بریده‌هایی از کتاب شکار

این کار به‌طور معمول یک خودکشی اجتماعی بود

تو این هوا بالاخره میمیری

«من ازت نمی‌خوام که منو دوست داشته باشی. فقط بزار تو رو دوست داشته باشم، همون‌طور که دارم.»

«من... من به اون احساس دارم

ما همیشه قبل از اینکه تغییری به‌وجود بیاید از آن باخبریم. وقتی طوفانی نزدیک می‌شود، در سنگینی هوا و تنش زمین که منتظر بستری از برف است، احساسش می‌کنیم. لحظه‌ای که باد تغییر جهت دهد احساسش می‌کنیم. وقتی تغییر قدرتی در حال رخ دادن باشد، ما حسش می‌کنیم.

«می‌دونم. اما همزمان میشه از یه چیز خوشحال باشی و به‌خاطر یه چیز دیگه ناراحت. یه احساس تو قلبت باعث نمیشه احساس دیگه‌ای نداشته باشی.»

وفاداری یعنی چی؟ عشق چیه؟

اما همگی گرفتار شدیم و هیچ کاری نمی‌توانیم بکینم. ما همیشه قبل از به‌وجود آمدن تغییر از آن باخبریم. اما نمی‌دانیم آن تغییر چه پیامدی دارد.

ما همیشه قبل از به‌وجود آمدن تغییر از آن باخبریم. اما نمی‌دانیم آن تغییر چه پیامدی دارد.

نفس یِوا بند آمد. آرام گفت: «چون این داستان منم هست. چون فکر می‌کردم که تا شهر و ترک نکنم و نرم تو جنگل زندگی کنم. خوشحال نمی‌شم، و بعد فکر کردم فقط اگه هر روز شکار کنم خوشحال می‌شم، و بعد فکر کردم که اگه انتقام مرگ پدرمو بگیرم خوشحال می‌شم. چون یه سال تو یه قلعهٔ قدیمی، با شاهزاده جوان و گرگ خاکستری موندم و فکر می‌کردم که اگه هر دوشونو بکشم خوشحال می‌شم، و وقتی اونا رو کشتم، بیشتر از هر زمانی تو زندگیم گریه کردم. چون فکر می‌کردم اگه برگردم خونه خوشحال می‌شم، و بعد فکر می‌کردم تا برنگردم قلعه خوشحال نمی‌شم.»

هیچ چیز در این دنیا نیست که فقط یک ماهیت داشته باشه.

تردیدی در قلبش وجود داشت

ما همیشه قبل از اینکه تغییری به‌وجود بیاید از آن باخبریم. وقتی طوفانی نزدیک می‌شود، در سنگینی هوا و تنش زمین که منتظر بستری از برف است، احساسش می‌کنیم. لحظه‌ای که باد تغییر جهت دهد احساسش می‌کنیم. وقتی تغییر قدرتی در حال رخ دادن باشد، ما حسش می‌کنیم. امشب اشتیاقی در هوا هست. جنگل منتظر چیزی می‌باشد. ما راه می‌رویم و قدم‌هایمان باعث آمدن برف زودهنگام می‌شود. ناامیدی ما، خشم و ناله به همراه دارد. همگی می‌توانیم تغییری که قرار است ایجاد شود را پیش‌بینی کنیم و هیچ‌کس مانع کس دیگری نمی‌شود. ما می‌توانیم تغییر را پیگیری کنیم یا دنبالش برویم. اما همگی گرفتار شدیم و هیچ کاری نمی‌توانیم بکینم. ما همیشه قبل از به‌وجود آمدن تغییر از آن باخبریم. اما نمی‌دانیم آن تغییر چه پیامدی دارد.

دوست داشتم فقط یک بار بدون نفرت به من نگاه کند. اما آرزو فقط برای آدم‌ها است. خواستن چیزی‌که ما را اینجا آورده. اشتیاق و حرص ویژگی‌های انسان‌ها هستند. ما جانوریم. و با این‌حال ... من آرزو دارم.

اما صبر کن، کتاب کجا بود؟

او همیشه سکوت را به صحبت با دیگران ترجیح می‌داد.

ما همیشه قبل از اینکه تغییری به‌وجود بیاید از آن باخبریم.

تمامی دختران تاجر به‌خاطر زیبایی‌شان تحسین می‌شدند. اما یِوا ترجیح می‌داد که به‌خاطر توانایی‌هایش تحسین شود

این یک رفتار انسانی است که به کسی چیزی را می‌گویند که دوست دارند، بشوند. اینکه به‌خاطر منافع خود حقیقت را تغییر دهد و پنهان کند و یا دروغ بگوید.

