بریده‌هایی از کتاب چرا نمی شه؟

نظر من این است که بانوان قرن بیستم قرن‌هاست که در یک فرهنگ مردانه زیسته‌اند که باعث شده نسبت به اصل زنانه خود ناخودآگاه باقی بمانند. اکنون آنها در تلاش برای یافتن جایگاه خود در یک دنیای مردانه بی‌خبر از همه جا، ارزش‌های مردانه، زندگی مبتنی بر هدف، انگیزش وسواس‌گونه مبتنی بر اضطرار و رزق ملموس را که رمز و راز زنانه آنها را تغذیه نمی‌کند، پذیرفته‌اند. زنانگی ناخودآگاه آنها به یک شکل جسمی طغیان کرده و نمود می‌یابد.

یک بانو صرفاً با کشف الهه گمشده در بدن طرد شده خود و عشق ورزیدن به اوست که می‌تواند صدای راستین خود را بشنود.

فربهی را باید بر حسب نماد درک کرد. درمان و احتمال شفا در این درک نهفته است.

اگر خوشحال باشم یا عاشق شوم، وزن کم می‌کنم. به منظور مدیریت مشکلاتم، ۹۰۰ کالری خود را فراموش می‌کنم. وقتی سر و کله یک مشکل پیدا می‌شود، من به خطا می‌روم. هر وقت به نوشتن یا بازیگری روی می‌آورم، وزن کم می‌کنم. هر وقت در حال خلق چیزی هستم، احساس فوق‌العاده‌ای دارم.

چاقی زمانی مضمونی شاد داشت. مردم «می‌خندیدند و چاق می‌شدند»؛ تعداد معدودی که خوش‌شانس بودند، لقمه‌های چرب و نرمی داشتند، کم‌شانس‌ترها که بسیار بودند «به خرس گنده» حسادت می‌کردند.

صدای آنیموس منفی می‌غرد: «تو نباید، تو نباید، تو نباید.» کودک که زندانی این منفی‌گرایی است، خیلی زود زندگی بر اساس ساز و کارهای دفاعی را آغاز کرده و یک پوسته حفاظتی ایجاد می‌کند که ممکن است شبیه یک ایگوی قوی ظاهر شود. اما این یک الگوی واکنشی است که باعث می‌شود فرد واقعی ناخودآگاه در قفس خود بماند و از نیاز خود آگاه نباشد.

نظام تنبیه و پاداش در ارتباط با بدن فربه به یک موضوع اخلاقی تبدیل می‌شود. آنها وقتی احساس طردشدگی می‌کنند، این فقدان را با خوردن جبران می‌کنند (جدول ۲، ردیف ۱۶)؛ وقتی از دست خود عصبانی هستند، جسم را با خوردن تنبیه می‌کنند (جدول ۲، ردیف ۱۷)؛ وقتی خوشحال هستند با نخوردن به جسم

به دلایلی انرژی غریزی زنانگی مسدود شده است، الهه زنانگی خشمگین است و اولتیماتوم خود را از طریق جسم بادکرده به ایگو می‌فرستد. فقط با برقراری ارتباط با آن نیروی ناخودآگاه است که می‌توان در نهایت جسم را شفا داد و روح زنانگی را آزاد کرد.

به دلایلی انرژی غریزی زنانگی مسدود شده است، الهه زنانگی خشمگین است و اولتیماتوم خود را از طریق جسم بادکرده به ایگو می‌فرستد. فقط با برقراری ارتباط با آن نیروی ناخودآگاه است که می‌توان در نهایت جسم را شفا داد و روح زنانگی را آزاد کرد.

به دلایلی انرژی غریزی زنانگی مسدود شده است، الهه زنانگی خشمگین است و اولتیماتوم خود را از طریق جسم بادکرده به ایگو می‌فرستد. فقط با برقراری ارتباط با آن نیروی ناخودآگاه است که می‌توان در نهایت جسم را شفا داد و روح زنانگی را آزاد کرد.

تحقیقات جدید در مورد فربهی ثابت کرده‌اند که افزایش وزن چیزی بیش از صرفاً زیاد غذا خوردن است. ممکن است دو نفر به یک اندازه کالری دریافت کنند و فعالیت‌های یکسانی نیز داشته باشند، ولی یکی چاق و دیگری لاغر باشد. در واقع حتی ممکن است فرد چاق غذای کمتری بخورد و بیشتر نیز ورزش کند. تفاوت عمده در ظرفیت فرد برای سوزاندن کالری دریافتی است. پشت هر بی‌نظمی در سوخت و ساز، ممکن است هم عوامل روان‌شناختی و هم عوامل فیزیولوژیک وجود داشته باشد.

