بریده‌هایی از کتاب مهارت‌های تربیت کودک ۲ تا ۷ سال با رویکرد طیب‌گزینی

بر اساس روایات متعدد، هر کس بتواند در کلام، تقوای خود را فعال نماید در سایر امور زندگی نیز قدرت تقوا در او فعال می‌شود.

مهمترین اصل تربیت در همه دوره‌ها، التزام عملی والدین و مربیان به رفتارها و باورهایی است که از فرزندان خود انتظار دارند.

از آن‌جایی‌که کودک درکی درست از امور انتزاعی ندارد، والدین نباید در مورد آن امور مثلِ نظم از کودک انتظار داشته باشند و او را به خاطر عدم انجام آن توبیخ کنند.

دوره اول زندگی سال‌های طلایی یادگیری کلام است. کودکان به راحتی هر آنچه را می‌شنوند یادگرفته و بروز می‌دهند. همانطور که نوع زبان و گویش یادگرفته می‌شود، محتوای کلمات چه سخیف و چه زیبا نیز ثبت شده و در نطق کودک اثرات پایداری را برجای می‌گذارد. کلام در ورای ظاهر الفاظی که دارد و باید شمرده، رسا، ساده و بی‌تکلف ابراز شود، باید از درونی سالم، آرام، پاک و پرمغز خبردهد؛ تا شاکله کودکی پاک را شکل دهد.

والدینی که با تهیه اسباب‌بازی‌های بسیار، فرزند را به حال خود رها می‌کنند، عملا تأثیرگذاری والدین بر او را کم کرده و به عکس موجب تأثیرپذیری شدید او از محیط می‌شوند.

قابلیت نطق، تکلم و تجربه‌پذیری از طریق حواس سه توانمندی مهم‌اند که زمینه لازم برای بذرپاشی علم حقیقی را از همان سنین اولیه مهیا می‌سازند.

تعلیم حواس و در محدوده قرار دادن آن با محدود کردن محیط کودک و نه خود او، منجر به شکل‌گیری ذائقه خاصی برای حواس شده و از طریق انسی که برایش ایجاد می‌شود نسبت به تجربه طیبات گرایش داشته و از تجربه خبائث در همه سطح دیدنی، شنیدنی، چشایی، بویایی و لامسه پرهیز می‌کند.

ارتباط والدین با کودک در این دوره از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است به نحوی که ارتباط عاطفی و قوی مؤثر در این دوران، تبعیت و حرف شنوی در دوره‌های بعد را پیش‌بینی می‌کند.

ساختار کودک پیچیده نیست. به راحتی می‌توان با فهم توان‌های کودک و ارتباط میان آن‌ها تأثیری را ایجاد یا نشانه‌ای را برطرف ساخت و در عین حال از واکنش‌ها و بروزات کودک به فرایندهای خیالی و درون او پی برد.

برنامه‌ریز طفل، بیرونی است نه درونی. فطرت انسان نیازمند هدایت و شکوفایی است. درصورتیکه فطرت به حال خود رها شود به تدریج دراثر درگیر شدن با لعب، لهو و زینت دنیا به انحراف کشیده شده و یا در همان وضعیت بدوی در انسان باقی می‌ماند؛ بنابراین لازم است این برنامه‌ریزی از بیرون برای کودکی که خصوصا در دوره اول رشد، است، توسط والدین یا مربیان انجام شود.