بریده‌هایی از کتاب قصه‌ی سعید و مریم

آوارگانِ در تبعیدِ خاندان

مقصر نگاه بود. آن روز در مهد. او می‌دانست این را. از همین نگاهش را می‌دزدید. تا هیچ‌وقت نشکند و من نتوانستم.

عقایدشون با وجودشون گره خورده؛ نه از هم قابل‌تفکیکن، نه باهم به مشکلی برمی‌خورن.»

میل شدید به دانستن چیزی که هیچ میلی بهش ندارم.

میلی فقط متعلق به زودتر دانستن آن معلوم و نه هرگز خودش.

در موقعیتی که هستم برایم اهمیتی هم ندارد