بریده‌هایی از کتاب دختر جوان و همسر خیالیش

«آنچه را که می‌توانی تغییر بده و آنچه را که نمی‌توانی، بپذیر.»

هدف امروز: عاشق نشدن. هیچ یک از اهداف کوچکش به این اندازه دست‌نیافتنی و محکوم به دل‌شکستگی به نظر نمی‌رسید.

جنگ فقط به میدان نبرد محدود نمی‌شود.

خواهر بیچاره‌ات می‌ترشد. هاها، نگران نباش. کاملا راضی‌ام. یا دست‌کم، بسیار راضی‌ام. چنین چیزی است؟ به نظر من که باید باشد.

آنچه را که می‌توانی تغییر بده و آنچه را که نمی‌توانی، بپذیر.

دستان سیسیلیا– خُب، دیگر آنقدر سفید و لطیف نبودند اما به پینه‌های تازه دستانش افتخار می‌کرد. به نظر می‌رسید نشان دهنده توانایی‌اش بودند، اینکه می‌تواند افسار سرنوشت خود را به دست بگیرد. در دستانش قدرت می‌دید، قدرتی که پیش از این از داشتنش آگاهی نداشت.

او فهمیده بود جنگ از آدم‌ها فیلسوف می‌سازد.

آنچه را که می‌توانی تغییر بده و آنچه را که نمی‌توانی، بپذیر.

بعضی کارها را بهتر بود بدون حرف زدن آدم انجام دهد.

وقتی آدم کسی را دارد که می‌تواند در سختی‌ها با او شریک شود، جهان برایش جای خوشایندتری می‌شود.

این‌گونه جنگ قابل‌تحمل شده بود. دوستی و علم به این که حداقل یک نفر را داری که زندگی‌ات را به اندازه زندگی خود ارزشمند بداند.