بریده‌هایی از کتاب نشانه هایی از ماورا

وقتی آدم خدا را دارد از مخلوق او نمی‌ترسد

سرک کشیدن به دنیایی که توانایی دیدنش به تو داده نشده، ممنوع.

تقدیم به تار زندگیم پدرم تقدیم به پود زندگیم مادرم

علم تنها فکر می‌کند که می‌داند.

زندگی پس از مرگ را ساخته‌اند تا به وسیله‌ی آن بتوانند بازماندگان را آرام کنند و آنها به امید آن که شخص مرده را روزی دوباره خواهند دید، کم کم با مسئله کنار بیایند و این دروغ شیرینی است که ذهن هر دردمندی که عزیزی را از دست داده آن را با رغبت می‌بلعد و گمان می‌کنم این گونه شد که ما زندگی پس از مرگ را باور کردیم.

من دلبسته‌ی روحی شده بودم که سعی داشتم برایش وجود روح را انکار کنم

خدایا، سلام، می‌دانم بنده‌ی خوبی برایت نبوده‌ام، حتما گناهان زیادی هم مرتکب شده‌ام، اما تو هم خدای بزرگ و مهربان من هستی، فکر می‌کنم وقتی از من بپرسی توشه‌ی آخرت چه داری؟ مجبور شوم سرم را پایین بیاندازم. اگر امکانش هست، این را از من نپرس

در آن لحظات حس می‌کردم خطر از خون درون رگهایم به من نزدیکتر است

وقتی دوباره جلوی باجه‌ی نگهبانی بیمارستان رسیدم چهره‌ای بی نهایت شبیه به مادرم در شیشه‌ی جلوی اتاق نگهبانی توجهم را جلب کرد. زنی که در حال اشک ریختن بود اما آن تنها انعکاس تصویر خودم بود.

مرگ پایان دردناکی برای اطرافیان شخص متوفی است، پایانی که کوهی از وجود داشتن را در یک لحظه تبدیل به گودالی از وجود نداشتن می‌کند. مسلما اگر بازماندگان بخواهند با این مسئله کنار بیایند، کار راحتی نخواهد بود و در بسیاری از موارد زندگی آنها را فلج خواهد کرد، من معتقدم زندگی پس از مرگ را ساخته‌اند تا به وسیله‌ی آن بتوانند بازماندگان را آرام کنند و آنها به امید آن که شخص مرده را روزی دوباره خواهند دید، کم کم با مسئله کنار بیایند و این دروغ شیرینی است که ذهن هر دردمندی که عزیزی را از دست داده آن را با رغبت می‌بلعد و گمان می‌کنم این گونه شد که ما زندگی پس از مرگ را باور کردیم.

نمی‌دانم اگر نفرین‌ها مجبور باشند بالاخره خود را به کسی بچسبانند، آن همه نفرینی که مادرم کرد به جان کدام مادر مرده‌ای افتاد؟

هر بار بعد از دیدن این اتفاقات یک جمله را با خود تکرار می‌کنم. سرک کشیدن به دنیایی که توانایی دیدنش به تو داده نشده، ممنوع.

دستمزدم را از خدا می‌گیرم نه بنده‌اش.

سلام. ـ... س... ل... ا... م ـ آیا شما یک روح هستید؟ ـ... تا... به... چه... چیز... روح... بگویی. ـ آیا شما روح فردی هستید که مرده است؟ ـ... نه... ـ یعنی روح فردی هستید که زنده است؟ ـ... نه... ـ من که گیج شده‌ام، پس شما چه کسی هستید؟ ـ من... یک... پنهان... هستم. ـ آیا امکان دارد که برایمان توضیح بدهید پنهان چیست؟ ـ یعنی... چیزی... که... شما... آن... را... نمی‌بینید. ـ ما تا الان اسم چنین موجودی را نشنیده‌ایم، می‌شود برایمان بیشتر توضیح دهید؟ ـ... چرا... شنیده‌اید. ـ خوب پس بگویید شما دقیقا چه چیزی هستید؟ ـ... ج... ن با آمدن نام جن همگی به شدت وحشت کردند و دستهایشان را از پشت استکان برداشتند و به سرعت از کاغذ فاصله گرفتند، همه جز من و سحر.

عمر کوه زندگی محسوب نمی‌شود چون با آگاهی همراه نیست

مفهوم زندگی مجموعه‌ای از احساسات است و ریاضیات برای توضیح احساسات به وجود نیامده است. زندگی را باید با فلسفه نگاه کرد.

سرک کشیدن به دنیایی که توانایی دیدنش به تو داده نشده، ممنوع.

خدایا فکر کنم دارم به حضورت شرف‌یاب می‌شوم خواهش می‌کنم به عزرائیل بگو با چهره‌ی خوبی بر من ظاهر شود من خیلی ترسو هستم....

