بریده‌هایی از کتاب بادهای برفی؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺳﺮﻭﺍﻥ ﻋﺮﺍقی ﺍﺣﻤﺪ ﻏﺎﻧﻢ ﺍﻟﺮبیعی

مردم شهر بصره می‌گفتند: «ما از غارت کویت لذت می‌بریم، زیرا بیش‌تر از همه کشورهای خلیج صدام را در جنگ علیه ایران کمک کرد.» بعضی از آن‌ها معتقد بودند که این عذاب الهی است که از جانب خداوند بر کویتی‌ها نازل شد.

بعد از آن که یک هیأت عراقی از ایران به عربستان آمد، خواستار پناهنده شدن به ایران شدیم. در ایران کتاب‌های بسیاری درباره مذهب شیعه مطالعه کردم و امروز می‌گویم که در دنیا، تنها مذهبی که صلاحیت رهبری بشر را دارد، مذهب شیعه است. رهبری مثل امام خمینی (رضوان‌الله تعالی علیه) پیدا نمی‌شود، مردی که یک ملت را به صورتی تربیت کرد که بتواند افراد غریب را در پناه خود بگیرد و در میان آن‌ها عواطف انسانی رشد کند.

اعدام کودک شیرخوار ایرانی! روز چهارشنبه ۱۹۸۱/۱۰/۱۲، در اتاق عملیات لشکر سوم بودم. سرتیپ «جبربُریهی» فرمانده تیپ ۳۹ با ما تماس گرفت و گفت: «در تیپ ما واقعه بزرگی رخ داده است، گزارش کامل آن را برای شما ارسال خواهیم کرد.»

برای وارد کردن اسلحه از امریکا، رژیم عراق با تاجر معروف عربستانی «عدنان خاشقچی» قرارداد بسته بود.

دسته‌ای از افراد پیاده - ۲۳ نفر - حرکت کردند و به تعقیب جوانان روستا پرداختند، اما کاری از پیش نبردند. آن‌ها توانسته بودند جلوی حرکت لشکر را بگیرند. فرمانده لشکر توبیخ شد. ژنرال هشام فخری [فرمانده سپاه چهارم] گفت: «آن‌ها تعدادی بچه‌اند، از سبیل‌هایتان خجالت نمی‌کشید؟»