بریده‌هایی از کتاب قصه های شب برای مدیران

نقل‌قول معروفی هست که می‌گوید: «چیزی را که نتوان اندازه‌گیری کرد نمی‌توان مدیریت کرد.»

. به‌قول جیم مارچ، استاد دانشگاه کسب‌وکار استنفورد، «وقتی رهبر باشی، هم باید لوله‌کشی کنی و هم شاعر باشی».

اگر همهٔ انسان‌ها شبیه به هم فکر کنند، هیچ‌کس فکر نمی‌کند! (بنجامین فرانکلین)

«ادارات دولتی به جمع‌آوری آمار علاقهٔ زیادی دارند. آن‌ها آمار را جمع‌آوری و پردازش می‌کنند و سپس با استفاده از عملیات‌های مختلف ریاضی نمودارهایی فوق‌العاده از آن‌ها ارائه می‌کنند. اما نکته‌ای که هرگز نباید فراموش کنید این است که تک‌تک این اعداد در اولین مرحلهٔ خود از «نگهبانی در روستایی» به دست آمده است؛ آن نگهبان نیز هرچیزی را دوست نداشته کنار گذاشته است.

بهترین راه برای شناخت عیب‌های یک نفر یا ازدواج با اوست یا کارکردن با او!

علم هم مانند عشق بخشی دارد که کار دل است؛ اگر به تکنیک محدود شود ناتوان خواهد شد.

اسکات فیتز جرالد می‌گوید: «اولین نشانهٔ هوش انسان توانایی او در نگهداری هم‌زمان دو ایدهٔ کاملاً متناقض و پارادکسیکال در ذهن و سپس عمل‌کردن براساس هر دو است.» پس من نیز به همهٔ اقتصاددانان و نخست‌وزیرهایی که نمی‌توانند آن‌قدر باهوش باشند که دو مفهوم «شادی» و «اندازه‌گیری شادی» را هم‌زمان در ذهن خود داشته باشند پیشنهاد می‌کنم بخش «اندازه‌گیری شادی» را رها کنند و به خود «شادی» بپردازند؛ شادی را تجربه کنند و با آن زندگی کنند!

استراتژی به‌دردبخور آماده‌کردن زمین حاصلخیزی است که همهٔ ایده‌ها بتوانند در آن جوانه بزنند و ایده‌های بهتر بتوانند رشد کنند.

سمکو، شرکت مشهور برزیلی، همیشه در جلسات هیئت‌مدیره دو صندلی را برای کارکنان خالی می‌گذارد.

برای تولید داده‌های سخت اولاً باید اتفاقات ثبت شوند (این کار به‌خودی‌خود زمان‌بر است) و سپس این اتفاقات ثبت‌شده باید به گزارش تبدیل و منتشر شوند که این خود زمان بیش‌تری نیاز دارد. تا شما همهٔ این کارها را بکنید، مشتریانی که از کیفیت کالا یا خدمات شما راضی نباشند با شما خداحافظی کرده‌اند

«وقتی رهبر باشی، هم باید لوله‌کشی کنی و هم شاعر باشی».

«...شغل من انجام‌دادن دو دسته کار است: کارهای کوچک و کارهای بزرگ. کارهای در سطحِ متوسط را می‌توان به دیگران واگذار کرد... .»

گروهی از افراد هستند که به‌صورت یک کل منسجم، در همکاری با یکدیگر، به‌طور مستمر از لابه‌لای هرج‌ومرج موجود در محیط اطراف پیشرفت می‌کنند. من این رهبری جمعی و هم‌سطح را «کامیونیتی‌شیپ» می‌نامم.

فراتر از همه، برای رسیدن به شادی واقعی، دیگران را رها کن

بهترین کار این است که هر فرد با خودش رقابت کند، نه با دیگران، و سعی کند بهترینِ خودش باشد

گاهی همین خلاقیت‌های معمولی و تغییرات کوچکْ جهان را تغییر داده است

آلفرد نورث وایتهد، ریاضی‌دان و فیلسوف مشهور انگلیسی، «برای تحلیل پدیده‌ای واضح به ذهنی بسیار غیرعادی نیاز است»

حاضرم با شما شرط ببندم که در همهٔ سازمان‌های تحسین‌برانگیز، روحی قدرتمند از «کامیونیتی‌شیپ» وجود دارد، نه یک رهبر قهرمان‌مآب فردگرا

کسب‌وکارهای خانوادگی عموماً مسیری شناخته‌شده را طی می‌کنند: نسل اول کسب‌وکار را ایجاد می‌کند، نسل دوم آن‌را حفظ می‌کند و سرانجام نسل سوم آن‌را بر باد می‌دهد.

دخترم لیزا وقتی کوچک بود یادداشتی برای من نوشت: «گاهی روح به تعمیر نیاز دارد.»