با فیگوری روشن فکرانه گفتم

مسیر زندگی را دایره‌ای شکل در نظر بگیریم نه به صورت یک بردار یا یک خط. ما از نقطه صفر روی محیط دایره حرکت می‌کنیم و باز به صفر می‌رسیم و تمام. گیتا در حالی که سرش را پایین انداخته بود و به کفشهایش نگاه می‌گرد گفت: اگر این طور هم به قضیه نگاه کنیم باز هم درگیر یک پارادوکس (قضیه‌ای که به ظاهر تناقض داشته باشد) دیگر می‌شویم و آن این که ما درست در لحظه‌ی تولد مرده‌ایم! چرا که صفر مرگ درست در جاییست که صفر تولد قرار دارد.

کنار آمدن با مرگ عزیزان برای اکثر انسانها بسیار سخت است. او تا دیروز بود، می‌خندید، دوستت داشت، حمایتش را حس می‌کردی، اما امروز نیست و دیگر هرگز او را نخواهی دید. هرچه بزرگتر می‌شویم و وابستگی‌‌‌هایمان کمتر می‌شود تا حدودی تحمل این رنج امکان پذیرتر است اما وقتی هنوز تمام دنیایت در وابستگی غوطه ور است مرگ معنایی بس هولناک‌تر دارد.

راستی هرگز با یک هندی درباره صفر بحث نکن چون کاشف صفر هندی‌‌‌ها بودند.

چرا این قدر آشفته‌ای؟ ـ این جا گیر کردم، اونم بد جور. بدتر از اونی که فکرشو بکنی. ـ چرا؟ ـ خوب چون به تو ظلم کردم. ـ تو که دیوونه شده بودی، پس گناهی نداشتی. ـ قبل از دیوونگیم هم خیلی اذیتت کردم. ـ تو زمان دیوونگیت این قدر اذیتم کردی که اون‌‌‌ها رو فراموش کردم. ـ اما این جا کسی چیزی رو فراموش نمی‌کنه.

گیتا گفت: پس با این حساب شما معتقدید که هیچ ارزشی به خودی خود وجود ندارد و این ما انسانها هستیم که ارزشها را خلق می‌کنیم؟ یعنی اگر الان من بگویم عمر کوه زندگی محسوب نمی‌شود چون با آگاهی همراه نیست پاسخ خواهید داد آگاهی هم جزئی از همان سیستم ارزش‌گذاری من در آوردی ماست و ما به این خاصیت بی‌دلیل بها داده‌ایم و بعد از بهایی که داده‌ایم برایش فلسفه بافته‌ایم....

«درس باید شیرین باشد تا بتوان با آن ارتباط برقرار کرد، من درس تلخی هستم»

من هرگز بچه‌دار نشدم ولی دو دختر بی‌مادر همسرم را درست مثل آن که فرزند خودم باشند بزرگ کردم. هر بار که کاری می‌کردند و می‌خواستم بر سرشان فریادی بزنم چهره‌ی عفت خانم در جلویم نقش می‌بست و فریادم را در دم در حلقم خفه می‌کرد

علم تنها فکر می‌کند که می‌داند.

من معتقدم زندگی پس از مرگ را ساخته‌اند تا به وسیله‌ی آن بتوانند بازماندگان را آرام کنند و آنها به امید آن که شخص مرده را روزی دوباره خواهند دید، کم کم با مسئله کنار بیایند و این دروغ شیرینی است که ذهن هر دردمندی که عزیزی را از دست داده آن را با رغبت می‌بلعد و گمان می‌کنم این گونه شد که ما زندگی پس از مرگ را باور کردیم.

ـ سلام. ـ... س... ل... ا... م ـ آیا شما یک روح هستید؟ ـ... تا... به... چه... چیز... روح... بگویی. ـ آیا شما روح فردی هستید که مرده است؟ ـ... نه... ـ یعنی روح فردی هستید که زنده است؟ ـ... نه... ـ من که گیج شده‌ام، پس شما چه کسی هستید؟ ـ من... یک... پنهان... هستم. ـ آیا امکان دارد که برایمان توضیح بدهید پنهان چیست؟ ـ یعنی... چیزی... که... شما... آن... را... نمی‌بینید. ـ ما تا الان اسم چنین موجودی را نشنیده‌ایم، می‌شود برایمان بیشتر توضیح دهید؟ ـ... چرا... شنیده‌اید. ـ خوب پس بگویید شما دقیقا چه چیزی هستید؟ ـ... ج... ن

ـ اگه یک روز پاشی و ببینی من مردم چه کار می‌کنی؟ ـ شکر خدا رو.