بریده‌هایی از کتاب قدسی مشهدی

دل‌دوختن به وعده معشوق بی‌وفا جز آرزوی خام و خیال محال نیست

تا کی سخن معرفت انشا کردن؟

جرم می خوردن ما نیست کم از طاعت کس کار صد توبه کند گریه مستانه ما

دلبستگی نماند به وارستگی مرا وارستگی مباد ز دلبستگی مرا آسودگی به شربت مرگم علاج کرد دشمن طبیب گشت درین خستگی مرا

جهان چون بود و نابودش مساوی‌ست چرا گوید کسی کاین هست و آن نیست

در حیرتم که دیده ازو برنداشتم دل را چگونه برد که چشمم خبر نداشت

می‌توانم نظر از هر دو جهان بست ولی نتوانم دل از آن نرگس شهلا برداشت

محبت کم ز عمر جاودان نیست

دامن ز ننگ صحبت من چید هرکه بود غیر از جنون عشق که از من بتر نداشت

به بیماری سپردم تن چو نرگس که در عالم طبیب مهربان نیست