بریده‌هایی از کتاب نامادری من

بی، آدم نباید دربارهٔ مردم، برحسب دوست داشتن یا نداشتنِ چیزهای مورد علاقهٔ خودش، قضاوت کند.

شاید بافتن، یک کار عالی مثل کلیسا رفتن است. شاید بافتن یک روشِ ابراز کردن است؛ نه‌فقط ابراز عشق به گیرندهٔ بافتنی، بلکه ابراز عشق به رنگ، به بافت، و به طرح، و تو هم خوب می‌دانی که میکل آنژ نیستی، چون از درس هنر نمره نیاوردی، چون معلم هنرت یک زنِ مزخرف بود که خیال می‌کرد تو باید بیشتر شبیه... چه می‌دانم، شبیه کس دیگری باشی و تو نبودی. ولی تو... توی چیزهای دیگر استعداد داشتی! و آن چیزها رنگ و نقشه‌های بافتنی بودند! بنابراین، بافتنی تو برایت همان‌قدر اهمیت دارد که معبد میکل آنژ برای او! خُب، من یک قرارداد می‌خواهم که بتوانم آن بافتنی باارزش را پس بگیرم.

خیلی خوب است که آدم صاحب چیزی باشد که او را دوست دارد

خیلی سخت است که آدم، عاشق کسی باشد که او، قبلاً عاشق کس دیگری بوده است

آدم نباید دربارهٔ مردم، برحسب دوست داشتن یا نداشتنِ چیزهای مورد علاقهٔ خودش، قضاوت کند.»