بریده‌هایی از کتاب بانوی پاریسی ما

ما برای سه چیز دیگران را می‌کشیم، زمین، زن و طلا. ضرب‌المثل پنجابی

«تو باعث می‌شی آرزو کنم کاش دوباره بیست ساله می‌شدم.»

از جیبش خودنویسی طلایی‌رنگ درآورد که قیمت آن برابر با چند ماه حقوق رسمی‌اش بود و دست به کار پر‌کردن فرم‌ها شد؛ او با خطی ظریف و زیبا می‌نوشت و حالت رضایت بر چهره‌اش نشسته بود. عاشق این فرم‌ها بود، عاشق کامل‌کردن کارهای چرب‌وچیلی و پرمایه بود.

ما برای سه چیز دیگران را می‌کشیم، زمین، زن و طلا.

خیلی دلش می‌خواست زندگی کند!

با هراس یک انسان کاملاً عاقل و منطقی از مرگ می‌ترسید، مانند کسی که در دین هیچ مایه‌ی آرامشی نمی‌یافت و مرگ را پایان کامل خود می‌دانست. خیلی دلش می‌خواست زندگی کند!

تنبل و خطرناک به‌نظر می‌آمد، انگار در کمین‌گاه انتظار می‌کشید و طعمه‌ی این دام، خودش بود.