بریده‌هایی از کتاب ایرانیان از نگاه امریکاییان؛ ایران عهد قاجار در روزنامه‌های امریکا

حاج حسینقلی‌خان به قدر کافی سفر نکرده است تا این موضوع را دریابد و آن هنگام که در واشینگتن مستقر شد، به وحشت افتاد وقتی که دید زنان در هر گروه سنی به حضور او شرفیاب شده و همانند مردان همین‌طور در استقبال از وی ایستاده‌اند. او با دیدن بانویی که در حال نوشیدن جام شراب بود، به هراس افتاد. در محافل هنگام دیدار با زنانی که جامه‌های یقه‌باز به تن داشتند، دچار غم غربت می‌شد. به مترجم خود می‌گفت این هتک حرمت‌ها چه معنی دارد و او با اشاره‌ای به وی می‌فهماند که هنوز خوبان را ندیده‌اید.

دورهٔ صدارت امیرکبیر چندان کوتاه بود که نتوانست آمریکا را به عنوان نیروی سوم در مقابله با روس و انگلیس وارد عرصهٔ سیاست خارجی ایران کند. اگر امیر در حمام فین کاشان به تیغ استبداد از پای درآمد، رئیس‌جمهور همعصر او، آبراهام لینکلن، هم به گلولهٔ یک نژادپرست به قتل رسید. گرچه امیر نتوانست پای آمریکایی‌ها را به عرصهٔ سیاست خارجی ایران باز کند، اما در همان دورهٔ ناصری روابط دو کشور برقرار شد.

اولین سفیر ایالات متحده، ساموئل گرین‌ویلر بنجامین، مطالعات شرق‌شناسی داشت و به محل مأموریت خود علاقه‌مند بود. او که سفر خود را به ایران با کشتی آغاز کرد، در سال ۱۸۸۳ از طریق بندرانزلی وارد ایران شد. بنجامین اولین سفارتخانهٔ آمریکا در تهران را با اجارهٔ بنایی در خیابان علاءالدوله (فردوسی فعلی) بنیان گذاشت

حسینقلی صدرالسلطنه، اولین سفیر ایران در ایالات متحده، پسر میرزا آقاخان نوری بود. میرزا آقاخان در اذهان ایرانیان خلفی ناشایست برای امیرکبیر شمرده می‌شود. صدرالسلطنه در سال ۱۸۸۸ رهسپار ینگه دنیا شد. او به جهت این مأموریت به «حاجی واشنگتن» معروف شده است. مأموریت صدرالسلطنه بعدها دستمایهٔ فیلمساز شهیر ایرانی، علی حاتمی، برای ساخت فیلمی با نام حاجی واشنگتن با بازی عزت‌الله انتظامی شد.