بریده‌هایی از کتاب یادداشت‌هایی برای سیاره‌ی پراسترس

وقتی به دنیا آمده‌اید اصلاً موبایلی نداشته‌اید و با این وجود زندگی همچنان زیبا بوده.

راز باشید، نه آماری همیشه در دسترس.

نگران این نباشید که کسی از شما خوشش نمی‌آید. قرار نیست همگی از شما خوششان بیاید. بهتر است به این خاطر که خودتان هستید از شما متنفر شوند تا اینکه کس دیگری باشید و شما را بپسندند. زندگی نمایش نیست

درمان تنهایی نه داشتنِ همراهی دائمی بلکه پیدا کردن راهی برای لذت بردن از خلوت کردن با "خود" است. نمی‌خواهم جامعه‌ستیز باشم اما اعتقاد او بر این بود که نباید از تنهایی و خلوتِ با خود ترسید.

"وقتی احساس می‌کنیم که همه چیز می‌خواهیم احتمالاً دلیلش این است که به شکل خطرناکی در مرز هیچ چیز نخواستن قرار گرفته‌ایم."

چگونه خوشحال باشیم ۱. خودت را با دیگران مقایسه نکن. ۲. خودت را با دیگران مقایسه نکن. ۳. خودت را با دیگران مقایسه نکن. ۴. خودت را با دیگران مقایسه نکن. ۵. خودت را با دیگران مقایسه نکن. ۶. خودت را با دیگران مقایسه نکن. ۷. خودت را با دیگران مقایسه نکن.

در واقع جملهٔ "چاق شدی!" در فرهنگ مردم فیجی نوعی تعریف و تمجید به حساب می‌آمد تا اینکه برنامه‌های تلویزیونیِ آمریکایی از راه رسیدند و تعریف زنان و دختران از اندام ایدئال را تغییر دادند.

می‌توانیم امید داشته باشیم وقتی که می‌دانیم دیگر امیدی در کار نیست.

"تنها چیزی که باید از آن بترسیم، خودِ ترس است." این جمله که نخستین بار توسط فرانکلین دی. روزوِلت و در طول اولین سخنرانی‌اش به عنوان رئیس جمهور به زبان آمد، احتمالاً تنها جمله‌ای است که بیشتر از هر چیز دیگری در زندگی‌ام به آن فکر کرده‌ام.

قرن بیست و یکم قرنِ هیولاهای دیجیتالی است؛ قرنِ گجت‌های قوطی کبریتیِ درون جیب‌مان، قرنِ دیوهای اینترنتی. قرنِ نقاب‌هایی که روی صورت گذاشتیم تا کسی باشیم که نیستیم و کسی باشیم که دیگران دلشان می‌خواهد باشیم.