بریده‌هایی از کتاب پنج نمایشنامه عروسکی

"تمام ستاره‌ها خاموش می‌شوند." خداوند در خواب است

اکنون ناله‌ی آب را درک می‌کنم، و ضجه‌ی ستاره‌ها را، و ضجه‌ی باد را میان کوه، و وزوز تیز زنبور را. چرا که من مرگم.

یک کرم کوچک دیروز عصر, از عشقش به‌من گفت؛ دوستش ندارم، تا وقتی درآورد دو بال و چهار پا.

ای عشق،‌ کیست که بتواند تو را بشناسد!

خودش می‌گوید عاشق چیزی است که هیچ‌وقت به‌ دستش نمی‌آورد.

(در کمد را باز مـی‌کند.) قـلب کوچیک من! درخت کوچیک باغ من! کوکولیچه (او را در آغوش می‌گیرد.) میخک گلخونـه‌ای مـن! یـه مـشتِ کوچولوی دارچین من!

وروره جادو، اون‌قدر شراب به‌ما بده تا از چشمامـون درآد بیرون. اشک‌هامون قشنگ می‌شه؛ اشک‌های زبرجد، اشک‌های یاقوت...

یک کرم کوچک دیروز عصر, از عشقش به‌من گفت؛ دوستش ندارم، تا وقتی درآورد دو بال و چهار پا.