یک گرگ و یک مرد. یک زن و یک اژدها. شکارچی و شکار. هیچ چیز در این دنیا نیست که فقط یک ماهیت داشته باشه.

ما همیشه قبل از اینکه تغییری به‌وجود بیاید از آن باخبریم.

هیچ‌کس از خرس یا گرگ متنفر نیست. آن‌ها از باد و برف متنفر نیستند. آن‌ها از مرگ متنفر نیستند. آن‌ها از همدیگر متنفر هستند.

یِوا در دوردست به آسمان جنگل نگاه می‌کرد و با یک گوش به حرف‌های بارونسا گوش می‌داد. هوا سنگین و غریب بود. طوفان؟...

طوفان؟... او با شگفتی اتفاقات عجیبی را حس می‌کرد. گویی در دوردست درختان در دل باد، تکان می‌خوردند، اما بقیهٔ جنگل آرام بود. به جلو خم شد، قلاب‌دوزی‌اش را که روی پایش بود را رها کرد تا بتواند پنجرهٔ شیشه‌ای را کمی باز کند. هوای بیرون بسیار سرد بود، به‌ویژه برای یِوا که پیراهن قلاب‌دوزی‌شده نازک و زیبایی بر تن داشت، اما اهمیتی نداد. شیشه جلوی دیدن جنگل را در دورست می‌گرفت و او ترجیح می‌داد که واضح ببیند تا گرم باشد. «یه موجود چقدر باید بزرگ باشه تا بتونه این‌جوری حرکت کنه؟» بزرگ‌تر از هر چیزی که یک تیر بتواند آن را به زیر بکشد، مگر آنکه تیراندازی بسیار ماهر باشد. اینجا در گوشهٔ جنگل، هیچ‌چیزی بزرگ‌تر از یک خرس نمی‌تواند وجود داشته باشد که پنهانی زیر سایه‌ها

این آرزو که مرا به اینجا، پیش او آورد. پیش روح دیگری که مثل روح خودم خالی بود و در عین حال اصلاً خالی نیست، چون او پر از چیزهایی بود که فقط فکر می‌کردم حس می‌کردم. روح او مقابل روح من، مثل موسیقی، مثل تپش قلب، مثل جادو. مثل زیبایی.

ما همیشه قبل از اینکه تغییری به‌وجود بیاید از آن باخبریم. وقتی طوفانی نزدیک می‌شود، در سنگینی هوا و تنش زمین که منتظر بستری از برف است، احساسش می‌کنیم. لحظه‌ای که باد تغییر جهت دهد احساسش می‌کنیم. وقتی تغییر قدرتی در حال رخ دادن باشد، ما حسش می‌کنیم. امشب اشتیاقی در هوا هست.

اما از اولین باری که کمان خودش را در دست گرفت، این چنین اطمینان نداشت. او را پیدا، و بعد آزادش می‌کرد.

از میان رفتن انسانیت با هجوم بی‌امان غرایز حیوانی و انگیزه‌های درنده‌خویی، برای یک انسان مایهٔ دلشکستگی است.

هیچ چیز به خودی خودش یه ماهیت نداره. تو نمی‌تونی همهٔ اون چیزی باشی که من همیشه می‌خواستم، چون من هیچ‌وقت یه چیز نخواستم.

ما همیشه قبل از اینکه تغییری به‌وجود بیاید از آن باخبریم. وقتی طوفانی نزدیک می‌شود، در سنگینی هوا و تنش زمین که منتظر بستری از برف است، احساسش می‌کنیم. لحظه‌ای که باد تغییر جهت دهد احساسش می‌کنیم. وقتی تغییر قدرتی در حال رخ دادن باشد، ما حسش می‌کنیم. امشب اشتیاقی در هوا هست. جنگل منتظر چیزی می‌باشد. ما راه می‌رویم و قدم‌هایمان باعث آمدن برف زودهنگام می‌شود. ناامیدی ما، خشم و ناله به همراه دارد. همگی می‌توانیم تغییری که قرار است ایجاد شود را پیش‌بینی کنیم و هیچ‌کس مانع کس دیگری نمی‌شود. ما می‌توانیم تغییر را پیگیری کنیم یا دنبالش برویم. اما همگی گرفتار شدیم و هیچ کاری نمی‌توانیم بکینم. ما همیشه قبل از به‌وجود آمدن تغییر از آن باخبریم. اما نمی‌دانیم آن تغییر چه پیامدی دارد.