ابتدا باید یک تفکیک مهم انجام دهیم. به نظر می‌رسد برخی افراد «برنامه‌ریزی» شده‌اند که چاق باشند؛ برخی نیز به دلایلی دیگر چاق می‌شوند. چاقی درون‌زاد یا درجه یک از درون آغاز می‌شود و نوع دوم یا برون‌زاد آن مستلزم پرخوری است، یعنی از بیرون اعمال می‌شود.

سوالات گروه کنترل به شرح زیر بود: ۱. آیا در کودکی فربه بودید؟ در دوران بلوغ چطور؟ آیا هیچ‌یک از والدین شما فربه بودند؟ ۲. آیا هرگز برای جلب توجه چیزی خورده‌اید یا از خوردن امتناع کرده‌اید؟ ۳. وقتی افسرده هستید چیزی می‌خورید؟ وقتی مضطرب هستید چطور؟ ۴. آیا زمانی که قادر به بروز خشم خود نیستید، شروع به خوردن می‌کنید؟ ۵. آیا تمایلات جنسی را با خوردن جبران می کنید؟ ۶. آیا دزدیدن مواد خوراکی به شما احساس رضایت می‌دهد؟ ۷. آیا تا بحال با غذا دادن به بدن خود سعی کرده‌اید به آن پاداش دهید؟ ۸. آیا تا بحال آن‌قدر از بدن خود عصبانی شده‌اید که با زیاده‌روی در خوردن غذاهایی که قادر به هضم آنها نیست، آن را تنبیه کرده باشید؟ ۹. آیا روزه گرفتن را نوعی پاداش به بدن خود می‌دانید؟ ۱۰. آیا روزه گرفتن را تنبیه برای بدن خود می‌دانید؟

احساس من نسبت به تمایلات جنسی‌ام مبهم است. این کار نیازمند حضور واقعی است و من از طرد شدن هراسانم. سایز من، مرا از دوست داشتن مردان محافظت و منع می‌کند. می‌دانستم که هرگز باردار نخواهم شد. از زمان مرگ عشقم در حال سوگواری هستم. از آن پس، مشکل واقعی وزنم مسئله‌ای غیر قابل حل شد. دیگر انگیزه‌ای ندارم. توان رویارویی با یک شکست دیگر را ندارم؛ بنابراین تلاش نمی‌کنم. بدن من هرگز مانعی بین من و مردی که می‌خواستم نبود. اگر مردها بدن مرا نخواهند، بدشانسی آنهاست. من هرگز از داروی ضد بارداری استفاده نمی‌کنم. هرگز استفاده نکرده‌ام. می‌دانم هیچ‌وقت باردار نخواهم شد. خودم را یک بانو نمی‌بینم. فقط من هستم؛ حالا هر چه که هست. هر چیزی از کمر به پایین مرا می‌ترساند. کثیف است. مادرم فقط چند کتاب به من داد که بخوانم و گفت که رابطه جنسی کاری به شدت کثیف است. وقتی روابطم آغاز شد، وانمود می‌کرد از آنها متنفر است، اما با بانوان دیگر فقط از دوستانم صحبت می‌کرد. روابط من آرزوهای او بودند.

از باردار شدن می‌ترسیدم زیرا به دنیا ثابت می‌کرد که من و شوهرم رابطه جنسی داشته‌ایم. اما احساس می‌کردم باید پسر داشته باشم. زیرا با دادن یک نوه پسر به والدینم می‌توانستم وجود خود را توجیه کنم. مادرم همیشه سعی می‌کرد مرا از خطر مردان در امان نگه‌دارد. او هرگز لباس‌های صورتی و چین‌دار بر تنم نکرد. من بلوزهای طرح ارتشی می‌پوشم. ... در ازدواج ما رابطه جنسی یک امر حیوانی است. احساس می‌کنم یک زیر سیگاری هستم. ...پدر سایز خود را تحمیل می‌کرد. او هرگز مجبور نبود خود را به دیگران ثابت کند. او صخره جبل‌الطارق بود. در ناخودآگاهم چاق بودن را می‌پذیرم. من مانند او هستم و خوشحالم که مانند او هستم. می‌دانستم هیچ مردی مرا دوست نخواهد داشت. من از بانو بودن متنفرم، از داشتن جایگاه دوم بیزارم. «زن» یک واژه پست است که به الهه‌های آلوده‌دامن یونانی، حوری‌های دریایی و زنان جادوگر گفته می‌شود.

اظهار نظر در مورد ترجیح دادن خیال‌پردازی به واقعیت (جدول ۱، ردیف ۲۳) به جای رسیدگی به مشکلاتم غذا می‌خورم. من به زندگی نمی‌رسم. نمی‌توانم به اندازه کافی بخوابم. خودم را در رؤیاهایم نمی‌بینم. در خواب مهم نیست چاق هستم یا لاغر. من عاشق رؤیاپردازی هستم. از وسواس رها می‌شوم. تناقض، این زندگی من است. تناقض بین آنچه هستم و آنچه در رؤیاهایم آرزو می‌کنم باشم.