نوعِ پرسشهایی که این محمّد بلخی از مجدِ بغدادی کرده است یکی درباره این است که اگر کسی «لااِلهَ اِلّا الله» را بهدرستی بگوید، دیگر توانایی لااِله اِلّا الله گفتن ندارد، یعنی در ژرفای این کلام نفی بشریت است و دیگر جایی برای گفتن باقی نمیماند. در کنار این پرسش چند پرسش هم درباره رؤیاهای خویش کرده و درباره معنی رمزی آن خوابها جویا شده است.
noir
و فرمود که بسیاری ریش، صوفیان را خوش است امّا تا صوفی ریش را شانه کردن عارف به خدا میرسد.»