بریده‌هایی از کتاب همه چیز از هم می‌پاشد

خورشید اول به اونایی می‌تابه که جلوِ اون می‌ایستند و بعد به کسانی می‌تابه که جلوش زانو می‌زنن.

« وقتی ماه می‌درخشد آدم چلاق هم شور قدم زدن پیدا می‌کند. »

کسی که به بزرگ‌ترها احترام می‌گذارد راه بزرگی خود را هموار می‌کند

هیچ چیز تلخ‌تر و دردناک‌تر از این نیست که مرد احساس تنهایی و درماندگی کند.

 هیچ داستانی نیست که واقعیت نداشته باشه. دنیا انتها نداره و چیزی که بین عده‌ای از مردم خوبه بین آدمای دیگه مایهٔ نفرته.

چرا پشه‌ها همیشه سراغ گوش آدم می‌روند؟ بچه که بود مادرش در این‌باره برایش قصه‌ای گفته بود؛ اما این قصه هم مانند بقیهٔ قصه‌هایی که زن‌ها می‌گویند احمقانه بود. مادرش گفته بود پشه از گوش خواهش کرده بود با او عروسی کند که گوش از خنده روده‌بر شده و افتاده بود روی زمین. بعد از پشه پرسیده بود: « مگه فکر می‌کنی چقدر زنده‌ای؟ عین اسکلت می‌مونی. » پشه که تحقیر شده بود راهش را کشید و رفت و هر وقت گذارش به گوش می‌افتاد می‌گفت هنوز زنده است.

« هیچ داستانی نیست که واقعیت نداشته باشه. دنیا انتها نداره و چیزی که بین عده‌ای از مردم خوبه بین آدمای دیگه مایهٔ نفرته.

جنگیدن مرد با یک زن شجاعت نیست. »

« آروم باش! تو نه خدایان را رنجانده‌ای نه اجدادت را؛ موقعی که مردی با خدایان و اجداد خود آشتی باشد خوب بودن و بد بودن کشت و کارش بستگی به زور بازوی او دارد. یونوکا، همهٔ قبیله تو را به خاطر ضعف در استفاده از قمه و بیلت می‌شناسند. وقتی همسایه‌های تو با تبرهایشان برای انداختن درخت‌های جوان عازم جنگل‌ها می‌شوند، تو در روستا می‌مانی و در زمین خسته و فرسوده سیب‌زمینی می‌کاری که برای رشد کردن زحمتی ندارند. آن‌ها برای آباد کردن مزارع خود از هفت رودخانه می‌گذرند و تو در خانه می‌مانی و برای زمین و خاک بی‌حاصل قربانی می‌کنی. برو خانه و مثل یک مرد کار کن. »

« وقتی ماه می‌درخشد آدم چلاق هم شور قدم زدن پیدا می‌کند. »

هیچ داستانی نیست که واقعیت نداشته باشه. دنیا انتها نداره و چیزی که بین عده‌ای از مردم خوبه بین آدمای دیگه مایهٔ نفرته

بزرگ‌ترای ما می‌گن خورشید اول به اونایی می‌تابه که جلوِ اون می‌ایستند و بعد به کسانی می‌تابه که جلوش زانو می‌زنن.

خوشبختانه در میان این مردم، مرد را با ارزش خودش مورد قضاوت قرار می‌دهند نه با ارزش پدرش.

وقتی یونوکا مُرد هیچ عنوانی نداشت و به شدت بدهکار بود. جای تعجب نیست که پسرش اُکنکوُو از این بابت خجالت‌زده بود. خوشبختانه در میان این مردم، مرد را با ارزش خودش مورد قضاوت قرار می‌دهند نه با ارزش پدرش

بچه که بود مادرش در این‌باره برایش قصه‌ای گفته بود؛ اما این قصه هم مانند بقیهٔ قصه‌هایی که زن‌ها می‌گویند احمقانه بود. مادرش گفته بود پشه از گوش خواهش کرده بود با او عروسی کند که گوش از خنده روده‌بر شده و افتاده بود روی زمین. بعد از پشه پرسیده بود: « مگه فکر می‌کنی چقدر زنده‌ای؟ عین اسکلت می‌مونی. » پشه که تحقیر شده بود راهش را کشید و رفت و هر وقت گذارش به گوش می‌افتاد می‌گفت هنوز زنده است.