری در هر سطحی با تبلیغی همراه است. بشردوستانه‌ترین کارها زیر آرایش غلیظ اما محوی از تبلیغ عرضه می‌شود. حتی غذا دادن به کودکان افریقایی که سال‌هاست دوربین‌ها روی دنده‌های بیرون‌زده‌شان زوم کرده‌اند ولی دریغ از یک پرّه گوشت که از بغلِ این‌همه زوم بنشیند روی این دنده‌ها.

کی گفته دنیا محل گذره؟ نمی‌گذره ولی اگر هم می‌گذره، داره خیلی بد می‌گذره. کُند می‌گذره. اصلاً گیر کرده و نمی‌گذره.

تقریباً دروغ از راست کاربرد بیش‌تری دارد و گاهی حتی به طرزِ شرم‌آوری بافایده‌تر است.

بعضی راست‌ها از دروغ دروغ‌ترند. مثلِ عشقی که تمام شده و زور می‌زنی به خودت ثابت کنی هنوز طعم و رنگ و بو دارد.

زنان سریع‌تر از صاعقه ثبات را انکار می‌کنند.