بریده‌هایی از کتاب رجعت‌ سرخ ستاره

مگو به یأس برادر! که رنگ شب تازه‌ست قسم، به فجر قسم، صبح پشت دروازه‌ست

قسم به عصر که پیوسته پوی آواره‌ست که بر بساط زمین آدمی زیانکاره‌ست، جز آن قبیله که پیوستهٔ توّلایند (۳) نخفته‌اند و میان بسته‌اند و با مایند شب از حضیض نهان سوی اوج می‌آیند چو وقتِ وقت رسد فوج فوج می‌آیند (۴) قسم به صبر و صفاشان به رایشان سوگند به هیمنهٔ نفسِ اسبهایشان سوگند (۵) که گَرد ظلمت شب را ز باره می‌شویند به خون تازه زمین را دوباره می‌شویند